ZÜLEYA(Töre)

-1B-

Kapıya vurulma sesi ile Züleyha uykusundan uyandı.İlk ne olduğunu anlamasa da gece gece çalan kapıya doğru yürüdü. Açtığında abisi Baranı gördü.

Ne işi vardı ki? Yüzüne baktıkça bir sorun olduğunu anladı.

"Abi yüzünün hali ne ? Babamlar ile köye gitmedin mi?"

Ailesi bugün onu evde bırakıp köye gitmişti normalde Baranın da onlar ile olması gerekiyordu. Ama abisi üstü yırtık yüzü yara eve gelmişti. Birde içki mi kokuyordu?

"Yok bir şey?"

Elini abisinin yüzüne uzattı.

"Ne yok birşeyi abim kötü görünüyorsun . Kim ne yaptı sana ha söyle abim."

Endişelenmişti abisi için onu seviyordu.

"Kötü kötü birşey yaptım çok kötü!"

"Ne? Ne yaptın? Söyle yardım edeyim."

Abisi yanından yalpalayarak geçip odasına geçti . Bir süre boşluğa baktı ve kendiside odasına geçti.

O zaman abisinin bu halinin ona ne yaşatacağını bilmiyordu tabii.

++

Elif omuzlarını oturduğu yerde oynaya oynata geldiği düğünde eğleniyordu. Ailecek uzaktan akrablarının düğününe gelmişlerdi. Gayet mutlu ve keyfi yerindeydi herkesin gözü ondaydı . Hayatında hep öne çıkan bir insan olmuştu gerek neşesi gerek güzelliğinden dolayı.

Uzakta ki masa da oturan nişanlısı ile göz göze geldi . Muratı çok seviyordu , üç ay önce de nişanlanmışlardı çok değil üç hafta sonra da düğünleri olacaktı. Kalan ömrünü, ömründe sevdiği tek adamla geçirecekti.

Nişanlısı ona göz kırptığın da gülüşü daha da büyüdü. Etrafa kısa bir bakış atıp Murat'a göz kırptı o da , Murat neşeyle arkasına yaslandı. Bir kaç dakika sonra da yerinden kalkıp dış kapıya yöneldi. Elif arkasından kaşları çatık baktı.

Bir kaç dakika sonra yanına küçük bir kız çocuğu geldi ve eline kağıt sıkıştırdı. Elif kafasını eğip kağıdı okuduğumda sevgilisinin onu iki arka sokakta beklediği yazıyordu. Dudaklarını dişledi bunu hiç yadırgamadı çünkü insan içinde bir araya gelemezlerdi dışarı da pek çıkmalardı.

Bir bahane bulup düğün alanından çıktı ve kağıtta yazan yere yürümeye başladı. Gülümsüyordu çünkü uzun zaman olmuştu Murat ile uzun vakit geçirmeyeli.
Tabi bu gidişin ona ne getireceğini bilmiyordu daha .

"Murat sevgilim?"

Sokağa girince temkinli adımlarla ilerledi biraz tenhydı ürkmüştü Elif . Haklı olduğunu kolunun çekilerek sırtının bir vücuda yaslanması ve ağzının kapanmasından anladı. Ellerini ağzını örten eli itmek için kaldırdı çığlık atıyordu ama boğuk çıkıyordu.

Arkasında ki beden onu bir kaç sokak daha geriye getirdi artık düğün sesi duyulmuyordu. Elif bunun sevgilisi olmadığını biliyordu ama kimdi ki?

Kişi Elif'in bedenini onu soktuğu yıkık binanın zeminine itti . Elif kafasını kaldırdığın da karşısında üstünde ki tişörtü çıkartan Baranı gördü.

Baran ile arasında dört yaş vardı ve Baran altı yıldır onun peşindeydi. Baranın bu sevgisi hiçbir zaman sıkıntı olmamıştı çünkü her zaman sınırı bilirdi . Ta ki üç ay öncesine kadar nişanlısı olduğunu öğrenince delirmişti sürekli orada burada kızın önüne çıkıp sıkıştırıyordu . Abileri bir kaç kez onu dövmeye gitmişti.