2.Bölüm

5.3K 208 35
                                    


Vedalar ancak güzel yürekleri acıtır.


;

Duru'dan

Eve ağlayarak girdiğimde annem sadece sarılmakta yetinmişti çünkü Kerem'in yanından gelmiştim ve ben söylemesem de benim Kerem'den hoşlandığımı anlamıştı.

Odama çıktığımda direkt yatağa girdim ve telefonumu elime aldım. Telefonu açtığım gibi ilk işim Kerem'i her yerden engellemek olmuştu çünkü artık ne kadar uzaklaşsak o kadar iyi olacaktı ve istemesemde bu durumun sorumlusu bendim.

Artık benim için ne kadar sıradanlaşmış olsada kulaklığımı taktım ve şarkıyı dinlemeye başlayıp uyumaya çalışıyordum. Tam uykuya dalacakken duyduğum şarkı ile bi anlığına da olsa kalbim sızlamıştı.

O sevgi en başta benim hakkımdı
Biricik sevdiğin ben olmalıydım
Gönlüne başkası girmemeliydi
Tanrıdan dileğin ben olmalıydım

O sevgi en başta benim hakkımdı
Biricik sevdiğin ben olmalıydım
Gönlüne başkası girmemeliydi
Tanrıdan dileğin ben olmalıydım

Ellerin elimle buluşmalıydı
Gözlerin gözümle konuşmalıydı
Kalbin tek kalbimle anlaşmalıydı
Boynuna sarılan ben olmalıydım

Ben olmalıydım, ben olmalıydım
Boynuna sarılan ben olmalıydım
Ben olmalıydım, ben olmalıydım
Boynuna sarılan ben olmalıydım

Ben olmalıydım ben olmalıydım
Sevilen özlenen ben olmalıydım
Seni bir başkası sevmemeliydi
Kalbinin sahibi ben olmalıydım

Ben olmalıydım ben olmalıydım
Sevilen özlenen ben olmalıydım
Seni bir başkası sarmamalıydı
Kalbinin sahibi ben olmalıydım

Ellerin elimle buluşmalıydı
Gözlerin gözümle konuşmalıydı
Kalbin tek kalbimle anlamalıydı
Boynuna sarılan ben olmalıydım

Ben olmalıydım, ben olmalıydım
Boynuna sarılan ben olmalıydım
Ben olmalıydım, ben olmalıydım
Boynuna sarılan ben olmalıydım
Ben olmalıydım, ben olmalıydım
Boynuna sarılan ben olmalıydım.

(Gülden Karaböcek-Ben Olmalıydım)

Şarkı bittiğinde gözyaşlarım daha hızlı akmaya başlamıştı ve yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu.

2 AY SONRA

Artık İstanbul 'dan gidiyorduk, neredeyse çocukluğumu burada geçirdiğim şehirden gidiyorduk ve giderken ardımızda onca hatıra bırakıyorduk... Kerem'e açıldıktan sonra onu bir daha hiç görmedim daha doğrusu görmek istemedim çünkü o bana ulaşmaya çalışmıştı. Çoğu zaman annemi arayarak benimle konuşmak istediğini söylemişti ama ben onunla konuşmamıştım, annesi bizim eve gelirken o da annesiyle beraber geliyordu ve tahmin edeceğiniz üzere o da benim içindi çünkü Kerem normalde böyle şeyler yapıp evlere fazla gelmezdi. Keremler bizim eve geldiğinde ise onlara bakmadan odama gidip kapıyı kitliyordum ve ders çalışıyordum çünkü sınava az bir süre kalmıştı ve ben dil okuyordum. İstediğim iş ise, şirketler veya insanlar aracılığı ile tercümanlık yapmaktı ve ben çabalarsam yapamayacağım şey yoktu.

Son kez odama bakıp çıktıktan sonra bahçeye indim ve annemlerin yanına gittim. Gittiğimde annemler nakliyatçılarla kırılabilir eşyalara dikkat etmeleri konusunda uyarılar yapıp tatlı dille onlarla konuşuyordu.

Artık son işler bitmişti ve biz arabaya binmek üzereyken Kerem gelmişti.. Ne kadar konuşmak istemesemde annemin ısrar etmesi sonucu onunla son bir kez daha konuşma hakkımın olduğunu anlamıştım ve onu uzun süre sonra görünce ne kadar çok özlediğimi fark etmiştim yavaştan gözlerim doluyordu, ona bakarken koşarak bana geldi ve sarıldı. Sarılırken aynı zamanda saçıma sayısız öpücük konduruyordu ve bunları arkadaşca düşünerek yapsa da karnımdaki kelebekler bunları düşünememi engelliyordu. Onunla ayrıldıktan sonra yüzüne baktığımda gözleri dolmuştu, bunu görmemle birlikte benimde gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı. Kerem bunu görünce gözyaşlarımı silip yanağımdan öptüğünde bende onu öpmüştüm. Son kez ona sarıldığımda beni bulacağını ve beni özleyeceğine dair bir şeyler mırıldanmıştı. Ondan ayrıldığında yüzüne bile bakmadan arabaya binmiştim. Babam arabayı çalıştırdığında Kerem'e korna çalıp yoluna devam etmişti son kez arkama baktığımda Kerem'in arabanın gidişini izlediğini görmüştüm ve o an bir kez daha anlamıştım Kerem benim çocukluğumdu..

_________

Hepinize iyi günlerr, bundan sonra düzenli olarak günde bir veya iki günde bir bölüm atmayı düşünüyorum. Yazım hatası varsa kusura bakmayın. Aklınıza takılan bir soru olursa lütfen sorun kafa karışıklığına neden olmasın.

Ben Olmalıydım | Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin