Amour | Taelice

22

Ellerini belime sarmış, saçlarımın kokusuyla kendini rahatlatıyor gibiydi.  Kan kokusu onun kokusuyla birleşiyor, etraftaki cesetler midemi bulandırıyordu. Gördüklerim asla normal şeyler değildi. Bunlar bana ağır gelmişti. Bu bana çok fazla ağır gelmişti. Bunu kaldıracak gücü kendimde bulamıyordum. Ne yapacağımı bilemiyor ayaklarım vücudumu zor taşıyor, bilincimi kaybetmiş, hala hiçbirşeyi idrak edemiyordum. Gözlerimden akan yaşların arkası kesilmiyor ama ben gözlerimin aksine duygusuz bir şekilde hiçbir tepki vermeden öylece duruyordum. Ben, kim olduğunu artık tanıyamadığım bu adamın kollarının arasında ne kadar olmak istemesemde onu uzaklaştıracak gücü bile kendimde bulamıyordum.

Saçlarımın üstünde hissettiğim nefes sadece midemi bulandırıyordu. Kendimi zorlayarak bir elimle onu itmeye çalışsamda o beni asla bırakmıyor kendine daha da çok çekiyordu. Sanki yaşamak için nefesini saçlarımda alıyor gibiydi, ancak onun aksine ben şu anda boğuluyordum.
Bu adamın karanlığında her geçen gün biraz daha fazla boğuluyordum.

Gücümü zar zor toparlayınca bu kez iki elimle de onu kendimden uzaklaştırdım. Ve zor da olsa konuşabilmek için derin bir nefes aldım.

"Uzak dur benden." Sesimi kendim bile zor duymuştum. Ama bozulan suratından onun beni net bir şekilde duyduğu açıktı.

"Senden uzak durmamı bekleme benden."

Bu adam hayatımda gördüğüm en iki yüzlü insan olabilirdi. Ben onun istediği gibi oynayacağı bir oyuncak değildim ancak o her seferinde dugularımla tıpkı bir oyuncak gibi oynuyordu. Bugün böyle olan tavırları, ertesi gün tam tersine dönecekti.

"SEN MANYAK MISIN?" Aniden çıkan sesime kendim bile hayret ettim.

"ÖNCE BENDEN NEFRET EDİYORSUN SONRA AŞIK OLUYORSUN ERTESİ GÜN FAHİŞE DİYORSUN SONRA KARIN YAPIYORSUN ŞİMDİ DE TEKRAR BANA AŞIK OLDUĞUNU MU SÖYLÜYORSUN?"

Herkes bulunduğu yerden pür dikkat i
bizi izlerken Jungkook aramıza girerek konuştu.

"Bak Lisa ortada bir yanlış anlaşılma var. Bizim Rose için yaptığımız planı hatırlıyor musun? Taehyung o mesajları görünce ikimizin arasında bir ilişki olduğunu düşünmüş."

Hayır bu kadar basit olamazdı bir anlık bir düşünceyle tüm hayatımı karartan bu adamı ne olursa olsun affetmeyecektim. Sebepleri olsa bile.

"VE BANA HİÇBİRŞEY SORMADAN GÖRDÜKLERİNE İNANDI ÖYLE Mİ?"

Ayaklarım artık vücudumu taşıyacak gücü kendinde bulamadığında olduğum yere çöktüm.

Taehyung'ta önüme çökerek yüzümü ellerinin arasına aldı.

"APTAL HERİFİN TEKİYİM BİLİYORUM."

"Sen bana fahişe dedin."

Güçlü gözükmeye falan çalışmıyordum çünkü şu anda güçlü falan da değildim.
Sesim titriyordu. Kalbim acıyordu.

Kafasını dizlerime eğdiğinde herkes yanımıza gelmiş şaşkınlıkla bizi izliyordu.

"SANA SÖYLEMEDİM YEMİN EDERİM Kİ SANA SÖYLEMEDİM. GÖZLERİNDE GÖRDÜĞÜM O KADINA SÖYLEDİM, SANA SÖYLEYEMEM."

Onun saçmalıklarına inanmayacaktım kendimi ondan olabildiğince uzaklaştırmaya çalıştım.

"Sana inanmıyorum."

Başını kaldırıp gözlerine baktığımda, göz bebekleri ona inanmam için yalvarıyorlar gibiydi. Ama ben yalancı  gözlere inanmayı uzun yıllar önce bırakmıştım.

Elindeki silahı kucağıma bıraktı.

"Öldür beni."

"Ne saçmalıyorsun."