24.Bölüm

2.2K 130 30
                                    

"Bunu mahvettik
Alınmak yok, darılmak yok ."

;

Kerem'den

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Kerem'den

Dün yaşananlardan sonra Duru beni her yerden engellemişti. Yunus'a ulaştığımda ise ona zaman vermemi ve üzülmememi söylemişti.

Tabii bu ne kadar mümkünse.

Şuan ise soyunma odasına doğru ilerliyorum.

Soyunma odasına doğru giderken, Duru'nun odasının önünden geçeceğim sırada kapısı açılmıştı.

Aşinası olduğum yüzü gördüğümde şişmiş gözlerini görmek canımı yakmıştı.

O da bana doğru baktığında içim acımıştı. Daha düne kadar bana bakınca gözlerinden kalp çıkan kız bugün hissiz gibi bakıyordu.

Beni es geçip yanımdan geçtiğinde kolunu tuttum.

"Çek şu elini, kırmayayım." dişlerinin arasından konuştuğunda hızlıca elimi geri çektim. Ve gitti.

Bende oflayıp soyunma odasına girdiğimde antrenman kıyafetlerimi giyecektim.

Dolabımın önünde oturup boş duvarı izlemeye başladım. Daha dün sabah her şey çok güzelken birden bok olmuştu.

Aniden açılan kapı ile kimin geldiğine bakmadan ayağa kalktım. O sırada gelen Nicolo ile günaydın faslı yapıp giyinmeye başladım.

Tam yanından geçip çıkacakken konuşmasıyla durdum. "Duru ile aranızda sorun mu var? Çok kötü bugün. " dedi.

"Sadece bir yanlış anlaşılma o kadar. Ama çözeceğim. " Ona yorgun gözlerim ile bakarken bana burukça gülümsedi.

Yanından geçip çıktığımda sahaya geçtim.

Neredeyse takımın yarısı buradaydı. Gözlerim ile Duru'yu aramaya başladığımda, çok geçmeden aradığım kişiyi bulmuştum.

Okan Hoca'nın yanında ruhsuzca yeri izliyordu. O bana bakmadığı sürece ne kadar ona bakarsam kârdaydım.

Hala onu izlerken arkadan kapatılan gözlerim ile ne olduğunu şaşırdım.

"Yunus, sensen komik değil kardeşim." yorgun sesime karşı kadına ait olan bir kıkırtı duyduğumda kaşlarım çatılmıştı.

Hızlıca gözlerimi açıp arkamda ki kişiye baktığımda şaşkınlıkla gözlerim büyümüştü.

"Elif? " gülümseyerek ona baktığımda o da gülümsedi.

"Kerem? " hızlıca bana sarıldığında bende ona sarılmıştım.

"Ne ara geldin? Çok özledim seni. " benden ayrılıp kıkırdadığında bende buruk bir şekilde gülümsedim.

Ben Olmalıydım | Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin