When Relationship Ends (Not An Angel Series #5)

🌼Chapter: 37

"Pagod?" I felt his arm clinging to my waist while placing small kisses on my neck.

Hinarap ko siya. I nodded tiredly. "Sobrang sakit ng paa ko," Saad ko. Umalis ako sa pagkayakap nito at sumandal sa sofa para ipatong ang paa sa kandungan niya.

Sobrang dami naming ginawa ngayong araw. A lot has happened in the past few days. Dumaan ang midterm namin sa second sem at ngayong nalalapit ang finals ay tinambakan kami lalo.

May speech, job interview, research proposal, culminating sa food and beverage at pag luluto ng egg Benedict, chips and fish fillet. Hindi pa natatapos 'yan may gagawin pa kami sa ibang subject. At ngayon katatapos namin sa Culminating. Sobrang nakakapagod, gumawa pa kami ng menu, tapos nag ayos sa hm lab, ginawa naming restaurant.

Assistant waiter ang role ko. Nakakapagod pala ang role na 'yon. Nag buhat ako ng oval tray at bar tray. 'Yon ata dahilan kung bakit sobrang sumakit ang paa ko.

He gently caressed my foot. "Sabi sa'yo dapat ako nalang ang Assistant Waiter. Ang hirap kapag runner ka."

"Ang hirap kasi pag waiter, ang daming sasabihin at gagawin." I rolled my eyes. Siya ang waiter namin, actually kung hindi dahil sakaniya wala akong kaalam alam sa mangyayari. Naka focus kasi ako sa pag gawa ng menu kaya hindi ko na naaral ang sequence.

"Mas mahirap ang runner, ang daming bubuhatin, kaya siguro sumakit paa mo." Tumawa ito. "Mabuti nalang english basic ang nakuha nating table setting, baka kung table d' hote ang napili natin baka gumapang ka nalang." Pagbibiro niya.

"Leche ka! Kahit english basic man 'yan, ang hirap parin!"

Lumapit siya sa akin para patakan ng halik ang aking labi. "Ang mahalaga tapos na tayo. Research proposal nalang."

Napakamot ako sa ulo. Leche, kahit ba research proposal nalang ang gagawin, hindi ko maiwasan kabahan. Feeling ko siya ang pinaka main course na kailangan namin pag handaan.

"Mag pahinga kana, bukas maaga pa tayo." Hinawakan ko ang kamay nito.

Napakamot ito sa ulo. "Ah, baka malate pala ako. Tinawagan ko si Carl na pumunta dito, para may kasabay ka pumasok."

Nawala ang ngisi ko. "Na naman? Parati ka nalang umaalis. Sino ba kinikita mo?" Nakataas ang kilay ko.

Pinalampas ko na ang pagsisinungaling niya sa akin tapos ngayon mag sisimula na naman siya. Taranta nalang ito lagi sa tuwing umaalis, hindi ko naman alam kung saan pumupunta.

"May problema kasi ang kaibigan k–"

"Sino ba kaibigan 'yan?! Babae ba?" Hindi ko mapigilan na pag taasan siya ng boses. Sobra na kasi, wala na siyang time sa akin.

Napakagat labi ito. "Please, babe. Wala kaming ginagawang masama. I'm just helping her, promise." He held my hand tightly. "Huwag ka naman magalit, oh."

Balak ko pa sana siya pag salitaan pero minabuti ko tumahimik. Ayoko makipag away. "Fine. But please. Huwag mo sana sirain ang tiwala ko sa'yo."

A smile immediately appeared on his lips. Hinila ako nito para mayakap. "Loyal ako sa'yo! Mahal na mahal kita, Creselia."

"Sino ba 'yon?" Curious kong tanong.

"Si Celine. Eh, kawawa kasi. Walang tumutulong sakaniya baka lalo lang siya ma stress and then think about hurting herself again."

"Sinasaktan niya ang sarili?"