Κεφάλαιο 17

434 42 3
                                    


                                                                                Ελένα

Ο Μάσιμο λείπε σχεδόν όλη την ημέρα. Μετά τις χτεσινές αποκαλύψεις κάνει τα πάντα για να ρυθμίσει το θέμα της συνάντησης και να οργανώσει καλά το σχέδιο μας. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως είμαι κόρη του Κόνορ Ντόιλ. Τόσα χρόνια πίστευα ότι είμαι ορφανή από γονείς και να που ξαφνικά μαθαίνω πως με εγκατάλειψαν για να με προστατεύσουν. Μεγάλωσα μόνη μου σε ένα ορφανοτροφείο γιατί η γυναίκα που με γέννησε δεν είχε τα κότσια να με προστατεύσει από εκείνον. Το πρωί όταν ξύπνησα βρήκα ένα φάκελο γραμμένο με το όνομα μου πάνω στο τραπέζι. Στην αρχή φοβόμουν να το ανοίξω όμως όσο περνούσε η ώρα κάτι μέσα μου με έτρωγε να το πάρω στα χέρια μου και να το ανοίξω και να τον διαβάσω.

Τον πήρα λοιπόν και αφού το μελέτησα και έμαθα ότι έπρεπε να μάθω τον έκλεισα και τον άφησα στην θέση όπου το βρήκα. Δεν είχα ανάγκη να αποστηθίσω τις πληροφορίες τους ούτε να χρησιμοποιήσω τα στοιχεία του για να προσπαθήσω να εντοπίσω την μητέρα μου. Την αρχική της επιλογή την είχε κάνει 21 χρόνια νωρίτερα και ξανά πρόσφατα όταν αποκάλυψε το μυστικό της στους ανθρώπους του Τζια Νίνη και δεν έκανε κίνηση να έρθει να με προειδοποιήσει και να με προστατεύσει από εκείνον. Παρά προτίμησε την φυγή ξανά για να σώσει το τομάρι της. Δεν αξίζει να την αποκαλώ μητέρα. Οι μητέρες γίνονται θυσία για τα παιδιά τους. Μπαίνουν μπροστά και τα προστατεύουν. Όπως ακριβώς θα κάνω και εγώ για το δικό μου μόλις γεννηθεί. Βάζω το χέρι μου στην κοιλιά και την χαϊδεύω. Πριν λίγες ώρες επιβεβαίωσα τις υποψίες μου. Δεν θα το πω όμως ακόμα στον Μάσιμο. Θα του το αποκαλύψω μόλις τελειώσουν όλα και είμαστε ασφαλής. Δεν θέλω να τον τρομάξω και να τα ματαιώσει την συνάντηση μου με τον Ντόιλ. Δεν θέλω να το ρισκάρω.

Η ώρα είναι περασμένες δέκα και ακόμα δεν έχει έρθει. Δεν θέλω να του στείλω μήνυμα και να του αποσπάσω την προσοχή. Ξέρω πόσο πολύ έχει ζοριστεί με όλη αυτή την υπόθεση. Σηκώνομαι από το καναπέ όπου κάθομαι και πηγαίνω ξυπόλητη όπως είμαι στην κουζίνα. Ανοίγω το ψυγείο και παίρνω το μπολ με τα φρούτα που είχα κόψει νωρίτερα. Το ακουμπάω στο πάγκο και κάθομαι σε ένα από τα μεγάλα σκαμπό και ξεκινάω να τα τρώω.

Χαζεύω την πόλη και τα φώτα της. Στο στέρεο έχω βάλει και παίζει απαλή μουσική. Δεν μετανιώνω στιγμή που ακολούθησα εκείνο τον βράδυ τον Μάσιμο. Είμαι τυχερή που τον βρήκα ή μάλλον είμαι τυχερή που με βρήκε. Δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου να δεν τον γνώριζα. Αν θα ερωτευόμουν ποτέ κάποιον τόσο δυνατά. Αν θα του δινόμουν ολοκληρωτικά. Ο Μάσιμο κατάφερε με υπομονή και επιμονή να σπάσει τις άμυνες μου και να με κάνει δική του. Είμαι ευτυχισμένη μαζί του και μετά από πολλά χρόνια νιώθω πως μπορώ να στηριχτώ σε κάποιον εκτός από τον εαυτό και να νιώσω σιγουριά και ασφάλεια. Δεν με νοιάζει που ανήκει στον υπόκοσμό. Τον αγαπώ για αυτό που είναι και όχι για αυτό που κάνει. Άλλωστε μου αρέσει που έχει στα χέρια του μια τόσο ισχυρή εξουσία και όλοι τον υπακούν. Τον κάνει δυνατό και απόρθητο στους άλλους. Μαζί του θα είμαι πάντα ασφαλής.

Ερωτική ΕπιθυμίαHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin