Amour | Taelice

10

Her zamanki gibi bir gün boyunca şirkette Kim Çok Haşmetli Bay Taehyung'un peşinden koşturmuş evde onunla evcilik oynuyordum.
Yemek masasındaki sessizliği bozan babaanne oldu.

"Ee nasıl geçti gününüz bakalım çifte kumrular?"

Aman ne mükemmel ne mükemmel.

"Güzel geçti babaanne senin günün nasıl geçti?" Konuyu üstümüzden çekmek için bende ona soru sordum.

"Ah benim güzel kızım güzel tabi de insanın gelini yanında olmayınca bir tuhaf oluyor. Ne olur her gün o şirkete gitmek yerine evde bana yardım etsen sanki?" Tatlı tatlı gülümseyerek konuyu yine istediği yere getirdi.

Bana kalsa zaten o şirketin yüzünü bile görmek istemezdim ama bana kalmıyordu ki işte.

Biricik Kocam(!) Kim Çok Haşmetli Bay Taehyung nasıl uygun görürse ona göre yaşıyorduk işte.

Benden önce lafa giren canım kocam(!) yine beni ipin elinden aldı.

"Babaanne kaç kere konuştuk bunları karımın yanı benim yanım öyle değil mi bitanem?" İğrenç bakışları ve iğrenç(!) gülümsemesiyle gözlerime bakarken ben de sahte bir gülümsemeyle karşılık verdim.

"Anneanne bunlar evli değil biliyorsun değil mi?" Her gün aynı şeyi söyleyen ama asla kimse tarafından ciddiye alınmayan Jungkook yine konuşuyordu.

"Kıskanma da sende bul kendine bir tane artık bak yaşında geldi evde kalırsın."
Babaanne'nin lafı yine Jungkook'un ağzına tıkmasıyla Jungkook sadece gözlerini devirdi.

Taehyung sahte gülümsemelerini bu kez de Jungkook'a çevirdiğinde babaannesine katıldı.

"Kadın doğru söylüyor beni kıskanacağına işine baksan iyi olur JK"

"Senin ki gibi sahte olacağına olmasın daha iyi."

"Everest dağlarında hava bugün pek güzelmiş fırlatmamı istemiyorsan kes sesini."

Jungkook ne zaman Taehyung'a çıkışsa konu everest dağlarına geliyor ve Jungkook sesini kesiyordu. Bunun sebebini gerçekten merak etmeye başladım.

Taehyung kaşlarını çatarak babaannesine döndü.

"Rose nerde?"

Aman Tanrım işte şimdi bitmiştim. Çok sevgili görümcem yine saçma sapan arkadaşlarının partisindeydi hem de gecenin bu vaktinde.

Bakışlarını bana döndürdüğünde kalbim yerinden fırlayacakmış gibi atmaya başladı. Yalan söylemek konusunda hiç iyi değildim ki...

"Karıcığım"

Gözlerimi kaçırarak cevap verdim. Çünkü bakarsam yalan söylediğimi hemen anlardı.

"Konu hakkında bir fikrin var mı acaba?"

Eğer yok dersem endişelenir ve evi ayağa kaldırırdı. Ama var dersem de bütün suç üstüme kalırdı.

"Bi arkadaşının evine gitmişti ders çalışmak için." Aniden aklıma gelen klasik yalanla kendime lanet ettim. O kardeşini çok iyi tanıyordu ve asla ders çalışmayacağını iyi biliyordu.

"Ders çalışmak için? Rose?"

"Yani bana öyle söyledi." Şimdi gerçekten batmıştım. Konuştukça da batacaktım.

İkimizin arasındaki bu gerginliği bozan ise biricik kurtarıcım canım babaannem olmuştu.

"Yavrum ablanla eniştene söyle yarın akşam yemeğe gelsinler sürekli erteliyorsunuz bir tanışamadık."