"Kızım harbi iyi misin? Galatasaraylı enişte mi buldun bana? Tanıştırmazsan ölersin. " sessiz kalıp eli ile oynadığında alaycı ifadem gitmişti.
"Selin, ne oldu? " gözlerini kapatıp açtığında üzgün bir şekilde bana bakmaya başlamıştı.
"Duru, benim aklım çok karışıyor. " sıkıntılı bir şekilde nefesini verdiğinde onu dinliyordum.
"Neden, ne oldu? "
"Nicolo.. " yerimde dikleştim.
"Ne oldu Nicolo'ya? " meraklı çıkan sesim ile bana baktı.
"Ona bir şey olmadı. Bana oldu. "
"Selin tane tane anlatma şunu. " ofladığında yüzünü sıvazladı.
"Ben Nicolo'dan hoşlanıyorum. "
"NE?! " ben ciddi mi değil mi diye ona bakarken gözlerinin dolduğunu görmüştüm.
Koltuktan üstüne zıpladığımda sarıldım.
"Oyy benim minnoşum Galatasaraylı çocuk mu bulmuş kendine. " elime vurduğunda kıkırdadım.
"De ne ara? Siz Nicolo ile tanışalı bir buçuk ay olmuyor mu? "
"İşte bilmiyorum.. "
"O ne düşünüyor? "
"O beni sevmez.. "
"Yuh Selin saçmalama. Düzgünce anlat şimdi."
"Ya bak şimdi, biz bununla haftada bir kere randevu oluşturuyorduk. Hatta bazen ruha haline göre iki. " onu onayladığımda devam etti.
"Bu ilk geldiği zamanlar biraz mesafeliydi, ki bu da böyle durumlarda çok normal. İşte gel git gel git benimle sohbet etmeye başladı, ama arkadaşca."
"Ne olduysa sürekli aklıma gelmeye başladı, onunla olan randevularımız hızlı gelsin diye gün saymaya başladım." durup bana baktığında devam et derecesinde kafamı salladım.
