Sevgili Gurabiyem,
Off be güzelim. Yine çok özledim seni. Geri dönecekmişsin gibi bir özlem hissediyorum ama iki cihan bir araya gelse dönmeyeceğinin de farkındayım. Eh bunu bilmek biraz üzuyor ama sanırım buna alışmam lazım.
Neden dışarı çıkmıyorsun? Seni görmek istiyorum ama görmekten de çok korkuyorum.
Az önce seni gördüm. Karşıdan geliyordun. Yanımda arkadaşım olduğu için ona yüzümü tam dönerek konuştum. Sana bakmaya cesaret edemiyorum. O bakışlarından korkuyorum. Geçtikten sonra baştan aşağı titredigimi fark ettim. Ve o an sadece yok olmak istedim. Yine anlamadığım tuhaf hisler hissettim. Bunlardan ne zaman kurtulacağım?
Beni sana bağlayan şey ne bilmiyorum. Ama geçenlerde fark ettiğim bir şey var. Küçüklüğümden beri asla sevmekten vazgeçmediğim şeylerin hepsi sende var. Mesela en büyüğü, Ay. Ben kendimi bildim bileli Ay'a aşığım. Her gece cama veya balkona çıkıp o büyüleyici görüntüsünü izlemeyi çok severim. Sanki sakinleştirici ve hayatın tüm bu stesinden arındırıyormuş gibi. Ve bir gün bu Ay'ın en sevdiğim hilal evresini gözlerinde taşıyan kusursuz bir varlığın önüme çıkacağını hiç düşünmezdim.
Sen benim tek doğrumsun Han Jisung. Seninle birlikte olduğum her dakikayı seviyordum çünkü yanımda sen vardın. Herkesten çok farklısın bendeki yerin çok ayrı, en derinlerde kimsenin zarar veremeyeceği bir yerde. Ve onun ölene kadar geçmesine izin vermeyeceğim. Sevgimi sonsuza dek saklayacağım bebeğim, söz.
Sevgilerle, Minho
ŞİMDİ OKUDUĞUN
317 gün | Minsung
Fiksi Penggemar☆ Hayatı yolunda gitmeyen, sevgilisi de ondan ayrılınca iyice çöken Jisung, eskiden her şeyini anlattığı sevgilisine bu sefer 317 gün boyunca mektuplar yazarak anlatır. |angst|
