Motor Camiası

14.BÖLÜM

"Oğlum ekmek mi alsan?"

"Efsun gitsin anne." Efsun adını duyar duymaz annemle arama girip hayretle bana bakmaya başladı, "Ne demek Efsun gitsin? Hemde sen dururken, evimizin direği bize ekmek getirmeyecek misin?" Yok var bunda bir sorun, tahtası kesin ve net eksik. "Efsun haklı hadi Yankı, hadi oğlum evimizin direği ekmek getir." Annemi çok güzel manipüle etmeyi beceriyor. Nefesimi sesli bir şekilde verip anahtarı aldığım gibi evden çıktım. Fırın iki mahalle aşağı da kalıyor, kaskımı taktığım gibi motora binip evden uzaklaştım.

Gölge'yle iletişimimiz olmamıştı ama sanki onunla ilgili küçük bir detayı atlıyorum gibi hissediyorum. Peki ya neyi? Görünürde elimde bilgi yoktu, yanlış düşünüyorum veya yanlış arıyorum.

İkinci araya girmemle sola dönüyordum ki yola atlayan kızla ani fren yaptım. Yine mi? Korkudan çenin pozisyonunu almış ellerini kulaklarına kapatmıştı. Motordan indiğim gibi kızın önüne geçip bir dizimin üzerinde eğildim, "Sen iyi misin?" Sesimle beraber başını ellerinin içinden çıkararak bana baktı. Siyah saçlara ve yeşil gözlere sahipti, fazla açık bir yeşil.

Gördüğüm gözlerle anında eğildiğim yerden kalktım, kendine gel Yankı iyice saçmalamaya başladın. Elimi uzatmamla çekingen bir şekilde elimi tuttu, teni çok sıcak. Yerden kaldırmamla ilk etrafına baktı daha sonra bana dönüp, "Afedersiniz ben geldiğinizi farketmedim." Tabiki de suçlu olan oydu, "iyi iseniz sorun yok."

"İyim teşekkürler." Diyerek yanımdan uzaklaştı. Daha fazla zaman kaybetmeyerek motoruma binip fırına doğru gittim. Gölge'nin gözleri yeşildi evet ama bu kızın yeşilleri çok açık, iyi de siyah saçlar? Gölge'nin gözleri Pera'yla uyuşurken, saçları bu kızla uyuşuyordu. Kafayı yiyeceğim, gerçekten artık kafayı yiyeceğim.

_Efsun Acar'ın Anlatımıyla_

Kapının çalmasıyla elimdeki işi bırakıp hızla açmaya gittim. Alt tarafı bir ekmek alacak ne diye gecikiyor ki? Evin direği dedik bir ekmek almayı bile beceremiyor, hayır yani açız biz burada. Kapıyı açmamla Deniz'i karşımda görmem bir oldu, "Deniz?"

"Naber." Diyerek yanımdan geçip direkt olarak mutfağa girdi. Ne diye geldi şimdi bu? Tam kapıyı kapatıyordum ki bir diğer el buna izin vermedi, "Deniz'i eve al abini alma zaten." Abim? Bu ne zaman geldi? O da beni es geçerek elindeki ekmeklerle mutfağa girdi. Noluyo arkadaş?

Kapının orada peklemeyerek kapatıp mutfağa girdim, abim Deniz'in kafasına vuruyor annem ise çay koyuyordu. Evimizde bir akıllı yok. Yerime oturmadan annemin koyduğu çayları dağıttım daha sonra beraber masaya oturduk. "Yavaş Deniz, yavaş." Abimin sözüyle bütün odağımız Deniz oldu. Kıtlıktan çıkmış gibi yiyordu, hayır anlamıyorum bu çocuğu evde aç mı bırakıyorlar? Lokması bitmeden bir diğerini alıp ağzına tıkıyor, boğulacak haberi yok.

...

Annem Deniz gile gitmiş benide bu iki ayıyla tek başıma bırakmıştı. Kendine gel Efsun, alt tarafı bir iken iki oldular. Bu hayvanlar aleminden sağ salim çıkacaksın ben sana güveniyorum. Hadi başlayalım. Salona girip ikisinin ortasına oturdum, oturmamla ikisinin başıda bana döndü. Onları umursamayarak televizyona bakmaya başladım, "Hayırdır bacım." Bunu diyen abim değildi Deniz'di. Bacım mı dedi o bana? Gözlerimi belerterek ona döndüm, "bacım?" Bana gerçekten bacım dedi. Sağ tarafımda oturan abime dönerek, "Bu az önce bana gerçekten bacım mı dedi?" Diye sordum. Başıyla beni onaylayınca bu seferde Deniz'e döndüm, "Sen bana az önce bacım mı dedin?"

"Evet noldu?" Onayıyla yerimden kalkıp, "Ben Pera'ya gidiyorum." Diyerek odama doğru ilerledim. Bana gerçekten bacım dedi, salak bacım ne ya. Gerizekalı, aptal nereden bacın oluyorum ben senin. Ayı işte ne bekliyorum ki, bacımmış. Bacılar kovalasın seni Deniz.