Sevgili Jisung,
Buluşmak istemiştin geçen hafta. Bugüne ayarlamıştık. Hep benim ön planda olduğum, benim için yapılan ya da benim yararıma olacak şeylerde sürekli sorun çıkardı, asla o iş olmazdı veya düzgün gitmezdi. Tanrıya inandığım zaman kötü bir kul olduğum için tanrı ceza olarak mutlu olmamı engellediğini düşünürdüm. Gerçi hala öyle düşünüyorum ama tanrı olmadan. Mutluluk benim ne kitabımda ne kaderimde yok. Eğer mutlu olursam bunun bin katı üzüntüsünü yaşıyorum. Yine öyle oldu ve yine hayal kırıklığıyla geri döndüm.
Yaşanan onca aksiliğe rağmen seninle buluştum. Senin için gelmiştik. Sen ne için geldin? Keyfinden mi? Büyük ihtimalle. Sen buluşmak istemiştin, sen beni görmek istemiştin. Neden bakmadın bana o zaman? Gerçekten orada senden daha önemli şeyler olmasına rağmen bir şekilde zorlayıp geldik. Ama sen hiçbir şey yapmadın. Bir kere ya, bir kerecik dahi olsa bakmadın. Ben orada yokmuşum gibi davrandın. 1 hafta boyunca nasıl hayaller kurdum o küçücük odada. Hiçbirinden haberin bile yok. Madem bu kadar değersizim ne diye bozuyorsun moralimi? Yaptığın hatayı anladın sanmıştım. Seni ne kadar çok sevdiğimi gördün sanmıştım, en sonunda bana karşılık vereceksin ya da havadan sudan bile olsa iki kelime ederiz sanmıştım. Tam unuturken pat diye önüme çıkınca geri gelirsin sanmıştım. En azından tekrar olmasak da yanımda olursun, benimle konuşursun sanmıştım. Tüm umutlarımı yine senin yüzünden kaybettim. Onları tekrar öldürdün. Ama emin ol ki bu sonuncuydu. Bundan sonra umutlanmadan, hayal kurmadan, kendi içimde yaşayacağım aşkımı.
Sevgilerle, Minho
ŞİMDİ OKUDUĞUN
317 gün | Minsung
Fanfiction☆ Hayatı yolunda gitmeyen, sevgilisi de ondan ayrılınca iyice çöken Jisung, eskiden her şeyini anlattığı sevgilisine bu sefer 317 gün boyunca mektuplar yazarak anlatır. |angst|
