Motor Camiası

15.BÖLÜM

     _Pera Sarmaşık'ın Anlatımıyla_

     "Yani diyorsun ki Gaye yarışsın." Hocanın dediğini bir kez başımla onayladım. "Emin misin Pera?"

     "Eminim hocam." İzmir'de bir yarış vardı ve hocamız benim katılmamı istiyordu. En son yaptığım yarıştan dolayı şuan katılım göstermek istemiyorum, bu yüzden benim yerime Gaye gidebilirdi. Onunda zaten işine gelir, "Tamam o zaman seni fazla yormayalım çıkabilirsin." Diyerek kapıyı gösterdi. Başımla selam verir vermez çıktım, Lena ayağa kalkıp yanıma geldi "Ne olmuş, niye çağırmışlar?" Art arda sıraladığı sorulara cevap vermeye başladım, "Bir yarış varmış katılmamı istiyor." Yürümemle beraber benimle hareket edip konuşmaya başladı, "Kabul ettin mi?"

     "Etmedim."

     "İyi madem." Diyerek önüne döndü. Dışarıya çıkmamızla Lena'nın arabası görüş açıma girdi, yarışlarda kullandığı arabayla gelmiş. "Bununla gelmenin bir sebebi var mı?" Sorumla önümüzde bulunan aracına yaslanıp kaputunu okşadı. "Bebeğimi görmesinler mi?" Tepkisine başımı iki yana sallayarak cevap verdim, bu kız hiç uslanmıyor. Direksiyon başına geçip camdan kafasını çıkardı "gideceğiniz yere kadar bırakayım mı güzel bayan?" Bağırmasıyla etrafımızda bulunan birkaç kişi bize döndü. Lena, hiçbir zaman değişmiyorsun. Onu daha fazla bekletmeyerek arabanın kapısını açıp yanına bindim.

     _Efsun Acar'ın Anlatımıyla_
 
     Gerçekten inanamıyorum ya, resmen beni bırakıp gittiler. Hadi annemi anladım abim olacak o adam, insan bir bekler yani. Deniz'in anneannesi geldiği için oraya gidecektik ama çok sevgili ailem beni beklemeden gitti. Taksi param da yok nasıl gideceğim ben?

     Kapının çalmasıyla hızla gidip açtım "Sonunda abi, hayır insan bir bekler.. Deniz?" Abimi beklerken Deniz'in gelmesi. "Ne bakıyorsun kızım ilk defa görmüş gibi."

     "Ne işin var burada?"

     "Turluyordum buralarda, abin o salak evde kaldı alda gel dedi." Sözünü bitirmesiyle kapıyı yüzüne çarpıp odama çıktım. Salakmış beni evde bırakan o, salak olan ben. Odama çıkıp çantamı ve kaskımı alır almaz tekrardan aşağıya inip kapıyı açtım. "Sen benim yüzüme az önce kapıyı mı çarptın?"

     "Yoo ne münasebet." Diyerek dışarıya çıkıp kapıyı çektim. Arkamdan bakan Deniz'i umursamadan kaskı takıp onu bekledim. Gökyüzüne bakıp birşeyler mırıldandıktan sonra yanıma geldi, kaskını takmasıyla motora bindi. Omuzlarından destek alarak arkasına binip ellerimi beline doladım.

     İlk önce yavaş bir şekilde bahçeden çıkarken birden hızlanmaya başladı. Hayır neyi kanıtlamaya çalışıyor ben motorcu değilim ki? Aslında çok isterdim bir moturumun olmasını ama abim izin vermiyor işte. Üniversiteyi okusaydı şimdiye hayalini kurduğu mesleği yapacaktı, sonrasında babamın yolunu seçti. Bana ise tek dediği şey; 'babam okumanı isterdi, mesleğini eline al.' Babam onunda okumasını isterdi.

     Deniz hızını arttırdıkça ellerim iyice sıkılaşıyor, sanırım kapıyı yüzüne çarptığım için bu hız. Arabaların sollayarak geçiyor, bazı arabaların yanından ise aragaz vererek gidiyordu. Kafasına bir tane vurmamla başı bana döndü "önüne bak salak." Bağırmamla önüne dönüp hızını daha fazla arttırdı. Hayır benim günahım neydi şimdi.

     Sonunda evlerinin önüne gelmemizle yavaşlayıp bahçede durdu. İndiğim gibi tekrardan kafasına vurup eve koştum, "Efsun elime geçirmeyeyim seni." Bağırışlarına aldırmayarak açılan kapıdan girdim. Benim salona geçmemle Deniz eve yeni girdi. Annem gil oturmuş konuşuyorlardı. "Oy benim kızım gelmiş." Leyla anneanenin sözüyle yanına gidip oturdum. Gülümseyerek önce saçlarımı sevdi sonrada sarıldı. O sırada Deniz'de çoktan salona girmiş abimin yanına oturmuştu. "Maşallah kızım maşallah." Diyerek sevmeye ve konuşmaya devam ett. "Kocaman olmuşsunuz, mürüvvetini görmek de nasip olsun."