•GENIUS• - Rinsagi

19

Bildirim gitmediği için tekrar atıyorum:(:(:(

⬇️

"RİN YALVARIYOM NOLUR DUR ARTIK!"

Çaresiz bir şekilde, daha kendisine gelemeyen zihniyeti ile Rin'in durmayan kollarından tutmaya çalışıyordu.

"Rin herşeyi biliyor. Öğrenmem lazım. Kimin söylediğini öğrenmem lazım. Öldüreceksin nolur dur artık"

Yüzüne dökülmüş saçlarını kafasını döndürerek yana atıp yerden kalkmıştı Rin. Dizlerinin üstünde duran İsagi kayarak yüzü tanınmayacak hale gelmiş Kaiser'in yanına gelmiş ve tiksintiyle yüzüne bakmıştı.

"Ben onu burada böyle bırakamam"
"SANA YAPTIKLARINI NE ÇABUK UNUTTUN!"

Rin'in sert çıkışı karşısında bi' süre sessiz bir şekilde yüzüne baktı. Ardından tekrar bakışlarını yerde yatan Kaiser'e çevirdi ve parmağını boynunun sol tarafına bastırıp kalp atışını hissetmeye çalıştı

"Yaşıyor"

Başının üstünde duran Rin'e kısmen mutlu bakışlarla bakınca Rin dilini şaklatıp çenesini sıkarak kafasını başka yöne çevirmişti

"Hey duyuyor musun beni? Uyan"

Kolunu yavaşça dürtüyordu Kaiser'in

"Bırak şunu. Gidiyoruz"
"Rin aptal mısın?! Ya burada ölürse?!"
"Yaşıyor işte. Hadi! Gidiyoruz!"

Hala Kaiser'in yüzüne bakıp bir umut gözlerini kıpırdatmasını bekleyen İsagi'nin kolundan tutup ayağa kaldırmış ve oradan çıkarmıştı Rin

"Rin bırak! Onu orada o şekilde bırakamayız! Anlamıyor musun?!"
"Ölecekse bile buna senin şahitlik etmeni istemiyorum! Anladın mı?!"
"Rin bari odasının önüne bıraksaydık. Takım arkadaşları görürler er ya da geç"
"Senin kendi sorunlarından haberin yok mu?! Bana herşeyi biliyor dedin. Neyi biliyor?"
"Senin bildiğin her şeyi"
"Nereden?"
"Bilmiyorum işte bilmiyorum"
"Benden başka bilen var mı?"
"Yok tabi ki. Neredeyse imkansız gibi geliyor. Konuşmalarımızı dinlemiş olabilir mi?"
"Bilmiyorum"

Yavaş adımlarla gelerek odalarının önüne varmışlardı. Bu süreçte İsagi sürekli olarak dönüp arkasını kontrol etmişti korkarak.

"Rin bu işin sonu iyi olmayacak ben biliyorum"

Rengi bembeyaz olmuş, sesi de en az bedeni kadar titreyen ve etrafını durmadan kontrol eden İsagi'yi Rin çoktan farketmişti. Kapının önünde durunca Rin derin nefes alarak İsagi'nin yüzünü avuçları arasına almıştı

"Bak bana. Herşey iyi olacak. İçeridekiler büyük ihtimalle uyuyor. Ama sen yine de kendini toparla. Dikkat çekersen fazladan açıklama yapmak zorunda kalırsın. Tamam mı?"

Yüzünde ki soğuk eller kendisine gelmesine sebep olmuştu. Ama bu korkuyu içinden atamayacağını biliyordu. Bu gece uyuyabilir miydi o da belli değildi zaten

"Ben uyumak istemiyorum. Gözümü bir saniye bile olsun kapatmak istemiyorum. Yine kabus göreceğim, biliyorum. Hep korktuğumda ve kötü durumlarda ortaya çıkıyor"

İçeri girdiklerinde gördüğü manzara az da olsa rahatlatmıştı İsagi'yi. Odanın altı üstüne gelmiş ve hepsi bir yerlerde sızıp kalmıştı

Sessizce kendi yatağına geçerken Rin'in de peşinden geldiğini farketmişti

"Rin sen git uyu. Zaten benim yüzümde-"

"Bazen diyorum ki nasıl hem bu kadar aptal hem de akıllı olabilirsin. Senin yüzünden olduğu yok. Sana doğru düzgün dikkat edemedim bile o sırada. Aklımı kaybettim sandım sizi öyle görünce. Bedenim beynimden önce davrandı"