28. Bölüm

2.5K 117 88
                                    

" Nadir taşlar gibi parlar
Kalbim taştan ama aşk var"

;

"İmkanı yok, olmaz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


"İmkanı yok, olmaz. "

"Ya sevgilim, lütfen. "

"Olmaz Kerem, olmaz. " şuan Kerem ile hayvanat bahçesine gelmiştik. Tabii kumam olan Yunus'da bizimleydi.

Şaka şaka seviyorum ben bu çocuğu.

Neyse, ve Kerem beni yılanların olduğu bölüme götürmek istiyordu.

"Ya Duru'cum, " Yunus'un aramıza girmesi ile susup ona döndük.

"Sen zaten Nehir'i bilmiyor musun, ha Nehir ha bu masum yılanlar. " cümlesini bitirdiğinde ikimiz birlikte ellerimizle çak yaptık. Tabii Kerem ise rahatsızca yerinde kıpırdanıyordu.

"Doğru, hadi gidelim. " kendi kendime havalara girip yürümeye başladığımda Yunus ve Kerem ise konuşarak arkamdan geliyordu.

Tam kapının önüne geldiğimde tüylerim diken diken olmuştu. Orada öylece dikilirken birinin kolunu omzuma atması ile irkildim.

"Korkma, benim." Kerem konuştuğunda rahatlayıp kendimi gevşettim. O sırada saçımı öptüğünde Yunus'da yanımıza gelmişti.

"Hadi bismillah. " üçümüz aynı anda girdiğimizde Kerem'in omzunda olan elini tutmuştum.

Kerem dalga geçer gibi güldüğünde ona döndüm.

"Komik mi? " kendini toparladığında bana baktı.

"Yoo, değil. " ona bir şey demeden ilerlemeye devam ettiğimde yavaş yavaş yılanları görmeye başlamıştık.

"Iy, Duru gelmek istememekte haklıymış. Geri gidelim. " Yunus geri döndüğünde Kerem diğer eli ile onu tuttu.

"Oğlum gelsene şuraya. " Yunus sıkıntı ile ofladığında Kerem'in diğer tarafına geçti.

Bir dakika şimdi iki tarafta da yılanlar olduğu için benim tarafımdan bir yılan kaçarsa ilk beni götürürdü.

Bu düşünce ile hemen Yunus'u kendi yanıma çektim. Benim ortada kalmam lazımdı.

Yunus neden öyle yaptığımı anladığında kınar gözlerle bana bakmaya başladı.

"Vallahi bıktım artık sizden. Hele senden, melek yüzlü şeytan. " Kerem kafasına vurduğunda göz devirip sustu.

"Ya kankam ben senin yanına olmak için seni buraya aldım. " Ben bile kendi dediğime inanmamıştım.

"Aynen bende Namık Kemal."  Kerem ikimizi birden susturduğunda ona döndük.

Bize kocaman siyah bir yılanı gösterdiğinde Yunus ile birlikte irkilmiştik.

Ben Olmalıydım | Kerem Aktürkoğlu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin