🎋 Chapter 7 🔞
ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ သူလောက် ကံဆိုးတဲ့သူတစ်ယောက်မှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး! ဒီတစ်ခါတော့ သူ့ကိုယ်တိုင်ပဲ သူ့ကိုသတ်လိုက်ဖို့ပင် ကြံနေမိသေးတယ်။
ကုတင်ကန့်လန့်ကာသည်ပြုတ်ကျသွားကာ လှိုင်းလုံးငယ်များနှင့် အတူသစ်သားကုတင်သည် ဖြည်း ညင်းစွာလှုပ်ခါနေသည်။ သစ်သားကုတင်၏ ကျယ်လောင်စွာအော်မြည်သံနှင့်အတူ အခန်းထဲတွင်လေး လံသောအသက်ရှုသံများနှင့် ပြည့်နှက်နေကာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းရိုက်ခတ်နေသည့် အသံများနှင့်ရော ယှက်နေသည်....။
"ငြင်သာစမ်းပါ ! ..... သောက်ပဲ ! မင်း ငါ့ကို သေလောက်အောင် နာကျင်စေချင်တာလား ?"
ဖန့်ကျင့်ကျိုက်သည်မျက်နှာကို ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး နာကျင်စွာအော်ဟစ်ရင်း တိတ်တဆိတ် ကျိန်ဆဲလိုက်သော်လည်း သူ့နောက်ရှိ ထိုလူက တိတ်ဆိတ်နေဆဲပင်။
"-ီးပဲ ! မင်း ဘယ်လောက်ထိ ရွှေ့ချင်နေတာလဲ!”
သူအမြဲတမ်း အပေါ်ကပဲဖြစ်ခဲ့တယ်၊ ဒီတစ်ကြိမ်ကတော့ အောက်မှာရှိနေတာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ၊ အဲဒီအရသာ…..။ စိတ်မသက်မသာနဲ့ အလိုဆန္ဒတွေပြည့်နေတဲ့ ဖန့်ကျင့်ကျိုက်ဟာ သဘာဝအတိုင်း အံ့ဩစရာတွေကိုမခံစားနိုင်ဘဲ နာကျင်မှုကိုသာခံစားခဲ့ရပါတယ်။ နာကျင်လွန်းလှသဖြင့်သူ့အောက် ၌ရှိခဲ့သော ပြည့်တန်ဆာများသည်လည်း ဤကဲ့သို့သောဝေဒနာကြောင့် ငိုယိုတောင်းပန်နေသည်ဟု သံသယဝင်လာမိသည်။
စားသောက်ဆိုင်တွင် ဖုန်ရုန်ချန်ကိုတွေ့သောအခါ သူထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားကာ သူ့တွင် ဆင်ခြေမရှိတော့ပေ။ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ငွေပေးချေပြီး ဖုန်ရုန်ချန်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့အခန်းထဲသာခေါ်သွားလိုက်သည်။ ဝင်လာပြီးနောက် သူ တံခါးကိုသော့ခတ်ပြီး နေ့ခင်းဘက်လင်းနေသေးတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အဝတ်အစားလဲစပြုနေပြီ၊ကျိန်ဆဲရင်းအဝတ်အစား တွေချွတ်လိုက်တယ်။
'ဖုန်'မျိုးရိုးနဲ့ကောင်က လက်ဖျားခါရလောက်ပါပေတယ်။ အကြွေးသိမ်းဖို့ ကျန်းနင်ထိတောင် အမီ လိုက်လာခဲ့တယ်...။ သူ့ရည်ရွယ်ချက်က ငါ့ကို ဖက်ထားဖို့ပဲ မဟုတ်ဘူးလား ?!'
YOU ARE READING
သောက်ရာမှနိုးထလာပြီးနောက် ခန္ဓာကိုယ်ရောင်းချမိခြင်း [Completed] ✅
Historische Romaneတစ်ညတာ အရက်အလွန်အကျွံသောက်မိပြီးနောက်၊ ဖန့်ကျင့်ကျိုက်သည် ဖုန်ရုန်ချန်နှင့်ဘေးချင်းကပ်ရပ်နိုးထလာခဲ့သည်။ အခု သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အရောင်းအ၀ယ်စာချုပ်ချုပ်ပြီးနောက် ချုပ်ကိုင်ခံထားရသလိုမျိုး သူ့ဘေးကနေမလွတ်မြောက်နိုင်တော့ချေ... သူတို့နှစ်ယောက်တကယ်ကိုအတူရှိပ...