Sevgili Gurabiyem,
Seni bırakamadığım için özür dilerim. Bu kadar bağımlı olduğum için özür dilerim. İğrenç biriyim biliyorum bunun için de özür dilerim. Çocuk gibi olduğum için de özür dilerim. Böyle biri olmak istememiştim. Keşke kendimi değiştirebilseydim. Deniyorum, çok fazla deniyorum ama yapamıyorum. Daha fazla batıyorum her seferinde. Çok fazla yoruldum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Gerçi yapsam da yine bir şey değişmeyecek.
Yerimden bile hareket edemiyorum. Her şey çok ağır geliyor. Herkes her şey bir gün bitecek geçecek diyor, peki ne zaman? Hiç sonu gelecekmiş gibi durmuyor. Geleceği göremiyorum. Her şey o kadar berbat ki bunlar nasıl düzelebilir diye düşünüyorum sürekli. Dayanamıyorum artık. Sonuna gelmiş gibi hissediyorum. Her gün sürekli acı çekmektense tek seferde her şeyi bitir düşüncesi aklımdan çıkmıyor. Hiçbir şey, hiç kimse iyi gelmiyor. Bu sonu gelmeyen ve her geçen gün daha da artan acıdan yoruldum, çok yoruldum. Dinlenmeye bile zamanım yok. Dinlesem bile geçeceğini zannetmiyorum. Hiçbir şey fayda etmiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Etrafım kapkaranlık, hareket edemiyorum. Sanırım gözlerimi kapatmalıyım.
Kapatırsam geçer mi? Geçecek değil mi? Lütfen geçsin. Bitsin istiyorum artık, bitsin gitsin bu acı. Taşıyamıyorum, çok ağır geliyor bu yük. Alıştım desem de inanma. Alışamadım yıllardır çünkü. Her gün daha da ağırlaşıyor. Yardım edenim yok. Gören bile yok. Herkes bana kör olmuş sanki. Yüzlerini çeviriyorlar, arkalarını dönüyorlar bana. Sonra kaybolup gidiyorlar. Bırakıyorlar, tekrar ve tekrar yalnız kalıyorum. Uyuyamadığım geceler ve bana eşlik eden şarkılar dost oluyor. Tavana diktiğim gözlerimden yaşlar süzülüyor sonrasında. Sanki dolmuş bardaktan taşan damlalar gibi. İniyorlar yüzümden yavaşça. Durduramıyorum.
Sevgilerle, Minho
ŞİMDİ OKUDUĞUN
317 gün | Minsung
Hayran Kurgu☆ Hayatı yolunda gitmeyen, sevgilisi de ondan ayrılınca iyice çöken Jisung, eskiden her şeyini anlattığı sevgilisine bu sefer 317 gün boyunca mektuplar yazarak anlatır. |angst|
