Ben onyedi yaşında Nalin Çavdar. Bu konakta beş yıldır kalıyordum ancak hiçbir aile ferdi beni kendinden bilmezdi. Ben hep ötekileştirdikleri, bir günah bildikleri kızdım. Burada herkes bana düşmandı. Hemde herkes. Çavdar'lara çalışanlar bile beni b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba arkadaşlar, öncelikle yeni bir kalp krizine sebep olduğum herkesten özür dilerim. 🥀
Şimdi asıl konuya gelirsek, görsel yeni kapağımızzzz!
Bölümleri yeniden düzenleyeyim derken baştan yazmış oldum, öyle bir değişiklik oldu ki bir noktadan sonra sıfırdan kurgu yapmak zorunda kaldım. Tabii ki hikayenin akışını bozmayacağım, karakterlerimiz yine aynı karakterler ancak olay akışında köklü değişiklikler oldu. Final yarışmaya yetişmeyebilir ama hiç sorun değil, mantık hatalarını bir bir silerken o kadar iyi hissediyorum ki ne olursa olsun bu hikayeyi hak ettiği finalle size ulaştıracağım.
Ancak bölüm bölüm sizi bekletmek istemediğim için şöyle bir karar aldım; buradaki bölümler ben taslağımda finale ulaşana kadar kalacak. Spoiler paylaşıp tepkilerinizi görmek istediğim için de instagram hesabından sürekli paylaşımda bulunacağım. Ve şimdi hikayeyi asıl yeni kurgulara taşıyan kesiti paylaşıyorum, bundan sonraki tüm kesitleri instagram hesabından paylaşacağım.
İnstagram kullanıcı adı: Asi.096
Bol bol yorum bekliyoruuuummmmm😍😍
...
ALINTI
"Nalin," diye heyecanla soluyup bana doğru bir hamle yapan adamı sol elimle durdurup, bana gözlerini kırpmadan bakan adamın karşısında durdum.
Hesap sormak için artık ayağına gitmeme gerek kalmadı.
Fıraz baştan aşağı beni izlerken her saniye kaşları daha derin çatılıyor, gördüklerine inanamıyor gibi bakıyordu. Dağınık saçları, yakası açık gömleğiyle perişan bir adam gibi görünüyordu ancak o kadar öfkeliyim ki ne hissettiği ya da ne durumda olduğu asla umurumda değil.
"Neden?" dedim hiç konuşmayacak gibi duran adama. "Neden beni aramadın?" Kelimelere ayrı ayrı vurgu uygularken öfkem de nefretim de tüm uvzumdan yayılıyordu. Söyleyecek hiçbir şeyi yokmuş gibi yalnızca yüzüme bakması beni her geçen saniye daha da delirtiyor.
"Nalin,"
"Sen karışma abi!" Bana doğru gelmek üzere olan adama bir anda bağırdığımda bunu beklemiyor olsa gerek irkilerek olduğu yerde kaldı. "Fıraz Şahoğlu'nun bana verecek bir hesabı var," derken Robin abiden tamamen uzaklaşmış ve Fıraz'ın tam karşısında durmuştum. "Bu mu hak ettiğim?" dedim baştan aşağı kendimi gösterirken. "O kadar çabam bunun için miydi?" Sesim sakindi ancak aynı zamanda hayal kırıklığı barındırıyordu içinde. Gözlerim yaşlarla dolarken "Çok bir şey istemedim ki senden," diye yakındım. "Bana sadece saygı duy istedim. Beni yok sayma, gör. Gör ve hak ettiğim saygıyı bana göster!" Sinirden elim ayağım titriyorken yavaş yavaş sesim de öfkeyle harmanlanmaya başladı. "Senin için bu kadar mı yoktum?" derken tamamen birbirine karışmış hislerim yüzünden akan bir damla yaşa engel olamadım.
"Sevme," dedim bir adım geri gidip elimi kolumu rastgele oynatırken. "Beni sevme zaten, senden hiçbir zaman bunu istemedim ama nasıl aramazsın! Beni nasıl bulamazsın!" Bakışlarımı etrafta dolandırmaktan vazgeçip Fıraz'ın bana acıyla bakan gözlerine diktim. "Adıyla Mardin'i sarsan adam beni nasıl bulamaz biliyor musun?" diyip bir adımla yeniden önünde dikildim. "Hiç aramayarak." Kendi sorumu kendim cevapladığımda başını kederle iki yana sallayıp kollarını uzatmıştı ki hızla geri çekilerek bana dokunmasına izin vermedim. "Sen beni yalnız bıraktın. Ben bir umut birlikte yuva kurarız diye hayaller kurup senin de bana yardım edeceğini sanarken sen en kötü günümde beni yalnız bıraktın."
"Bak," dedim elbisenin uçlarını havaya kaldırırken. "Bunlar Devran'ın kanı. Sen beni yalnız bıraktın ama ben kendimi yine kurtardım. Öldürdüm onu," derken bu gerçeğin verdiği dehşet yüzümden okunuyordu. Yavaş yavaş akan yaşlarla hala ona bakıyorken kafayı yemek üzere olan bir kadın gördüğünden o kadar eminim ki bana dokunmaya, yaklaşmaya korkuyor. "Ben bana tecavüz etmek üzere olan adamı öldürdüm!" diye bağırdığımda sesim bir süre yankılandı. "Ve bunu hangi gün yaptım biliyor musun?" Ruh hastası gibi bir anda sakinleşerek konuştuğumda Fıraz ciddi anlamda şok geçiriyordu. Bana yaklaşmak istiyor ancak verdiğim tepkilerden öyle korkuyordu ki nefesini tuttuğunu bile görebiliyorum. "Doğum günümde," dedim üstüne basa basa. "Ben doğum günümde katil oldum!"
"Biraz sakinleşmen gerek," Kısık bir tonla konuşurken bana doğru bir adım atmaya kalktı ancak hızla geri çekilip izin vermedim.
"Sakinleşmek mi?" derken çok şaşkındım. "Şu an sakin mi olmam gerekiyor?" diye soludum hayretle. "Ben katil oldum diyorum sana katil!" diye bağıra bağıra konuştuğumda elleriyle yüzünü kapattı.
"Kes artık şunu söylemeyi!" Elleri hala yüzündeyken konuştuğu için sesi boğuk çıkmıştı.
"Yanımda olsaydın da söyletmeseydin!" diye bağırdım bende öfkeyle. "Beni küçük görmek yerine adam yerine koysaydın da kurtarsaydın. Yanımda olsaydın!"
"Çalıştım!" diye bağırarak üzerime geliyordu ki anında silahı çekip alnıma dayadım. Bu hareketimle Fıraz olduğu yerde put gibi kaldı.
"Sakın bana yaklaşma," derken o kadar öfkeliydim ki tetiği çekerken bir an bile düşünmeyeceğimi anlayan adam olduğu yerde kalakaldı.
"Nalin," Robin abi yine bana doğru gelmeye çalıştığında "Sen karışma abi," diye tekrarladım kendimi.
Burada yapacak hiçbir şeyim yoktu. Artık hiç umudum yokken fazladan bir saniye bile kalmak istemiyorum.
"Telefonunu ve cüzdanını ver bana," dedim Fıraz'a bakarken. Olduğu yerde şok geçiren adam bu söylediğime anlam veremezken kaldığım her saniye beni deliye çevirdiği için bağırarak tekrar ettim. Şüpheyle bana bakarken elini yavaşça cebine atıp istediklerimi çıkardı.
"Ne yapacaksın?" derken tereddütle bana uzatıyordu elindekileri. Ona cevap vermeden sol elimle elindekileri aldım. Göz kontağını hiç bozmadan kendi kullandığım araca geri geri gidip yolcu koştuğunun kapısını açtığımda elimdekileri oraya attım. Cüzdanın içinden yalnızca para alıp kapıyı kapatarak geri Fıraz'ın karşısına geçtiğimde yavaş yavaş öfkelenmeye başladığını gördüm. Birazdan deliye dönecek ama hiç umurumda değil. Cüzdanı olduğu tarafa doğru atıp "Gidiyorum," dedim tüm kararlılığımla. Cüzdan hemen ayaklarının dibine düşmüştü. Silahı alnıma çektiğimden beri eli ayağı titriyordu ama ona dair herşeyi sildim kafamdan. Beni daha fazla aşağılamasına izin vermeyeceğim.
"Ne?" diye şaşkınlıkla soluyan Robin abi oldu. "Nalin saçmalama, nereye gideceksin?" Robin abiye hiç bakmıyordum ama telaşını ses tonundan anladım. "Bak istediğin yere götürürüm seni, istediğin herşeyi yaparım. Fıraz tek döner, ben seninle gelirim ama indir artık şu silahı."
"Bitti abi," dedim hala sözde kocama bakarken. "Çabam da bitti umudum da bitti, herşey bitti. Ya şimdi gideceğim, ya da tetiği çekeceğim." Fıraz sertçe yutkunurken gözlerinin dolduğunu gördüm.
"Bırakmam," dedi saniyeler sonra zorlukla. Sesi o kadar kötü çıkmıştı ki tüm o şaşkınlığının altında, içindeki Fıraz saatlerce ağlamış gibiydi. "Şimdi git," dedi zorlukla yutkunmaya çalışırken. "Şimdi git ama bulurum seni. Bırakmam."
