Bu aralar pek iyi değilim. Mesela şuan. Durduk yere kötü hislerle doldu içim. Bir de halsizlik ve uzun süre uyuma isteği beraberinde geldi tabii, hiç eksik kalırlar mı?
Ama daha önce hiç olmayan bir şey oldu. O hislerin içime dolmasıyla nefes alamamaya ve bunalmaya başladığımda sana yazma isteği geldi. Çünkü sen bana iyi gelen tek şeysin ve bunu her zerrem çok iyi biliyor. İşin garip kısmı gelen istek değil de bunu neredeyse yapıyor olmamdı. Aklımda yazacağım cümleleri çoktan kurmuştum bile. Beni durduran şey tam olarak neydi bilmiyorum çünkü sanki kafamda bir sürü kişi bu konu hakkında birbirlerine bağırıyorlardı. Arada duyduğum bir kaç cümle onun rahatsız olacağını, beni, benim onu gördüğüm gibi görmediğini, onun için sadece diğer exlerinden farksız olduğumu ve bunun gibi bir çok şey söylüyordu. Aslında haklıydı da.
Ben onun neyi oluyordum da ona mesaj atmayı düşünüyordum?
Peki o, onun bir şeyi olmadığı birine neden yardımcı olsun ki?
Ama tüm bunlara rağmen hala konuşmak istiyordum bunun asla olmayacağını bile bile.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
317 gün | Minsung
Fanfiction☆ Hayatı yolunda gitmeyen, sevgilisi de ondan ayrılınca iyice çöken Jisung, eskiden her şeyini anlattığı sevgilisine bu sefer 317 gün boyunca mektuplar yazarak anlatır. |angst|
