Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ha siktir" derken buldum kendimi, şuanda onun haricinde farklı biri daha vardı burda ve hiçde cana yakın biri gibi görünmüyordu çünkü şuanda kitaplıktaki bütün kitapları teker teker sertçe yere düşürüyordu. Ben gerilerken duvarın yanında hissettiğim şeyin görünmesi oldukça zor siyah bir nokta olduğunu farkettim, o şey gün geçtikçe bana gözükmeye başlarken diğer tanımadığım yaratık ise etrafı dağıtıyordu
Merdivenlere doğru yöneldiğim sırada birşey hızla üzerime atılıp beni yere düşürdü, ben kendimi kurtarmaya çalışırken tanımadığım-ama bir kaç gündür evimde olan şey ile aynı kişi olmadığına emin olduğum- varlık bana zarar vermeye çalışıyordu. Diğer az çok tanıdığım siyah süliet de bana saldıran şeye engel oluyordu
Bir süre sonra o şey üstümden kalkmış ve kendi aralarında dövüşmeye başlamışlardı, ahşap masa serçe yere düşmüş ve paramparça olmuştu. Ortadaki oyuk ise siyah sülietin onu masanın üstüne attığını belli ediyordu, kargaşa devam ederken ben çıkış kapısına doğru ilerlemeye çalışıyor ama her seferinde engelleniyordum. En sonunda çıkamıcağımı anladığımda siyah süliete seslendim "Napmam gerekiyor!!"
Hiçbir şekilde cevap vermedi yada veremedi, o şeyle savaşırken duvara birşey yazması da oldukça zor olurdu zaten. Duvar demişken aklıma banyoda yazdığı şeyler gelmişti, hatırla demişti bana birşey hatırlamam gerekiyordu. Gözlerimi yumdum ve bu olanlar hakkında bir şeyler düşündüm, sonrasında ise gözüme bir anda kitaptaki ağlayan kadın gelmişti. Korku ile gözlerimi açtım ve bu sefer o kadını boşlukla savaşırken gördüm. En başından beri bana zarar vermeye çalışan, siyah sülietle kavga eden şey bu kadındı. Ben onu hatırlamadığım için görmemiştim, o halde siyah sülieti de hatırladığım zaman görebilirdim. Ben bunları çok önceden mi tanıyordum!?
"AAAAA!!"
Kadın bir anda çığlıklarla ağlamaya başladı, siyah süliete gücü yetiyor muydu bilmiyorum ama bu ses bana oldukça zarar veriyordu. Kafam yüksek sesten dolayı ağrımaya başlarken kulaklarım sağır olucak gibiydi, o kadın ağlamasını daha da sesli hâle getirdiğinde bende dizlerimin üzerine çöküp kulaklarımı kapatarak sesi engellemeye çalışıyordum "Sus!" Diye haykırdım "Yalvarırım sus!!" Kulaklarıma dolan çığlıklar yavaş yavaş kesilirken ne zaman kapattığımı farketmediğim gözlerimi açtım. Kafamı yerden kaldırıp kadına döndüğümde hâlâ ağzını kocaman açmış bağırdığını farkettim fakat ben bunu duyamıyordum, üstelik tek kadının sesi değil, etrafta yerlere düşen hiçbir şeyin sesini işitemiyordum.
"Neler oluyor" diye mırıldanırken ayağa kalktım ve o sırada şiddetli kafa ağrısı ile yeniden yeri boyladım, beynim feci bir şekilde dönerken hareket dahi edemiyordum. bilincimin kapandığını hissediyordum... Gözlerim yavaş yavaş kapanırken o siyah silüet kadının ağzına bir kitap sıkıştırmıştı
🔮
Gözlerimi araladığımda bir odada olduğumu farkettim, etrafıma baktığımda ise kendi odamda kendi yatağımda yattığımı anlamam pek zor olmadı. Beni buraya getiren kişiyi de tahmin etmek zor değildi. Yavaşça kalkıp sırtımı yatağın başlığına yasladığımda yanımdaki yeni farkettiğim koltuk yatağa doğru biraz daha yaklaştı, ortada belli belirsiz duran siyah nokta o koltukta oturan kişiyi açıklıyordu
