Mor his | Minsung

3

Telefonum çalmıştı. Arayanın Know olduğunu gördüm. "Sevgilim, hava karardı. Hala yoksun. Sana bir süprizim var. Nerde olduğunu tahmin edebiliyorum ve oraya 5 dakikaya varacağım. Haberin olsun."

" Süpriz falan isteniyorum."

"Ama bu öyle bir süpriz değil, lütfen."

"İyi tamam."

Tepeden inerken Know çoktan gelmişti bile. Ön koltuğa binince bana baktı. " Şimdi seni bahsettiğim süpriz yere götürücem." dedi sevinçle ama ben ona bakmak yada cevap vermek yerine camdan dışarıyı izliyordum.

Araba bir evin önünde durdu. "Hadi geldik sevgilim." Arabadan inince elimi tuttu ve beraber kapıya doğru yürüdük. Kapı açılınca bugün tepede gördüğüm suratlarla karşılaştım. "Buyrun hoşgeldiniz." boyu uzun olan çocuk bizi karşılamıştı. Adı Hyunjin'di galiba. "Minho sen şu tabakları yerleştirsene ben pizzaları ısıtayım. Soğumuşlar." Know'a tabakları uzatınca Know'da tabakları yerleştirmeye başlamıştı. Ben ise ortada öylece dikiliyordum. Bi anda sırtımda birini hissetim." Peter! Hoşgeldin." Bu çocukta Felix'ti. Neden üstüme atlamıştı ki. Bunu düşünürken Hyunjin herkesin sofraya geçmesini söyleyince herkes masaya oturmuştu. Felix sağımda, Hyunjin karşımda, Know'da onun yanına oturdu.

Yemek işkence gibiydi. İştahım olmasa da ısrarlar sonucu pizzamı bitirmek zorunda kalmıştım. Oturduğumuz kanepeden Know'a gidelim dercesine bir bakış atınca o da gitmek için kalkmıştı. "Hadi biz kalkalım artık."

"Daha yeni geldiniz. Biraz daha durun abi ya."

"Hyunjin valla çok uykum var ya."

"İyi tamam ama bu seferliğine."

Felix yine boynuma sarılıp" Tanıştığımıza sevindim Peter. Yine bekleriz."

İkimizde çıkıp arabaya binmiştik yine.

"Eeee sevdin mi onları bari."

"Bilmem."

"Yemek nasıldı."

"Bilmem."

"İyi misin."

"Bilmem."

Know  benle konuşmaktan vazgeçmiş ve yola odaklanmıştı. Neden beni arkadaşlarıyla tanıştırıyordu ki. Eve geldiğimizde bu sefer kendimi odama kitlenmiştim. " İyi misin Han. İstersen konuşabiliriz."

"İstemiyorum sadece yalnız bırak." dedim boş bi sesle. "Sen nasıl istersen sevgilim." Kendimi yatağa bıraktım ve kendi kendime konuşmaya başladım. Acaba beni tanıştırdığı şu 4 çocuğa güvenebilir miydim. Felix, Hyunjin, Jeongin ve Changbin. Acaba onlar da zorbalarım gibi yaklaşırlarmıydı bana.

Uyuya kalmıştım.

(Arkadaşlar bu fic ve 'Anlaşılma' adlı ficim bağlantılı bir şekilde devam edecektir. Hikayeyi iki türlü okumazsanız eksik yerler olabilir. Bilginize)

( Ayrıca Felix ve Hyunjin kısmını ' Anlaşılma ' ficinden de bulabilirsiniz.)

...