28. Dönüş

105 7 0
                                    

Bir taş oturdu kalbime. Ciddi olamazdı. Bu olamazdı. Hayır, inanamıyorum.
Ağzımdan bir kelime dahi çıkmadı. Sadece ona baktım, gözlerim adeta ona kitlenmişti ve o cümleyi kurduğu an her saniye tekrardan aklımda canlanıyordu. Daha kitabın ilk sayfasını tamamlayamamıştık bile. Hani bazen birşeyi cani gönülden istersin ve tam oludu diye sevinecek'iken, birşey olur ve yine başa dönersin. İşte aynısı.

"Kızım hatırlamadın mı? Talat bu, çok yakın arkadaşın."

"Bilmiyorum tam çıkaramadım."

"Ben en iyisi bir doktor çağırayım."

"Gerek yok ama bana su getirsen olur mu?"

"Tabi ki hemen getiriyorum."

Ne yapacağımı bilemedim. Ne söyleyeceğimi bilemedim. Hâlâ ona bakıyordum ama acıtıyordu. Ona bakmak acıtıyordu. Daha fazla dayanamadım ve arkamı döndüm. İlk adımımı attıktan sonra Duygu beni bileğimden tuttu. Arkamı döndüm ve sırıttıyordu.

"Şapşal."

-"Duygu?"

"Efendim sevgilim?"

Neler olduğunu çözemedim bana niye sevgilim dedi? Hatırladı mı acaba?

-"Sevgilim?"

"Evet sevgilim değilmisin yoksa ben Kızkulesin'de birşeyleri yanlış mı anladım?"

-"Duygu sen hatırlıyormusun..."

Gülmeye başladı.

"Evet hatırlıyorum, küçük bir şaka yapayım dedim."

Üstümden bin ton yük kalktı ama bayağı sinirlenmiştim.

-"Duygu sen delirdin mi?"

"Özür dilerim seni kızdırmak istemedim."

-"Gerçekten delirmişsin böyle şaka mı yapılır ya? Yüreğim ağzıma geldi resmen."

"Çok özür dilerim aşkım ama biliyorsun benim deli olduğumu."

-"Bu günden sonra bayağı emin oldum."

Tam aynı anda Ayşe teyze girdi odaya.

"Buyur kızım iç suyunu."

"Teşekkürler anneciğim."

"İstirahat et daha iyi olursun inşallah."

"Ben iyiyim anne merak etme."

-"Merak etme Ayşe teyzeciğim Duygu gayet iyi" derken Duyguya baktım. Hâlâ öfkeliydim ama iyi olduğu için de çok ama çok mutluydum.

Duygunun bakış açısı:

Sanırım bu şaka dolayı Talat bana çok kızacaktı ama ne yapalım yani bizde ameliyat atlatmışız, eğlenmek benim de hakkım değil mi.

-"Anne ben iyiyim hiç merak etme. Artık buradan çıkabilirmiyim?" Biraz ağrım olsa da yinede kendimi bir gece daha burda kalacak kadar kötü hissetmiyordum.

"Sanmıyorum daha iki gün oldu uyanalı, ben bir doktor çağırayım en iyisi."

"Ayşe teyze ben giderim sen Duygunun yanında kal."
Bunu demesiyle Talatın çıkması bir oldu.

Doktor geldikten sonra onu ikna ederek bana taburcu olabileceğimi söyledi, ben de hemen eşyalarımı toplayıp otele gittik.

Otelde iki gün daha kaldıktan sonra almanyaya dönme vakti gelmişti. Valizlerimizi alıp havaalanına doğru yol aldık ve bir kez daha İstanbul'un güzelliğini gördüm. Havaalanında güzelim Türkiye'den ayrılmak istemesemde gitmemiz gerekiyordu ve bundan dolayı gerçekten çok üzgündüm.
Tüm kontrollerden geçtikten sonra uçağa bindik ve yerlerimize oturduk.
Yaklaşık 3 saat sonra Almanyaya gelmiştik. Babam ve kardeşim karşıladı bizi. Ve onları gördüğümde hemen yanlarına koştum ve babama sımsıkı sarıldım. Çok özlemiştim onu.

Kalbime yazılan en güzel İsimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin