#16

353 44 2
                                    

ធ្មេចបើកៗ​ ពេល​វេលា​ដេីរ​លឿន​ដូចជាព្យុះ​ ចាប់​តាំង​តែ​ពី​ថ្ងៃ​ដែលជុងវ៉ុន​ បាន​ឃេីញ​ជេយ៍​ ជាមួយ​នឹង​គូស្នេហ៍​របស់​គេ​មក​នាយ​មិន​ដែល​ចេញ​ពី​បន្ទប់​សោះ​ ហេីយ​ក៏មិនដែល​ទុក​ឱកាស​អោយ​ជេយ៍​ និយាយ​អ្វី​មកកាន់​នាយ​បន្តិច​ ទោះជា​រយៈពេល​យូរ​ប៉ុណ្ណា​ ជុងវ៉ុន​ នៅ​មិនទាន់​កាត់​ចិត្ត​ពី​ទិដ្ឋភាព​មួយ​នោះបាន​ដែរ​ នៅ​តែ​ឃេីញ​សកម្មភាព​ពីរនាក់​គេជារឿយៗ។ នាទី​ប្រែជាម៉ោង​ ម៉ោងប្រែជាថ្ងៃ​ ពីរ​អាទិត្យ​កន្លង​ផុតទៅ​ ថ្ងៃ​ល្អ​វេលា​ល្អ​ ហ៉ីស៉ឹង​ ខល​មក​ប្រាប់​ថា​នីគី​ បានដឹង​ខ្លួន​វិញ​ ទេីប​ជុងវ៉ុន​នេះសម្រេច​ចិត្ត​ទៅ​អេីតគេ​បន្តិច​ ណាមួយ​ក៏ចង់​ទៅ​ស្រូប​យក​ខ្យល់​អាកាស​ខ្លះ​ កុំ​អោយ​សម្ងំ​នៅ​តែ​ក្នុង​បន្ទប់​គ្មាន​រុក្ខជាតិ​ចូល​ភ្នែក។

"ម៉ាក់ខ្ញុំ​ទៅហេីយ​ណា​ បងហ៉ីមកដល់ហេីយ"នាយ​តូច​ ស្រែកប្រាប់​អ្នក​ជាម្ដាយ​មុននឹង​រត់​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​ជាលេីកដំបូង​បន្ទាប់​ពីឃុំ​ខ្លួននៅក្នុង​ផ្ទះ​អស់​រយៈពេល​ជាយូរ។

"ជុងវ៉ុន"​ គេចណាស់​ជួប​ណាស់​របស់​គេ​មែន នាយចេញ​ពី​ផ្ទះ​បិទ​ទ្វារ​មិនទាន់​នឹង​ជិត​ផង​ ក៏ត្រូវ​ជួប​មនុស្ស​ដែលព្យាយាម​គេច​នៅ​នឹង​មុខ​ផ្ទះ​ទៅ​បាត់​ នេះ​ជា​ហេតុ​ផល​ដែល​នាយ​មិន​ចង់​ចេញពី​ក្រៅ​ផ្ទះ​ព្រោះ​នាយ​នេះ​មក​ចាំ​ នៅ​មុខ​ផ្ទះ​គ្រប់វិនាទី​ ឡេីង​អ្នក​ម្ដាយ​ចង់​មក​សុំ​អង្វរ​ប្រាប់​នាយ​អោយ​ចេញ​មក​មេីល​ជេយ៍​នេះទៅ​ហេីយ។

"ជុងវ៉ុន​ ហេតុ​អី​គេច​មុខ​បងរហូត​អញ្ចឹង​"ជេយ៍​ លូក​ដៃ​បម្រុង​ទៅ​ចាប់​ដៃ​នាយតូច​ តែ​នាយដកដៃ​ចេញ​គេច​ពី​ការ​ប៉ះ​។

"បង​ធ្វេី​អី​ខុស​មែនទេ​ ឬក៏ខឹង​បង​រឿង​អាទិត្យ​នោះ​ដែល​បង​មិន​បាន​ទៅ​ជួប​ឯងនៅ​ពិធី​ខួប​កំណេីត​លោក​ផាក​ បងសុំ​ទោស​ណា​ អាទិត្យ​នោះ​បងរវល់​ខ្លាំង​ពេក​បង​មិន​បាន​ទៅ​"​ ជុងវ៉ុន​ លឺហេីយងាក​មកមេីល​គេ​ភ្លែតចង់​តែ​សេីច​អោយ​រយះមាត់​ទេតេី​ នេះរវល់​ណាស់​មេីល​ទៅ

"បង​ធ្វេី​អ្វី​ខុស​មែន​ទេ​ ប្រាប់​បងមក​ដេីម្បី​អោយ​បង​កែ​ប្រែ​កំហុស​ បេីឯង​មិន​ប្រាប់​បង​បែបនេះ​អោយបង​ដឹង​យ៉ាង​ម៉េច​ទៅ"ជេយ៍​ សាកលូក​ដៃ​ទៅ​ចាប់​ដៃ​អ្នក​ម្ខាង​ម្ដងទៀត​ តែ​ត្រូវនាយ​គេចចេញ​សារជាថ្មី​

BEATS AUGUST | JAKEHOONWhere stories live. Discover now