Hayalim üç kelime, o da şöyle Evli, mutlu, çocuklu
;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ağlayan Mete ile gözlerimi araladığımda hızlıca geri kapattım.
Gözlerim açılmıyordu.
Kendimi zorlayıp gözlerimi yeniden açtığımda kucağımda ağlayan Mete'yi gördüm.
Yarı baygın gözler ile emziğini aramaya başladığımda yanımda uyuyan Kerem'e baktım.
Gece boyu Mete'yi uyutmaya çalışmış ve başarmıştı.
Onu izlemeyi bırakıp kucağımda ki oğluma döndüğümde ayağa kalktım.
Onu kucağımda sallamaya başladığımda alnına küçük küçük öpücükler konduruyordum.
"Ne olmuş benim oğluma kim üzmüş bebeğimi. " mırıldanmam ile kucağımda sallamaya devam ettim.
Yüzüne baktığımda gülümsedim.
Ağlamayı kesmiş mızmızlanıyordu. Ya da direkt durumu açıklayayım:
İlgi istedikçe ağlıyordu.
Bu durumu daha yeni fark etmiştik ama öyleydi.
Mete ilgi istedikçe mızmızlanarak ağlıyor ve istediğini elde etmeye çalışıyordu.
"Annem.. Hadi uyu annem. " onu uyutmaya çalıştığımda yüzünü inceledim.
Henüz 4 aylıktı.
Kafasındaki sarı saçları ile tebbesüm ettiğimde onları öptüm.
Aynı babasına çekmişti.
Sadece elleri ve gözleri bana benziyordu.
Diğer türlü Kerem'in aynısıydı.
Kerem hava atmak için bunu söylediğinde inkar ediyordum ama bu bir gerçekti.
Mete babasına benziyordu.
Kucağımda sallamaya devam ettiğimde pışpışlıyordum.
"Annesinin göz bebeği.. " gözlerimi açık tutmaya çalıştığımda gülümsedim.
"Ya bu bal şeker ya, " Çocuk gibi çıkardığım sesim sevinçle boynunu kokladım. "Oh, cennet kokulu meleğim benim. " ağlaması kesildiğinde beni izlemeye başlamıştı.
Onun bu haline içten bir şekilde tebessüm ettiğimde sarılmıştım. Bakışlarım istemsizce yan tarafa kaydığında gülümseyen Kerem'i görmüştüm.
Yatak başlığına yaslanmış ve ellerini önünde birleştirip bizi izliyordu.
Gözlerimiz buluştuğunda yorgunca gülümseyip iç çekti.
