Amour | Taelice

31

Hepinize merhabalar uzun bir aradan sonra bölüm atiyorum :)

"Beni kıskandın"

"Yani"

"Beni seviyorsun"

"Saçmalıyorsun"

Araba aniden durduğunda emniyet kemerimin takılı olmasına dua ettim.
Gözlerinden çıkan ateş beni korkutuyordu.

"BUNU NEDEN YAPIYORSUN"

Aniden yükselen sesiyle neye uğradığımı şaşırdım.

"N-ne yapıyorum" sesim içime kaçmıştı sanki.

Korktuğumu anlamış olacakki bakışlarını hemen yumuşatıp yutkundu.

"Seni seviyorum sen de beni seviyorsun bunu gözlerinden görüyorum Lisa. Ama ilişkimizi bir adım bile ileriye götüremiyoruz. Olduğum yerde saymaktan bıktım. Ben artık bütün benliğinle seni istiyorum."

Ne söyleyeceğimi bilmiyordum. Onu gerçekten seviyor muydum? Aslında bu sorunun cevabını artık biliyordum ama sanki kabullenemediğim bir şeyler vardı. Belki de ona güvenemiyordum.  Kendimi tam anlamıyla ona bırakırsam benden sıkılıp gidecekti belkide ya da gecesinde sarılıp uyuyacaktık ve ertesi gün bana hakaretler yağdırıp küçümseyecekti. Kim Taehyung bir bilinmezlikti ve bu beni çok korkutuyordu.

"Ne diyeceğimi bilmiyorum"

Yeniden gözlerinde beliriveren ateşler kalbimin atışlarını hızlandırdı. Ondan korkuyordum. Ve bunu ne kadar belli etmek istemesemde gözle görülür olduğu kaçınılmaz bir gerçekti.

Aniden direksiyona vurmasıyla irkildim.

"Ne diyeceğini bilmiyormuş"

Arabayı çalıştırıp gazı sonuna kadar kökledi. Hızdan korkuyordum, hep korkmuştum. Ama sinirlerini daha fazla bozmamak için sadece susup gözlerimi kapattım.

Yol boyunca siniri hiç dinmedi. Boğazında beliren damarlarından ve göğüs kafesinin sürekli inip kalkmasından bunu anlayabiliyordum.

"Eve gitmiyor muyuz?"

Cevap vermedi.

Ben de sustum.

Araba durduğunda elimi kapıyı açmak için götürdüm ama kitliydi. Taehyung yüzüme bile bakmadan ön koltuktan indi ve benim kapımı açtı.

"İn"

İnip etrafı incelemeye başladığımda iki katlı bir villanın önünde duruyorduk.

"Neden burdayız?"

"Bu gece seninle baş başa konuşacağız. Kartları açık oynayalım."

"Başka bir evin olduğunu bilmiyordum."

"Artık biliyorsun.
Hadi yürü."

Önünde yürüyüp yüzümü buruşturdum. Beyfendi sanki koyunlarını otlatıyordu.

"Devirme gözlerini görüyorum."

"Aman ne güzel."

"Senin kadar değil."

Anlaşılan bu gece bana rahat yoktu...

...

"Aç mısın?"

Sorduğu soruyla bakışlarımın odağını koltuktan alıp ona yönelttim.

"Bana yemek mi yapıcaksın?"

"Hayır dışarıdan söyleyeceğim."

"Şaşırmadım."

Yüzünü buruşturdu.