317 gün | Minsung

21/07/2023

   Sevgili Jisung,

     Hala o şarkıyı aşamadım. Dinlemeyeli uzun zaman oldu aslında. Ama hala dinleyemiyorum. İki saniye duymak bile beni göz yaşlarına boğmaya yetiyor.

Bir, iki gün önce bir video gördüm. O şarkı vardı. "Acaba hala ağlıyor muyum, beni etkiliyor mu?" Diye düşüp açtım. Keşke açmasaymışım. Sadece 2 saniye dinlemiştim oysaki. Tüm gece beni ağlatacağını nerden bilebilirdim ki? 8 ay geçti o günden. Dile kolay 8 ay. Tabii benim için yıllar gibi geçen. Hala iki saniyesine bile katlanamıyorum. O gün bu şarkının beni ne kadar derinden etkilediğini anladım.

Her yerde şarkının adı ve şarkıyla ilgili bir şeyler var ama kimse bilmiyor. Mesela hesaplarımın 2. Ad kısmında 'M.' yazar. Herkes adımın baş harfi sanıyor ama değil. Veya biografilerımde şarkının başındaki konuşmanın sözleri var. Sadece sözü sevdiğim için yazdığımı falan düşünüyorlardır büyük ihtimalle. Bir de şey var; 'M.'nin yanında veya biyografide '☆' var. Bunun anlamı da melek alfabesinde 'H' harfinin karşılığı olması. Sen benim meleğimsin. Özel bir anlamı var benim için melek kelimesinin. Ayrıca yıldızların da anlamı büyük, o yüzden melek alfabesini görünce nasıl da sevinmiştim sonra bunu kullanmalıyım dedim.

Sadece hesaplarımda değil başka yerlerde de varsın tabii. Mesela bazı defterlerimin sayfalarının köşelerinde yıldızlar var, içimi döktüğüm bir defterim var onun bir sayfasının başında baş harfin var, bir aralar kalbimin üstüne de baş harfini kazımıştım, kulaklığımdaki stickerlarda yıldız var. En önemlisi de, her gece izlediğim gökyüzünde bir sürü yıldız var. Ve bunlar gibi daha bir çok şey...

Bu aralar biraz garip hissediyorum açıkçası. Herşey. Olan biteni, yaşadıklarımı sorguladığımda oluyor. Çünkü sorgulayınca farkına varıyorum içimdeki hislerin ve düşüncelerin. Tabii nasıl tepki vereceğimi bilemiyorum, deliye dönmüş gibi hissediyorum. Sanki kontrolümü kaybediyormuşum gibi, düşüncesizce etrafa saldırmaya başlıyorum. Sonra sakinleşiyorum, çekiliyorum köşeme. Düşünmeye çalışıyorum, hissetmeye çalışıyorum ama işe yaramıyor. Canım yanmaya, yaralarım kanamaya başlıyor, durduramıyorum. Gözlerimden yaş çıkmıyor doğru dürüst. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Tek yaptığım gözümü duvara veya tavana dikmek. Aslında zihnimden çok fazla düşünce geçiyor ama hiçbir şey düşünmüyorum. Nasıl anlatılır bilmiyorum. Sanki düşüncelerimi zihnimin en derin köşesinde bir odaya kilitlemişim, uzaktan boğuk sesleri geliyor ama görmezden geliyorum sonra düşünmeye çalıştığımda aklımdan hiçbir şey geçmiyor. Tamamen koca bir boşluğun içindeymişim gibi hissediyorum. Ve bundan kurtulamıyorum.

   Sevgilerle,Minho