Ερωτική Επιθυμία

Kεφάλαιο 11

                                                                            Μάσιμο

Είναι σχεδόν ξημερώματα τελειώνω και επιστρέφω στο ρετιρέ μου. Ευτυχώς η ζημία που πήγε να μας κάνει ο Ντόιλ αυτή την φορά ήταν μηδαμινή καθώς καταφέραμε και την αποτρέψαμε την τελευταία στιγμή με μικρό κόστος. Αυτό γιατί ήμασταν τυχεροί μέσα στην ατυχία μας καθώς έγινε αντιληπτός από την ασφάλεια της αποθήκης. Έτσι τον προλάβαμε και τον εμποδίσαμε να μας κλέψει την τελευταία μας παραλαβή που είχε βάλει στο μάτι.

Μπαίνω στο εσωτερικό του ρετιρέ και παρατηρώ πως παντού υπάρχει σκοτάδι. Ακόμα και τα στόρια που πάντα αφήνω ανοικτά είναι τώρα κλειστά. Πηγαίνω στην κουζίνα για να πιώ λίγο νερό από το ψυγείο. Μόλις το ανοίγω και παίρνω το μπουκάλι παρατηρώ πως ο δίσκος με τα εδέσματα που είχα αφήσει πάνω στο πάγκο είναι μισοφαγωμένος. Χαμογελώ και αφού βάζω το μπουκάλι πίσω στο ψυγείο επιστρέφω στο διάδρομο. Περπατώ αργά και σιγά καθώς δεν θέλω να την τρομάξω. Η πόρτα του δωματίου της είναι ανοικτή. Δεν ξαφνιάζομαι. Χαίρομαι που νιώθει άνετα και δεν θέλει να απομονωθεί μόνη στο χώρο της. Έτσι παίρνω θάρρος και ρισκάροντας το μπαίνω στο δωμάτιο της. Κάθομαι σε μια γωνία απέναντι από το κρεβάτι της και την παρατηρώ. Είναι ωραίο το αίσθημα να την έχω κοντά μου.

Κοιμάται βαθιά ακριβώς στο κέντρο του κρεβατιού της. Στην αγκαλιά της κρατάει ένα από τα μαξιλάρια που είχε δίπλα της. Το σκέπασμα έχει σχεδόν πέσει κάτω και μπορώ να δω άνετα πως κοιμάται με τα ρούχα που της έχω αγοράσει. Μπορώ να παραδεχτώ πως μου αρέσουν οι επιλογές της. Την πλησιάζω για να την δω καλύτερα και η μυρωδιά της καρύδα φτάνει στα ρουθούνια μου. Ξαφνικά αισθάνομαι πολύ υπερήφανος για τις αγορές μου. Ήμουν σίγουρος πως θα τις απολαύανε.

Όσο την παρατηρώ διαπιστώνω πως είναι πανέμορφή. Έχει μια γλύκα το πρόσωπο της. Μια αθωότητα που κολάζει ακόμα και άγιο. Το απαλό φως της νέας μέρας πέφτει επάνω στην επιδερμίδα της και την κάνει να λάμπει. Τα όμορφα χαρακτηριστικά της αρχίζουν να φαίνονται καθαρά. Τα μεταξένια καστανά μακριά της μαλλιά πέφτουν σαν χείμαρρος στην γυμνή της πλάτη. Θέλω να απλώσω το χέρι μου για να τα χαϊδέψω και να νιώσω την υπέροχη τους υφή. Ακόμη και με όλα τα κορυφαία επώνυμα καλλυντικά που της αγόρασα, εξακολουθεί να μυρίζει σαν φρέσκα μούρα - κάτι για το οποίο χαίρομαι πάρα πολύ. Γιατί αυτό υποδηλώνει πως είναι το φυσικό της άρωμα. Είναι φρέσκο, νέο, ώριμο. Της ταιριάζει. Την κάνει μοναδική για εμένα.