Takemichi eve girdigi gibi yüzüne yediği tokat bir olmuştu. Ses çıkarmamaya çalıştı. Manjirou onu duyabilirdi.Ona vuran kuzeni Tashi ye baktı. Tashi, Takemichi nin tuttuğu gül demetine baktı.
"Ne o şimdi de birilerinin altına mı yatıyorsun."
"He senin bamyan bana yetersiz gelince bende başkalarına yöneldim ne yaparsın?"
Tashi sinirle Takemichi nin yüzüne yumruk attı. Takemichi yere düştü ama çiçeklerin ezilmemesi için çiçekleri uzağa doğru ittirdi.Tashi çiçekleri tam ayağı ile ezicekken Takemichi izin vermedi ve Tashi nin ayağını ittirip çicekleri kurtardı.
Takemichi çiçekleri yine kollarının arasına aldı ve koşarak odasına gidecekti ki amcası Takemichi nin tişörtünden tutmuştu.
••••••
Takemichi hiçbir duygu belirtisi göstermeden ezilmiş gül demetine bakıyordu. Mavi ve siyah koparılmış demetin etrafına dağılmış parçalara bakıyordu.
Bedenin her tarafında morluk vardı. Öldürüleseye dövülmüş ve odasına atılmıştı yorgunluktan hareket edemezken Tashi elindeki gül demeti ile odaya girip Takemichi nin gözü önünde gülleri ezmiş parçalamıştı.
Takemichi şuan iki dizinin üstünde oturmuş parçalanmış güllerine bakıyordu halbuki bu gülleri bu gün canı pahasına korumuştu. Sol gözünden bir yaş düştü. Önündeki gülleri aldı ve çıplak göğüsüne bastırdı. Siyah güllerde diken varken mavi güllerin dikeni yoktu. Siyah gülün dikeni çıplak göğünü acıtıyordu ama Takemichi nin umrunda değildi yine de gülümsedi Takemichi.
"Ailemin ölümün ardından yıllar sonra ilk defa kabul edildim ilk defa sevildim teşekkür ederim Mikey kun."
Takemichi penceresinden giren ay ışığına çevirdi kafasını Tam aydı. Ay a gülümsedi.
"Ben sana her gece gülümserken sen bana bir gece bile gülümsemedin ama sorun değil bunu da affederim Takemichi bunu da unutur nasıl olsa değil mi?"
Takemichi, Manjirou nun gülümsemesi aklına gelince göz yaşlarını tutmadı yanağından sürülmesine izin verdi yüzündeki acı dolu gülümseme hâlâ yerini koruyordu.
"Mikey kun."
Takemichi olduğu yere yattı. Parçalanmış gül demeti hala kucağındaydı çıplak göğüsünün siyah çiçek acıtıyordu ama umursamıyordu canı çok yanmıştı bu gül ona ne kadar zarar verebilirdi ki?
•••••••••
Manjirou sinirle yumruklarını sıktı. Takemichi hala gelmemişti 3. Derse gireceklerdi ve Takemichi hâlâ ortalıkta yoktu.
"Matsuno aradın mı Takemichy i?"
"17 defa aradım şuan da 18 e geçeceğim. Arıyorum."
Telefon çaldı ama hat meşgule atılınca Manjirou sinirle soludu."Meşgüle attı. İşi olabilir."
"Okula gelmekten başka ne işi var?"
Tek kaşını kaldırarak sordu Kisaki.Chifuyu aklına gelen sözler ile elini kaşımaya başladı. Aşırı gerilmişti. Takemichi ye amcası bir şey yaptıysa ne yapardı? Söylemek doğru muydu?
Kisaki, Chifuyu nun hareketlerini gözlemledi ve bir şey sakladığını anladı."Matsuno, Hanma ile kantine ineceğim sende gelsene sıkıldım."
Chifuyu, Kisaki nin ona bir şey söyleyeceğini anladı ve başıyla onaylayıp üçü de sınıftan çıktı.•••••••••••••••
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Angel
FanfictionHayattaki en güzel kalbi, en güzel gülümsemeyi tanrı ona mı vermişti? Bütün güzel olan her huya sahipti. Hoşgörü, cesaret, okyanus kadar temiz bir kalp. Peki ya Manjirou?