317 gün | Minsung

05/04/2023

     Sevgili Gurabiyem,

  Uzun süredir yazamadım. Aslında yazacak çok şey oldu ama nedense hiç yazmak istemedim. Son zamanlarda bir şey yapma isteğim fazlasıyla azaldı. O kadar isteksizim ki yemek yeme gibi temel ihtiyaçlarımı bile karşılamak istemiyorum. Çok ağır geliyor bir şeyler yapmak.

Her zaman, her saat, her dakika düşünüyorum, sadece düşünüyorum. Her şeyi, tüm olayları, tüm hayatımı gözümün önünden geçiriyorum. Bazen düşünürken kafamda yazmak için taslak oluşturuyorum ama yazmak içimden gelmiyor. Hiçbir şey... okula gitmek, yemek yemek, haftalık kişisel bakımımı yapmak, hobilerimle ilgilenmek, hiçbir şey yapmak istemiyorum.

İntihar düşüncelerim artıyor. Bu isteksizliğim ve zevk alamamak beni daha da sürüklüyor. Geçenlerde camın önünde otururken atlamak istedim.

Biraz bile olsun korku yok içimde. Duygu yok, his yok, istek yok. Sadece koca bir boşluk var zihnimde. Öylece baktım aşağıya. Atladım. Defalarca atladım. Her seferinde farklı şekilde düştüm. Kan. Etraf kirlendi. Kafamdan akan kan her yere yayılıyor. Büyüdükçe büyüyor. Düştükçe düşüyorum. Kan aktıkça akıyor. Öylece bakıyorum düşen bedene ve yerde yatan cesede. Gittikçe soğuyor beden, kokmaya başlıyor cesed. Kimse görmüyor. Basıp geçiyorlar üstünden. Bazen topuklularla deliyorlar cesedi. Bazen arabayla eziyorlar, bazen çocuk sürüsü koşarak geçerken parçalıyorlar. Kimse görmüyor. Orada, ayaklarınızın altında bir ceset var. Sizin yok ettiğiniz ceset, şimdi sizi yok etmeli.

Her gün bakıyorum camdan aşağıya. Aşağıdaki boşluğa. Görünmeyen cesede. Yavaş yavaş yok oluyor. Etrafına sinekler toplanmış, böcekler yemek için parçalar koparıyor, taşıyorlar yuvalarına, yer altına. Herkesin sözleriyle yaptığını yapıyorlar, yerin altına gömüyorlar. Böcekler cesedi, insanlar ruhu. Gömüyorlar. Yerin en dibine.

İKİ
  Sınavlar yaklaşıyor, aile baskısı artıyor, işler birikiyor, olaylar çoğalıyor. Hiçbirine yetişemiyorum, yetişmiyorum. Yatıyorum sadece, yatıyorum ve düşünüyorum tüm gün. Kalkamam yerimden, çekiştirmeyin beni. Yapmaya çalışırsam her şeyi daha da berbat edeceğim. Bırak öyle kalsın. Berbat etmektense boş kalsın bazı şeyler. Boş kalsın bazı çizimler, boş kalsın bazı yazılar. Uğraşamam.

Düşünmeliyim. Daha fazla düşünmeliyim. Çözüm bulana kadar yormalıyım kafamı hatta bedenimi bile. Çözüm bulmaya çalışırken daha da karmaşıklaşsın. Daha fazla düşüneyim. Uykularım kaçsın geceleri. Sonra tüm gün yatayım. O kadar düşüneyim ki rüyalarıma bile girsin düşüncelerim. Korkuyla kalkayım uykudan. Kendimi sorgulayayım ondan sonra. Düşünmeye devam edeyim. Öyle çok düşüneyim ki en sonunda kafayı sıyırayım, deli olayım.

    Sevgilerle, Jisung