ᴊᴇ ᴠᴀɪs ᴛᴇ sᴀᴜᴠᴇʀ ᡣ𐭩 sᴏᴜᴋᴏᴋᴜ

Sonsuzluk

➳ Cavetown - Juliet

><><><><><><><><><><><><><><><><><

Sonunda bitmişti.

Kaderimiz kurtulmuştu.

İshizaki ölmüştü.

Herkes sevinçten ağlıyor ve birbirine sarılıyordu.

"Çok mutluyum Fedyam! Göz yaşlarımı tutamıyorum! Kusura bakma üstünü göz yaşlarımla lekeledim! Ama çok mutluyum! Anlatamam!"

Nikolai ağlıyordu.

"Dazai! Dazai! Başardık! Biz kazandık!"

Chuuya tatlıca bağırarak Dazai'ye sarılıyordu.

Çok sevimlilerdi.

Gülümsedim.

Ben de Dazai'me kocaman sarıldım. Çok dikkat ederek beni havaya kaldırdı ve kendi etrafında yavaşça döndürdü. İkimiz de kahkahalarla güldük.

Çok mutluyum.

Uzun zaman sonunda nefes alabiliyorum.

Sonunda Dazai'm beni yere koyduğunda Dazai ve Chuuya'nın yanına koştum. Onlara da kocaman bir kucaklama verdim.

Sonra Dazai'mde gelerek bize sarıldı. Ve Fyodor ile Nikolai üstümüze atladı.

Atsular ve Akular boş durur mu?

Onlar da üstümüze atladı.

Diğerleri bizi uzaktan izlemeyi tercih ediyordu.

Başardık.

Biz kazandık.

Sadce gülümsemek istiyorum.

Gülmek istiyorum.

Çok huzurlu ve mutluyum.

｡ 𓏲 ﾟ⋄ღ ⋄ ⊹𓍯   

Hepimizin yetenekleri eski haline dönmüştü.

Şimdi zaman kontrolcüsü ve Susamu'nun ailesini kurtarmalıydık.

Ama her şey birbirine bağlıydı.

O yüzden olayı en başından kesmeliydik.

Ben asla İshizaki ile karşılaşmayacaktım.

Bunun için zaman kontrolcüsü ile geçmişe gidip müdürüme o gün hasta olduğumu, kütüphanede çalışamayacağımı söyleyecektim.

Susamu ve Dazai'm de bizimle gelecekti.

Böylece yeni bir zaman çizgisi açılacak ve ailelerimiz kurtulacaktı.

Sorunu başka bir zaman çizgisine itmiş olmalıydık.

Ama umurunuzda da değildi.

Zaman kontrolcüsü geleceğe gidemiyordu. Sadece geçmişe dönebiliyordu.

Bu yüzden Dazai'mle 4 yılı bir daha yaşayacaktık.

Bizim için sorun yoktu tabii.

Ama diğer boyuttakiler bizi unutacaktı.

Biz onları hep hatırlayacaktık.

Burası üzücüydü işte.

Diğerleriyle vedalaştık önce.