#23

333 44 5
                                    

មេឃ​រះ​ខ្ពស់​ត្រដែត​ជះ​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ត្រចះត្រចង់​ជាង​ថ្ងៃ​មុន​។ មេឃ​ស្រឡះ​ចិត្តមនុស្ស​ក៏ស្រឡះ​តាម ជេគ​ ក្រោក​ពី​ព្រឹក​ចុះ​បំ​ពេញ​តួនាទី​ខ្លួន​ភ្លាម​ដោយ​ទុក​អោយ​ សុងហ៊ុន​ ជាអ្នក​សម្រាក​ម្ដង​ថ្ងៃ​នេះ។

"សុងហ៊ុន​ ហា៎! ! ! នៅផ្ទះ​ទេ​ បេីកទ្វារ​បន្តិច​មក"​មិនទាន់​បេីកភ្នែក​អោយពេញផង​ សម្លេង​ស្រួយស្រេះ​ដូច​ចង្រិត​ ស្រែក​ហៅ​ម្ចាស់​ឈ្មោះ​បាត់ទៅហេីយ​ សឹងតែ​ផ្អេីល​អ្នកជិតខាងអស់ម្ដងៗ។

"អរ! ហ្គាឡាសៀ​ នាង​មក​រក​ សុងហ៊ុន​ មែន​ទេ​ គេ​នៅ​ខាងលេី​កំពុង​ងូតទឹក​ ចូលមក​ក្នុង​សិន​មក"ជេគ​ ញញឹម​ដេីរចេញ​ពី​មុខ​ផ្លូវ​ដេីម្បី​អោយ​នាង​ចូល។

"ហឹះ! កុំ​មក​ចង់ពាក់​មុខ​ពីរ​ដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ចាំ​ច្បាស់​ណាស់​ រឿង​ឯង​ធ្វេី​ដាក់ខ្ញុំ​ពីលេីកមុន​ ណេះ! កាន់​អោយផង"ហ្គាឡាសៀ​ ពេប​មាត់​សម្លឹង​ជេគ​ លេីក្រោម​នាង​ដេីរ​ចេញ​ពី​គេ​ដោយ​មិនភ្លេច​បោះ​កាបូបចំហៀង​នាង​អោយ​ជេគ​ កាន់។

"ជួយ​ដោះ​ស្បែកជើង​កែង​នោះ​ចេញ​ផង​បានទេ"ជេគ​ ងាក​ទៅ​មេីល​ដំណើរកាច់​រាង​របស់​ហ្គាឡាសៀ​ ចូល​ទៅ​រកកន្លែង​អង្គុយ​។ ស្រីស្រស់ដេីរ​ពឹបៗទៅ​ដាក់​បង្គុយ​លេី​សាឡុង​ នាង​លេីក​ជេីង​មក​ដាក់​លេីតុ​ អោយ​ជេគ​ ឃេីញ​ពេញ​ភ្នែក​ បបូរមាត់​ក្រហម​ឆេះ​ខេីច​ឡេីង​លេី​ នាងសម្លឹងទៅជេីងរបស់នាងដែល​ញាក់តិចៗក្នុង​គោលបំណង​ អោយជេគ​ ចូល​មកដោះ​ស្បែកជើង​អោយនាង​ផ្ទាល់។

"ខ្ញុំមិនមែន​ជា​អ្នក​បម្រេីក្នុង​ផ្ទះ​នេះ​ទេ​ នាង​មក​ផ្ទះខ្ញុំ​កុំ​សំញែង​រឹក​ពេក"​ ជេគ​ ក្ដៅ​ស្លឹកត្រចៀក​ងំនឹង​រឹក​ពារ​របស់​នាង។

"មក​ពី​ឯង​ជា​ម្ចាស់ផ្ទះ​ហ្នឹងណា​ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ចង់​អោយ​មកដោះ​ស្បែក​ជេីង​អោយ​ មក! អោយឆាប់​ឡេីង"ហ្គាឡាសៀ​
រលាក់​ស្មាមិនខ្វល់​ នាង​ទាញ​ក្រែម​ពណ៌​ក្រហម​ដិត​ជាង​លោហិត​ទៅ​ទៀតមក​ថែម​ពី​លេី​បបូរមាត់​។ ជេគ​ ធ្មេច​ភ្នែកលេីក​ដៃ​ច្រត់​ចង្កេះ​រក​នឹក​វិធី​យ៉ាង​ម៉េច​អោយ​នាង​ហ្គាឡាសៀ​ នេះរាងចាល​ម្ដង។

BEATS AUGUST | JAKEHOONWhere stories live. Discover now