ချစ်ရပါသော သဲငယ်❤

အပိုင်း ၁၁

မဟာကဆေးမိသွားပြီဆိုတဲ့အသိကြောင့် အပေါ်ထပ်ဘယ်သူ့မှမရှိတဲ့အခန်းကို အမြန်ပြေးရတော့သည် သူ့စိတ်ထဲကျန်တာမရှိ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့မမှားချင်တာမို့ သူ့ပထမဆုံးကိုချစ်ရသူကလွဲကျန်တဲ့သူနဲ့မဖြစ်ချင်တာမို့
သူတစ်ယောက်ထဲ အခန်းမှာအဆင်ပြေသွားဖို့ကြိုးစားရတော့သည်
အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးတာနဲ့ အကျီအကုန်ချွတ်ပြီး
ရေချိုးခန်းပြေးကာ ရေပန်းအောက်ထိုင်နေရသည် တဟုန်းဟုန်းတောက်လောက်နေတဲ့ သွေးတွင်းအပူတွေနဲ့ ဆာလောင်နေတဲ့တစ်နေရာက ရေအေးနဲ့စိမ်နေတာတောင် ခုထိမာန်မလျော့
စိတ်ထဲတစ်ခုခုကိုကြမ်းချင်ရမ်းချင်စိတ်သာရှိနေသည် ဒီချိန်ဘေးနားတစ်ယောက်ယောက်ရှိရင်
သူလက်လွန်ခြေလွန်ဖြစ်မိလိမ့်မည်
ရေပန်းအောက်ထိုင်နေရုံနဲ့အဆင်မပြေတော့
သူ အိမ်ကိုသာအသိပေးလိုက်တော့မယ်လို့ တွေးပြီးထွက်လာတဲ့အခိုက်
တံခါးခေါက်သံတိုးတိုးနဲ့အတူ မဟာရှိလားဆိုတဲ့အသံကြားလိုက်ရသည်

မနည်းထိန်းချုပ်ထားရတဲ့စိတ်က တံခါးပွင့်ကာ မြင်လိုက်ရတဲ့ တစ်စုံတစ်ဦးကြောင့် လွှတ်ထွက်ကုန်ရတော့၏
ပေါ့ပါးနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကို ခါးကချီမကာ အိပ်ရာပေါ်ပစ်ချလိုက်သည်
သူ့မျက်လုံးထဲဘယ်သူဘယ်ဝါအတိအကျခွဲမရ
အကျီပန်းရောင်လေးသာမြင်တော့ ပိုးပဲဖြစ်မယ်ထင်မိ၏
မတတ်နိုင်တော့ဘူး.....တောက်လောင်နေတဲ့အပူမီးက တစ်ယောက်ယောက်ကိုကြမ်းပစ်ရမှ ငြိမ်းမဲ့ပုံစံမျိုး.....စိတ်ကိုထိန်းနေတဲ့ကြားက အိမ်ရာပေါ်ကနေ အကြောက်အကန်ရုန်းနေတဲ့ ဝိုးတဝါးပုံရိပ်ကြောင့် လွှတ်ထွက်သွားရသည်

ဆေးကအဲ့လောက်ပြင်းရသလား......
ပထမဆုံးမို့ပဲလား......
ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်တောင်းပန်ပါတယ်....
ငါလည်း ငါ့ကိုငါကယ်ချင်လို့ပါ.....
မနက်ရောက်လို့ငါ့အသိစိတ်ကပ်ရင် ကျေနပ်အောင်တောင်းပန်ပါ့မယ်.......

သူ့အောက်က ရုန်းကန်မှုလေးက အထီးအမ မသိရအောင်ပင်သူထွေပြားနေခဲ့သည် အမြင်တွေလည်းဝေဝါးကာ သူ့အပူမီးတစ်ခုသာတောက်လောင်နေသောကြောင့် စိတ်ကထိန်းချုပ်မရ
တစ်ကိုယ်လုံးချိုသည် ဘယ်နေရာကိုနမ်းနမ်း
သွားနဲ့ဖိကိုက်ကိုက် ဘယ်နေရာမှမချန်ချိုလွန်းသည် မွေးအိနေတဲ့အသားစိုင်တွေကြောင့် သူ့စိတ်ကပိုထိန်းချုပ်မရ
ငိုနေတာလည်းသိသည်....တောင်းပန်နေသံလည်းကြားသည် သို့သော် သူ့စိတ်ထဲ ဒီဟာလေးကိုတစစီဖျက်ဆီးချင်တဲ့ အရိုင်းစိတ်သာအနိုင်ယူထားလိုက်သောကြောင့် သူလည်းမလွှတ်ပေးနိုင်...