TÜNEL

Dokuzuncu Bölüm

Multimedya: Gökçe KARACA

Sabah aklımda birden fazla soru işareti ile uyandım.Dün Emir bana "ay ışığım" demişti...O saniyeler de bayılacak gibi olmuştum.

Acaba Emir bugün bana yine ay ışığım diyekmiydi? Acaba herkesin içinde dermiydi? Derse ben ne yapardım? Biz neydik Emir ile ? Sevgili?Flört?Arkadaş?Biz Emir ile bunların hiçbiriydik.

Gözlerim Gökçe ve Arda'ya döndüğünde istemsizce tebessüm ettim.Arda Gökçe'ye birşeyler anlatıyor , Gökçe ise onu büyük bir dikkatle dinliyordu.

Neden sonra fark ettim ki Gökçe herzaman bizi dinliyordu? Neden kendi hayatıyla ilgili hiçbirşey demiyordu? Kaza günü aynı arabaya bindiği adam kimdi? Neden hiç üzülmemişti?

Bugün Gökçe'ye merak ettiğim herşeyi sormalıydım.Sormayı aklıma not ederek gözlerim Batuhan ve Emre'ye döndü.

Batuhan Emre'nin artık kulağına gelen saçlarını örüyor Emre ise  Batuhan'ın ciddiyetine gülüyor ve bir türlü rahat durmuyordu.

Onların bu haline gülerken birden Emre ile göz göze geldik.Benim onlara gülüşümü görünce o'da bana tebessüm etmişti.Utanarak gözlerimi yere indirdim ve tırnağımla oynamaya başladım.

Birden belimde hissettiğim eller ile afallarken o eller beni sahibine doğru çekti.Sanırım bu ellerin sahibi burada görünmeyen,dün gece bana ay ışığım diyen Emir'di.

Emir kafasını omuzuma koyduğunda heyecandan nefesimi tuttum.Diğerleri kendilerini kaptırmış sohbet ederken kimse bize bakmıyordu.Bir kişi hariç, Gökçe...Gözlerini kısmış  gülümseyerek bize bakıyordu.

Ona ters ters baktım önüne dönmesi için.O ise bana göz kırpıp önüne döndü .Hemen kulağımın dibindeki Emir sanırım Gökçe'nin bakışlarını görmüştü ve kısık sesle kıkırdadı.

Emir:
"Günaydın, ay ışığım"

"Günaydın ,Emir."

Emir'den sonra kendimi biraz odun gibi hissetsem de bunu düşünmemeye çalıştım.Emir'in belimdeki elleri sıkılaşıp beni iyice kendine çekti.

Ben biri görür ve yanlış anlar diye kendimi yerken Emir bunu umursamıyor gibiydi.Emir boynumu öptüğünde onu iterek kendimden uzaklaştırdım.

Biz sevgili değildik ama neden Emir böyle davranıyordu!?Gökçe kolumdan tutarak tünelin sonuna götürdüğünde herşeyi gördüğünü anladım.

Tünelin sonuna geldiğimizde Gökçe kolumu bırakarak soru dolu bakışlarla bana baktı.

"Ne oldu Gökçe?"

Gökçe:
"Onu sen söyleyeceksin ,ne oldu?"

"Ne olmuş ki?"

Gökçe:
"Duru uzatma işte!Emir ile sevgilimi siniz?"

"Hayır."

Gökçe:
"Neden o zaman o öyle davranıyor!"

"Onu da o'na sor Gökçe."

Gökçe:
"Bak doğruyu söylüyorsun değilmi?"

"Evet, Gökçe!"

Gökçe:
"O zaman sorun yok."

Gökçe gülümserken ona gülümseyerek göz devirdim.Gökçe tam gidecekken kolundan tutup kendime çevirdim.Aniden çektiğim için Gökçe resmen bana yapışmıştı!

Gökçe:
"Uzak dur Duru! Benim sevgilim var!"

"Kızım bi'git işine ya"

Gökçe:
"Ne oldu?"