ប្រពន្ធពិការ(The end)

ep10:ព្រោះបងស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ថាបងមិនបានស្រលាញ់មនុស្សស្រី

ភាគទី10:រាត្រីទឹកឃ្មុំ
«ប៉ុន្តែវាជ្រុលពេកនៅមានទៀតអូនបែជាសួរបងថាអូនគេសមគ្នាឬអត់អូនដឹងបងលឺហើយស្ទើតែក្អួតឈាមចេញមកទាំងធុង»គេនិយាយសុទ្ធតែជាការពិតកាយវិការបូករួមទាំងសម្តីរបស់ថេហ្យុងធ្វើកាលពីថ្ងៃមិចនេះពិតជាហួសហេតុណាស់សម្រាប់នាយសុខៗប្រពន្ធខ្លួនឯងទៅសុំគេអោបនៅក្នុងចំណោមហ្វូងមនុស្សថែមទាំងនិយាយល្អៗពីប្រុសផ្សេងនៅចំពោះមុខនាយទៀតសួរថាមិនអោយនាយខឹងបានយ៉ាងមិច?
«ទៅអូនសុំទោសអូនមិនអោយមានលើកក្រោយទៀតទេ»ល្ហើយបើវាជាកំហុសរបស់គេទៅហើយគេក៏ព្រមទទួលនឹងសុំទោសហើយក៏សន្យាមិនអោយមានជាលើកទីពីរទៀតដែរស្បថក៏បាន។
«......»ជុងហ្គុកមិនតបតែបែជាពេបមាត់សសឹកអណ្តឺតអណ្តកយំមកហូរដើម្បីអោយប្រពន្ធលួងលោមហើយវាពិតជាបានផលមែនថេហ្យុងគ្រាន់តែឃើញនាយយំបែបនេះក៏រហ័សទាញគេយកមកអោបថើបសក់ក្បាលទន់រលោងខ្មៅក្រិបរបស់គេខ្សឺតៗជាការលួងចិត្តដែលធ្វើអោយប្តីម្នាក់នេះខឹង÷
«លោកប្តីបងយំបែបនេះអាក្រក់មើលខ្លាំងណាស់»ដៃតូចទាំងពីរក្រសោមមុខជុងហ្គុកឡើងបំណងថើបលួងចិត្តតែពេលឃើញមុខរបស់នាយដាមសុទ្ធតែទឹកភ្នែកទឹកសម្បោមាត់ពេបច្រវាបអស់អារម្មណ៍ថើបរលីងមិនបាននិយាយបង្អាប់ប្តីទេតែអាក្រក់មើលពិតមែន។
«ពិតមែនអ្ហេស៎?»គ្រាន់តែអញ្ចឹងជុងហ្គុកស្ទុះងើបឡើងដើរតាំងៗទៅរកកញ្ចក់មកឆ្លុះមើលចង់ដឹងថាអាក្រក់ដូចជាថេហ្យុងនិយាយពិតឬក៏អត់។
«អាក្រក់មើលពិតមែន»នាយធ្វើជាយំដូចយំដាក់ថេហ៍យេស៎ទទួលស្គាល់សូម្បីតែនាយខ្លួនឯងក៏គិតថាវាអាក្រក់មើលដែរ។
«ហិ..ហិ...បានហើយឈប់លេងទៅមោះមកនេះអូនគេងអោបបន្តិចមក»ថេហ្យុងវៃពូកតិចៗបក់ដៃហៅរាងក្រាសអោយមកគេងជិតដើម្បីបានគេងអោបអោយបាត់សៅហ្មងក្នុងចិត្តគ្រប់ពេលបានអោបជុងហ្គុកគេពិតជាមានក្តីសុខណាស់ហើយកក់ក្តៅដូចជាពេលម៉ាក់ប៉ាគេអោបយ៉ាងអញ្ចឹង។
«អូនដូចជាញៀនអោបបងដល់ហើយ»គេសង្កេតមើលប៉ុន្មានថ្ងៃហើយបើថេហ្យុងមិនបានគេងអោបគេទេថេហ្យុងគេងមិនលក់នោះមិនអោយគេគិតបែបនឹងបានយ៉ាងមិច។
«អ្ហ៎លោកប្តីធុញមែនទេពេលអូនអោបបង?»គ្រាន់អោបសោះខុសដែលមែនទេឬក៏ធុញទ្រាន់?បើធុញក៏និយាយមកគេមិនអោបក៏បាន។
«មិនមែនទេអ្នកណាទៅធុញនឹងប្រពន្ធតូចគួរអោយស្រលាញ់ម្នាក់នេះបាននោះ»មិនអោយថេហ្យុងអន់ចិត្តទាន់ទេគេក៏ប្រញាប់ស្រូតឡើងមកគេងក្បែរប្រពន្ធចាប់ទាញកាយតូចមកអោបបីបមដោយការថ្នាក់ថ្នមគេមិចនឹងអាចធុញជាមួយថេហ្យុងទៅបើនាយស្រលាញ់នឹងងប់ជាមួយរាងតូចយ៉ាងនេះមិនដឹងថាគេនេះត្រូវស្នេហ៍ថេហ្យុងទេដឹងកាន់តែក្បែរកាន់តែស្រលាញ់កាន់តែមិនចង់ឃ្លាត។
«លោកប្តីអូនអាចសួរបងបន្តិចបានទេ?»កាយតូចស្ថិតក្រោមរង្វង់ដៃហាប់ណែនរបស់ជុងហ្គុកក៏បានបន្លឺសម្លេងសួរ។
«អូនចង់សួរពីអី?»នាយអោនមុខសម្លឹងមើលឆោមស្រស់មុននឹងវាចារសួរបកទៅវិញ។
«ហេតុអ្វីក៏បងរៀបការជាមួយអូនថែមទាំងមិនបានស្អប់ខ្ពើមអូននៅយកពេលវេលាមកមើលថែជនពិការដូចជាអូនមួយទៀតបងមិនខ្មាស់គេទេឬដែលមានអូនជាប្រពន្ធ?»សំនួរទាំងនេះវាតែងតែដក់ជាប់ជាមួយនឹងខួរក្បាលគេមករហូតតែងតែចង់ដឹងជានិច្ចចង់ដឹងអំពីមូលហេតុអោយបានប្រាកដច្បាស់នៅក្នុងចិត្ត។
«ហេតុអ្វីបងរៀបការជាមួយអូន?ហ្ហឹមសំនួរនេះបងគិតថាអូនក៏គួរតែដឹងហើយមិនបាច់បងនិយាយទេ»ការរៀបការរបស់ពួកគេសុទ្ធតែបានដឹងពីមូលហេតុហើយដឹងថាប្រកែកមិនបានមិនអញ្ចឹងតើចាំបាច់លើកយកវាមកសួរធ្វើអី?
«អូនគ្រាន់តែចង់ដឹងតែប៉ុណ្ណោះ»គ្រាន់តែចង់ប្រកដក្នុងចិត្តថាអ្នកមិនមែនរៀបការព្រោះបង្ខំរៀបការមិនមែនព្រោះតែអាណិតព្រោះជីវិតរបស់គេស្គាល់រសជាតិទាំងអស់ហើយក៏មិនចង់ទទួលបានវាពីនរណាម្នាក់ទៀតឡើយ។
«បងរៀបការជាមួយអូននោះមកពីបងគិតថាអូនប្រហែលជាមនុស្សល្អហើយទើបបានជាប៉ាម៉ាក់របស់ជ្រើសរើសផ្សំផ្គុំអូនអោយមកបង»នេះជាមូលហេតុព្រោះប៉ាម៉ាក់ជុងហ្គុករើសកូនប្រសាណាស់ល្មមៗអីគាត់មិនយកភ្នែកមើលទេហើយមុននឹងសម្រេចចិត្តអោយជុងហ្គុករៀបការជាមួយថេហ្យុងគាត់ក៏តាមដានរាងតូចជាប់រហូតពេលដឹងថាគេជាក្មេងល្អស្តាប់បង្គាប់ចាស់ទុំស្លូតបូតគួរអោយស្រលាញ់ទើបហ៊ានទទួលគេមកធ្វើជាកូនប្រសា។
«ចុះហេតុអ្វីក៏បងមិនស្អប់ខ្ពើមអូន?»នេះជាសំនួរមួយដែលគេចង់ដឹងខ្លាំងបំផុតតាំងពីថ្ងៃដំបូងដែលបានជួបជាមួយនឹងជុងហ្គុកម្លេះ។
«ហេតុអ្វីត្រូវស្អប់? »នាយជ្រួញចិញ្ចើមចងចូលគ្នាសឹងតែក្លាយទៅជាបន្ទាត់តែមួយមិនយល់តើហេតុអ្វីគេត្រូវស្អប់?ស្អប់ហើយតើគេទទួលបានផលល្អមកវិញទេ?
«គឺអូនជា...*អឹម»ថេហ្យុងបម្រុងនិយាយតបហើយតែជុងហ្គុកក៏អោនទៅថើបបបូមាត់តូចស្តើងនោះមិនអោយគេបាននិយាយបន្ត។
ការថើមមួយនេះវាមើលទៅពិតជារោលរាលខ្លាំងណាស់ជុងហ្គុកថើមតិចៗលើបបូមាត់ថេហ្យុងថើបផងជញ្ជក់ផងដើម្បីទទួលបានរសជាតិផ្អែមពីមាត់របស់ថេហ៍។ឯថេហ្យុងវិញក៏មិនបានប្រកែកប៉ុន្តែបែជាលង់ខ្លួនទទន់ទៅតាមការថើបលួងលោមរបស់ជុងហ្គុកបណ្តោយអោយនាយប្រើអណ្តាតអត់ឆ្អឹងដ៏ពិនប្រសព្វលូកចូលទៅក្នុងមាត់ប្រលែងលែងជាមួយអណ្តាតរបស់ខ្លួនយ៉ាងភ្លើតភ្លើន។
«ហាមមិនអោយអូននិយាយពាក្យនេះចេញមកទៀតទេ»ក្រោយពន្លែងមាត់ថេហ្យុងអោយមានសេរីភាពរួចនាយក៏បង្ហើមសម្លេងតិចៗដាក់ក្បែរត្រចៀករបស់រាងតូចដែលន័យនោះគឺមិនអោយថេហ្យុងនិយយថាខ្លួនជាជនពិការនោះឯង។
«......»ថេហ្យុងងក់ក្បាលផ្ងក់ៗទទួលបញ្ជាស្តាប់តាមបង្គាប់ប្តីគ្រប់យ៉ាង។
«ហើយបងក៏មិនខ្មាស់គេដែរដែលមានអូនជាប្រពន្ធព្រោះបងបានស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់មុនស្គាល់អូនរួចទៅហើយថាបងមិនបានស្រលាញ់មនុស្សស្រីពេលបានជួបជាមួយនឹងបេះដូងរបស់បងក៏បានប្រាប់ថាបងអាចរកមនុស្សម្នាក់មកថែរក្សាវាបានហើយម្នាក់នោះគឺជាអូនតែម្នាក់គត់»ខ្មាស់គេធ្វើអីបើក្តីសុខគឺស្ថិតនៅលើគេនឹងថេហ្យុងជាអ្នកកំណត់មិនមែនពួកមនុស្សទាំងអស់នោះឯណាម្យ៉ាងទៀតជុងហ្គុកគេដឹងខ្លួនឯងតាំងពីដំបូងថាខ្លួនគ្មាននិស្ស័យជាមួយមនុស្សស្រីទេឃើញហើយចេះតែមានអារម្មណ៍ថារអាមើលតែគេជាមួយបងស្រីគេទៅមិនដែលត្រូវគ្នាទេសូម្បីអោបឬនៅជិតក៏គេសឹងតែមិនធ្លាប់។
«អ៊ុប...»ស្តាប់សម្តីនាយចប់ធ្វើអោយគេអត់នឹងរំភើបមិនបានបបូមាត់តូចស្តើងហ៊ានប្រហើនភ្លើតភ្លើនលូកលុយទៅថើបបបូមាត់ក្រាសដែលបានថើបខ្លួនកាលពីប៉ុន្មាននាទីមុនគេដូចជាញ៉ាមជាមួយការថើបមុននេះចេះតែចង់ភ្លក់វាម្តងទៀតទើបប្រថុញជំរុញចិត្តអោយហ៊ានថើបប្តីមុនបែបនេះ។ជុងហ្គុកមិនជំទាស់ក៏ថើបតបទៅវិញយ៉ាងរោលរាលដៃក្រាសក៏មិនទុកអោយនៅទំនេរក៏បានលូកស្ទាបអង្អែលសព្វសាច់របស់ថេហ្យុងរហូតធ្លោយទៅដល់ចង្កេះខោក៏ឆ្លៀតលូកចូលទៅក្នុងខោថេហ្យុងបន្តទៀត។
«អឹស្ហ៎..សឺត»សម្លេងថ្ងូររបស់ថេហ្យុងក៏បន្លឺឡើងក្រោយពេលទទួលដឹងលឺដល់បាតដៃក្តៅគគុករបស់ប្តីកំពុងតែធ្វើការលេងជាមួយនឹងកូនប្រុសតូចរបស់ខ្លួន។
«លោកប្តីអូនស្រៀវណាស់»ថេហ៍បិទភ្នែកនិយាយខ្សាវៗស្រមនឹងពេលនេះខ្លួនប្រាណទាំងមូលកំពុងតែត្រូវជុងហ្គុកលូកលាន់ញាំញីឡើងស្រៀវក្រសៀសព្វសាច់អស់ហើយ។
ប្រហែលប្រាំនាទីក្រោយខ្លួនប្រាណរបស់ពួកគេក៏សល់តែរាងកាយននោលគោកសម្លៀកបំពាក់នៅលើខ្លួនមុននេះត្រូវបានជុងហ្គុកចាប់ហែកទម្លាក់ចោលរប៉ាត់រប៉ាយពេញឥដ្ឋ។ជុងហ្គុកឡើងទ្រោបពីលើថេហ្យុងប្រើបបូមាត់របស់ខ្លួនថើបបោសអង្អែលប្រដេញពីក្បាលពោះរាមស្មើសាច់ស.ខ្ចីល្ហក់ដូចបណ្តូលចេករហូតដល់កញ្ចឹងក.របស់ថេហ្យុងបង្អូសហួសមកដល់ថ្ពាល់ក្រពុំក្រហមព្រឿងៗទាំងសងខាងក៏មិនអាចអោយរំលងផុតគេក៏ថើបញុលញុកសឹងតែខ្ទក់ថ្ពាល់របស់ថេហ្យុងអស់ទៅហើយ។
«លោកប្តី...អ្ហា៎..សឺតកុំខាំអូនស្រកៀសាច់ណាស់»អត់នឹងស្រែកសុំអង្វមិនបានព្រោះជុងហ្គុកមិនត្រឹមតែថើបនោះទេនៅខាំក្រញិចគ្រប់កន្លែងជាពិសេសគឺត្រង់ដើមទ្រួងពើងតិចៗនឹងឆ្អឹងដងកាំបិតរបស់ថេហ្យុងនាយខាំឡើងលិចចេញជាប់ស្នាមធ្មេញ។
«បងដាក់ចូលហើយអូនត្រូវទ្រាំយល់ទេ?»បន្ទាប់ពីបានថើបនឹងខាំឆ្អែតឆ្អន់អស់ចិត្តអសើចង់នាយក៏ប្តូមកជាញែកជើងរបស់របស់ថេហ្យុងអោយធំបង្ហាញឃើញតំបន់តូចចង្អៀតពណ៍ផ្កាឈូកគួរអោយចង់ណែបនិតជាខ្លាំងនាយបានសា*លើកូនប្រុសរបស់ខ្លួនតិចៗដោយមានប្រើទឹករំអិលបន្តិចដើម្បីជាជំនួយមុននឹងដាក់ចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ថេហ្យុង។
«អាស្ហ៎....អ្ហឹកៗ..ឈឺណាស់តិចៗលោកប្តី»ទឹកភ្នែកផ្តើមហូរចេញកាត់តាមកន្ទុយភ្នែកមកជ្រោកៗព្រោះតែការឈឺចាប់នៅផ្នែកខាងក្រោមដែលកំពុងត្រូវអ្នកជាប្តីលុកលុយអុកសន្សឹមៗសម្រុកចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេ។
«អាស្ហ៎ទឹងណែនល្អណាស់ប្រពន្ធសម្លាញ់..អឹស្ហ៎»នាយងើយក្បាលហាក់ទទួលបានក្តីសុខជាខ្លាំងនៅពេលទទួលបានការរួមរឹតពីល្អាងស្នេហ៍តូចចង្អៀតរបស់ថេហ្យុងនេះដាក់ចូលទើបតែបានពាក់កណ្តាលផងអារម្មណ៍នាយល្អយ៉ាងនេះទៅហើយទម្រាំតែដាក់ចូលដល់គល់ហើយបានសំងំនៅក្នុងខ្លួនរបស់គេទៀតមិនដឹងថាស្រួលកម្រិតណាទេ?
«ផ្លាប់*..អាស៎...»ទីបំផុតជុងហ្គុកក៏បានចូលក្នុងខ្លួនរបស់ថេហ្យុងបានដូចបំណង។ នាយសំងំនៅក្នុងខ្លួនថេហ្យុងអោយគេបានសមជាមួយនឹងភាពជាកូនប្រុសរបស់ខ្លួនសិនសឹមចាប់ផ្តើមកម្រើកចង្កេះ។
«អាស្ហ៎..អាស្ហ៎..ជុងហ្គុក..អឹម»នាយកម្រើកចង្កេះសម្រុកយឺតៗមួយៗដែលខ្លាំងសឹងធ្លាយដល់ពោះវៀនថេហ្យុងនាយបានអោនទៅថើបបូមាត់ដែលហើបថ្ងូរបញ្ចេញសម្លេងយ៉ាងពីរោះមុននេះដើម្បីអោយគេទទួលបានអារមហមណ៍សុខស្រួលដូចខ្លួននឹងបំបាត់ការឈឺចាប់អោយគេខ្លះ។
«អឹស្ហ៎ៗ..សឺត..លោកប្តីអូន..អាស្ហ៎»ថេហ្យុងចង់និយាយអ្វីក៏មិនចេញព្រោះពេលនេះជុងហ្គុកចាប់ផ្តើមធ្វើចលនាចង្កេះកាន់តែញាប់ទៅៗឯខ្លួនរបស់គេផ្ទាល់ក៏យោលយកទៅតាមកម្លាំងសម្រុករបស់អ្នកខាងលើមិនឈប់។
«អាស្ហ៎ៗ....ថ្ងូរហៅឈ្មោះប្តីមក baby ..អាស្ហ៎..សឺតស្រួលខ្លាំងណាស់»ជុងហ្គុកអុកបណ្តើរថ្ងូរបណ្តើរបង្គាប់អោយប្រពន្ធហៅឈ្មោះរបស់ខ្លួន។
«អាស្ហៗ...ជុង .ជុងហ្គុក...អឹស្ហៗលោកប្តី»ថេហ្យុងលើកដៃស្រាក់.កប្តីជាប់ថ្ងូរហៅឈ្មោះរបស់នាយក្រាសលឺៗធ្វើអោយជុងហ្គុកគេកាន់តែបានចិត្តនឹងមានកម្លាំងទ្វេរដងពេលបានស្តាប់សម្លេងស្រួចដូចសារិការរបស់ប្រពន្ធ។
«ផ្លាប់ៗ...អឹស្ហ៎..អាស្ហ៎»សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់នឹងសម្លេងថ្ងូរបន្លឺឡើងខ្ទរបន្ទប់បង្កើតបានជាចង្វាក់ភ្លេងយ៉ាងរោលរាលនាំអោយចិត្តរបស់ពួកគេវង្វេងជាមួយភ្លើងតណ្ហាមិនចេះអន់ថយ។
«អាស្ហ៌ៗ....សឺត»ទឹកទីមួយក៏បានបញ្ចប់ដោយជុងហ្គុកបានបាញ់ទឹកកា*ទាំងអស់ចូលទៅក្នុងខ្លួនថេហ្យុងគ្មានសល់មួយដំណក់។ពេលបញ្ចូលទឹកកា*អស់ហើយនាយក៏បានលើកពរថេហ្យុងចុះពីលើគ្រែដើរទៅរកតុសំអាងគេដាក់ថេហ្យុងអង្គុយបែមុខទៅកញ្ចក់ទាញត្រគៀកថេហ្យុងអោយពើងមកក្រោយរួចក៏បានដាក់បញ្ចូលកូនប្រុសរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងល្អាងតូចចង្អៀតនោះម្តងទៀត។
«អាស្ហ៎...អឹស្ហ៎ជុងហ្គុកតិចៗ...អឹស្ហៗ»ថេហ្យុងច្រត់ដៃម្ខាងនឹងតុសំអាងម្ខាងទៀតត្រូវជុងហ្គុកចាប់ក្រពាត់មកក្រោយខ្លួនក៏រលាក់ញាប់ស្អេកតាមកម្លាំងសម្រុងរបស់គេពីក្រោយមក។
«អឹស្ហៗ...តិចៗវាមិនស្រួលនោះទេ..អាស្ហ៎»នាយតបទាំងខំសម្រុកលឿនមិនប្តូរ។
មិនយូរប៉ុន្មានទឹកទីពីរក៏បានបញ្ចប់ដូចជាពេលមុនអញ្ចឹងជុងហ្គុកបានបញ្ចូលទឹកកា*ទាំងអស់ទៅក្នុងខ្លួនថេហ្យុងជាថ្មីម្តងទៀតហើយក៏បបន្តទៅកន្លែងមួយទៀតដើម្បីចាក់ខ្ចៅឆុងមីបន្តជាមួយប្រពន្ធទៀត។
........
*ព្រឹកស្អែក
នៅពេលវេលាព្រឹកនេះមនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងភូមិគ្រឹះបានភ្ញាក់ពីដំណេកអស់ទៅហើយពួកគេក៏បានមកជួបជុំគ្នានៅតុអាហារដើម្បីនឹងបរិភោគអាហារពេលព្រឹកជុំគ្នា.....
«តោះឆាប់ញ៊ាំទៅ»លោកស្រីចនស្រដីទាំងញញឹមដាក់គ្រប់គ្នានៅក្នុងតុបាយថ្ងៃនេះគាត់សប្បាយចិត្តខុសពីធម្មតាធ្វើអោយគ្រប់គ្នាប្លែកចិត្តជាខ្លាំង។
«មិនចាំលោកពូទេឬលោកយាយ»ឃើញគ្រប់គ្នាញ៊ាំបាយដោយពុំបានចាំវត្តមានរបស់ជុងហ្គុកហាណាក៏បានសួរ។
«មិនបាច់ចាំទេពូឯងប្រហែលជាត្រូវសម្រាកយកកម្លាំងមកវិញដល់ល្ងាចហើយមើលទៅ»លោកស្រីចននិយាយរួចក៏សើចតិចៗអេឬមួយក៏យប់មិញនេះគាត់បានដឹងពីរឿងប្តីប្រពន្ធគេនោះធ្វើអ្វីកាលពីយប់មិញទេដឹង។
«តើលោកពូធ្វើអីទៅបានជាត្រូវសម្រាកយកកម្លាំងដល់ល្ងាច?»
«គឺយបើមិញនេះពូរបស់ឯងឆុងមីជាមួយប្រពន្ធរបស់គេនឹងទើបអស់កម្លាំង»លោកចន
«គ្រាន់តែឆុងមីមានអីត្រូវអស់កម្លាំង»ទឹកមុខភ្លើល្ងីល្ងឺដប់ជិតរបស់ហាណាបង្ហាញឡើងនាំអោយគ្រប់គ្នាអស់សំណើចជាមួយនាងខ្លាំងណាស់នេះគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងនាងកាត់ន័យមិនយល់ដែរ។
«មិនមែនជារឿងក្មេងត្រូវដឹងទេឆាប់ញ៊ាំបាយទៅ»

សរសេរដោយ ជីនណា

The to be Continue💕