Sevgili Gurabiyem,
Seni çok özlüyorum bebeğim. Neredesin? Neden gelmiyorsun? Burada sensizlikten ölüyorum ama sen hala yoksun. Geri gelmeyecek misin? Her gün bu lanet kalbim daha fazla acıyor.
Neden gittin? O kadar mı kötü biriyim? Gösteremedim mi sevgimi yoksa sevmeye, sevilmeye değmez miyim? Neden sevmedin be güzelim? Gelmeyeceğini bile bile hala aptal gibi bekliyorum. Bir gün geleceksin, tekrar doya doya sarılacaksın diye hayaller kuruyorum. Beklemekten de özlemekten de vazgeçemiyorum.
O kadar kısa sürmesine rağmen neden her şeyim oldun anlayamıyorum. Neydi bende sana karşı bu kadar büyük etki yaratan şey? Neydi seni bana çeken şey? Sen misin o, yoksa yalnızlığım mı çekti beni sana? Neden kalbim her aklıma geldiğinde bu denli hızlı atıyor? Kafamda binlerce cevapsız soru var. Hiçbirinin cevabı yok. Artık jilet bile acımı dindiremiyor.
Bana seninle tanışmadan önce gelip aşık olacaksın, hatta aşk acısı çekeceksin deselerdi yüzlerine gülerdim. Seninle tanışana kadar aşka inancım asla yoktu, üzülenlerle de dalga geçerdim. Zaman kaybı derdim, asla aşık olmam, çok saçma derdim. Derdim de derdim. Şimdi hepsini tek tek yaşıyorum. En büyük iddiamı kaybettim. Hala bu hale düştüğüme inanamıyorum.
Çok değişmişim. Öyle söylüyor arkadaşlarım. Hatta tanıdığım herkes. Çevremdeki tanıdığım, tanımadığım herkes gelip bana iyi misin diye soruyor. Günde en az beş defa duyuyorum bu soruyu. Yürüyüşümden bile belliymiş üzgün olduğum. Sürekli yatıyormuşum, bu ben değilmişim, bir sorunum varmış ama yokmuş gibi davranıyormuşum, kimseye bir şey anlatmıyormuşum, istersem anlatabilirmişim,hiçbir şey yemiyor muşum, iyice zayıflayacakmışım, rengim solmuş, zorla gülüyormuşum, kendime dikkat etmiyormuşum. Öyle diyorlar.
Gerçekten öyle mi? Nasıl da çökmüşüm ben. Kendimden bile haberim yok seni düşünmekten. Aynalara küstüm, kameraları kapattım. Soğudum kendimden iyice, görmek istemiyorum. İnsanlardan duyuyorum nasıl olduğumu. Düzeltmeli miyim kendimi? Hayır uğraşamam. O kadar yorgun hissediyorum ki hiçbir şeyle uğraşmak istemiyorum. Kolumu bile kaldıramazken nasıl düzelteyim kendimi? Beni bana bırakın, kendi halime bırakın da bu yatakta çürüyüp gideyim. Kurtulayım tüm düşüncelerimden. Beni atın aşağıya uçurumdan. Yaşamak ağır geliyor.
Sevgilerle, Jisung
ŞİMDİ OKUDUĞUN
317 gün | Minsung
Fanfiction☆ Hayatı yolunda gitmeyen, sevgilisi de ondan ayrılınca iyice çöken Jisung, eskiden her şeyini anlattığı sevgilisine bu sefer 317 gün boyunca mektuplar yazarak anlatır. |angst|
