•GENIUS• - Rinsagi

5

"hayır hayır asıl komik olan ne biliyor musun? Ölen 2 insandan biri ve hapishanedeki kişi benim en yakın arkadaşlarımdı"

Isagi'nin kahkahası balkonda yankılanıyordu. Rin o kahkaha seslerinin arasında ki üzüntüyü hissedebiliyordu.

"Sen bu yarışmanın asıl yönünü anlatınca o anları hatırladım. Gerçi kendime söz verdim. Bir daha aynı şeyleri yapmayacağım. Ama içimdeki ses bana ne diyor biliyor musun?"

Isagi'nin bakışları çılgın bir hal almıştı. Rin'e değil gökyüzüne bakıyordu

"Sen kazanmak için herşeyi yaparsın diyor"
"Sakın ol. Hadi bu konuyu sakince konuşalım"
"Konuşmak mı? Ne konuşabiliriz ki? Sussak daha iyi. Ama son birşey söyleyeceğim, sonra susalım"

Bu sefer bakışları nefret ve öfkeyle kaplanmıştı. Koyulaşmış ve kızarmış gözlerini Rin'in turkuaz gözlerine çevirmişti, iğreniyormuş gibi bakıyordu. Rin Isagi'nin her an kendisini öldürebileceğini hissetmişti

"Dün gördüğüm kabus hatta ondan bir önceki gün gördüğüm. Senin yüzündendi İtoshi Rin. Bana hayatım hakkında bilip bilmediğin şeyler söyledin. Sırrımı bildiğini sandım ve delirdim. Kurtuldum diye sevindiğim kabuslarım geri döndü"

Rin duydukları karşısında hiç beklememiş içgüdüsel olarak dudaklarından dökülüvermişti kelimeler

"Özür dilerim"
"Ne?"
"Duydun işte"

Rin kafasını sola çevirip yüzünü gizliyor, Isagi'nin ona bakmasını engelliyordu.
"Böyle olacağını tahmin etmedim"

İsagi Rin'in özrü karşısında şaşkın kalmış ve az önce olanları unutmuştu.

"Özür dilemeni istemedim senden"
"Ben istedim"

Uzun süren sessizlik boyunca gökyüzünü izlemişlerdi. Hem birşeyler söylemek istiyorlar hemde hiç konuşmak istemiyor gibilerdi. Sanki konuşsalar herşey boka saracak ve aralarında ki uzaklık daha da büyüyecekmiş gibi geliyordu. Bunu kendilerine yediremeyecek kadar gurur yapsalarda aslında ikiside kalplerinin karanlıkla kaplanmış derinliklerinde bunu istemediklerinin farkındaydı

"Eğer bunu birinden duyarsam o zaman sana birşey yapmaktan çekinmem"
Rin alaycı bir şekilde gülmüş ve belini duvara yaslamıştı

"Sırf ne yapacağını görmek için sırrını yayasım var"

İsagi dikelip Rin'e doğru hızla dönerken Rin tekrar gülmüştü

"Ciddiye alma. Madem bana sırrını anlattın. Bende o sırrı koruyacağım"
"Hele bir koruma"

İkisi odalarına gitmek için balkondan çıktılar
"Bu sırrı başka kimse bilmiyor mu?"
İsagi kafasını tereddütle iki yana sallamıştı

"Neden bana böyle hızlı güvendin?"
"Çünkü kaybedecek hiçbir şeyim kalmadı"
Ortam tekrar sessizliğe büründü.
"Aptal. Yarışma senin için önemsiz mi? Hala kaybedebileceğin bir yarışma var"

Isagi'nin bakışları çok netti. Kendinden emindi. Hele de olduğu takımda böyle canavarlar olunca kaybetmek söz konusu bile olamazdı
"Kaybetmeyeceğim"
Gözlerini Rin'in gözlerine çevirdi.
"Kaybetmeyeceğiz"
Odalarına girdikten sonra İsagi her gün olduğu gibi kabus göreceğini bile bile uyumuştu

Istediğin, ihtiyacın olan yer burası. Hissediyorsun sende değil mi? Önüne çıkanları mahvet. Kazanmak herşeyden daha önemli. Kan, acı, ölüm. Seni kurtaracak şeyler bunlar

Hayır. Kendime söz verdim. Seni dinlemek istemiyorum! Siktir git artık! Rahat bırak beni!

Bir gün biri seni bu yarışmada yenerse hala bu sözleri söyleyecek misin? Hem artık o büyük sırrını bilen bir ARKADAŞIN var