ᴊᴇ ᴠᴀɪs ᴛᴇ sᴀᴜᴠᴇʀ ᡣ𐭩 sᴏᴜᴋᴏᴋᴜ

Ⓘ Ⓧ

         ><><><><><><><><><><><><><><><

5 yıl önce

Kar yağıyordu.

Ve..

Çok güzel görünüyor.

Dazai ile bir göreve çıkmıştık.

Ondan nefret ediyorum.

Ama bazen seviyorum. Bana nazik davrandığında neredeyse ona aşık oluyordum.

Neyse.

Dazai yanımda yine ne kadar minik olduğumla ilgili bir şaka yapıyordu.

Sinirle güldüm.

"Dazai bu saçmalık daha ne kadar devam edecek?"

"Ne saçmalığı?"

"Şu an seninle birlikte olmam saçmalığı?"

"Kalbimi kırıyorsun ama."

Bir süre geçti. Sustuk. Tartıştık. Kendimiz olduk. Karda yürümek zordu. Hele gece gece. Önümüzü göremiyorduk.

"Daha ne kadar yürüyeceğiz Dazai?"

Dazai elimi son anda tuttu. Çünkü düşüyordum.

"Dikkat et." dedi.

"Tamam."

"Hmm... bir bakalım. Şu ağaçları görüyor musun? Diğerlerinden farklı. Hedef düşman orada bekliyor."

"Çok uzak ama."

"Sabret güzelim."

"Gü-Gü-Güz... Ne?" diye fısıldadım hemen.

Dazai sırıttı. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı yavaşça. Biraz beni izledi.

"Ne o? Güzel değil misin?"

"Öyle miymiş?" dedim utanarak.

"Öyleymiş." dedi yanağımdan bir makas alarak.

Sonra da elimi tuttu. Ellerimin üşüdüğünü söyledi. Yere düşüp yaralanabilirmişim. Ve görevin başarı katsayısını azaltıyormuş ellerimin üşümesi.

Tabii tabii.

｡ 𓏲 ﾟ⋄ღ ⋄ ⊹𓍯

Hala yürüyorduk.

"Söylesene Dazai? Sence de fazla soğuk olmadı mı?"

"Öyle mi? Bizi tuzağa düşürmeye mi çalışıyorlar acaba?"

"Öyle olursa bizi kurtarırsın hemen." dedim.

Gülümsedi.

"Ben Chuuya-sama'nın prensi, aynı zamanda kahramanıyım!"

Dazai birden önümle eğildi. Ellerimi tuttu ve nazikçe öptü.

"Sizi her türlü beladan koruyacağıma söz veriyorum."

Kalbim çok hızlı atıyordu.

Birden üzerimden bir soğukluk esintisi geçti.

"Dazai...Ço-Çok üşüyorum." dedim ağzımın titremesine engel olamayarak.

Dazai etrafına baktı bir süre.

Anlamaya çalışıyordu.

Bu bir yetenek olmalıydı çünkü Dazai etkilenmemişti.

"Chuuya...Bunu çözeceğim. Bizi bunlardan kurtaracağım söz." dedi ve kendi atkısını çıkartarak benim üzerime sardı.

"O aşağılığın gücü bu mu yani? Bizi yavaş yavaş ölümüne dondurmak. Gerçi yeteneği bana etki etmiyor. Çok uzaklarda olamaz Chuuya. Biraz sabırlı olalım. Kesinlikle bir açık verecektir. O ağaçların yanında beklediğini sanmıştım ama görünüşe göre bizden önce davranıp yanımıza gelmiş."

Dazai beni izledi bir süre. Sonra ceketini de çıkartıp üzerime koydu. Ama yetmiyordu. Sanki soğukluk içimdeydi. Daha fazla dayanamayıp yere yığıldım.

"Chuuya!"

Dazai sıcak ellerini yüzüme koydu.

"Lanet olsun!"

Konuşamıyordum. Sadece onu izledim.

Kahretsin.

Güçten düşüyorum yavaş yavaş.

Ölüyorum.

Daha fazla dayanamam.

Söylemek istiyorum.

"Da-Dazai..."

"Bekle Chuuya! Seni kurtaracağım!"

Görevi tamamlamak umrunda değildi.

Dazai'nin gözleri doldu. Beni kucağına alıp ne kadar hızlı giderse o kadar hızlı gitmeye başladı.

Ölmek istemiyorum.

Sen buradayken asla.

Senden uzaklara gitmeye katlanamam.

Dazai beni kucağına aldığından beri daha iyi hissediyordum. Ona biraz daha sokuldum.

"Dazai bana sarıldığından beri artık daha iyiyim. Lütfen daha sıkı sarılır mısın?"

Dazai sözlerimi duyduktan sonra koşmayı bıraktı. Hızlıca yere oturdu. Beni de kucağına oturttu. İçindeki ceketin fermuarını açıp etrafıma sardı ve bana sıkıca sarıldı. Başımı boynuna gömmüştüm.

Kesinlikle daha iyi.

"İyi misin?" dedi.

"Evet,"diye mırıldandım. "Bak, beni korumayı başardın Dazai." 

Dazai kederli bir şekilde güldü.

"Beni çok korkuttun."

"Ben de çok korktum."

Dazai saçlarımı öptü.

"Görünüşe bakılırsa planım işe yaramadı. Öyleyse bende direkt saldırırım."

Tanımadığımız bir ses duyduğumuzda ikimiz de sağ tarafa döndük.

Beyaz bir kar gibiydi canavarı sanki?

Düşmanımız bu olmalıydı. Dazai'ye baktığımda çok sinirli görünüyordu. Beni kucağına tekrar alıp ayağa kalktı.

"İşini şimdi bitireceğiz-"

Ne oldu?

Düşüyordum.

Artık Dazai'nin kucağında değilim. Çok güçlü bir rüzgar beni alıp diğer tarafa savurmuştu.

"Chuuya!"

Karların arasına sert bir şekilde düştüm.

Çok geçmeden yine üşümeye başlamıştım.

Lanet.

Bu iş çok uzadı.

Daha fazla üşümeden canavara benzeyen yaratığın yanına koşmaya başladım.

          ><><><><><><><><><><><><><><><