ᴊᴇ ᴠᴀɪs ᴛᴇ sᴀᴜᴠᴇʀ ᡣ𐭩 sᴏᴜᴋᴏᴋᴜ

Ⓧ Ⓥ Ⓘ Ⓘ

><><><><><><><><><><><><><><><

Katilimin beni öldürmesini bekledim.

"Chuya! Neredesin! Sevgilim! Neredesin! Chuya!"

Dazai!

O aptal adam ağzımı kapatmıştı bağıramıyordum. Onun elini ısırdım.

İşe yaramadı.

Nasıl insansın sen?

Dazai! Buradayım sevgilim! Lütfen gel ve bul beni!

Dazai benim umudumdur.

Çabalamayı bırakmıştım.

Ama artık sonuna kadar gideceğim.

O pislikten kurtulmak için her şeyimi verdim.
Teknelerini ve yumruklarımı savurdum. Elini ısırdım. Beni bırakması için her şeyi yaptım.

"Chuya!"

Dazai buradaydı.

Sesi çok yakınlardan geldi.

Adam üzerimden kalkarak uzaklaştı. Dazai'yi görünce birkaç adım geriledi. Sonra kırık parmağıma ayağı ile bastı ve koşmaya başladı.

Acıyla haykırdım.

Kahretsin.

Çok acıyor.

Göz yaşlarım yetmiyordu.

Çok acıdı şerefsiz.

Bunu Dazai peşinden gelmesin diye yapmıştı.

İşe yaradı.

Dazai tabii ki beni bırakmadı.

"Chuya...Chuya, sevgilim benim."

Dazai ağlıyordu şimdi. Başımı elleri arasına aldı. Kırık parmağıma dikkat etmeye çalışarak beni kucağına aldı.

"Dazai!"

"Şşşhhh...Bebeğim."

Alınlarımızı birleştirdi. Beni kederle izliyordu.
Kendini suçlu hissediyordu.

Ona söylemek istedim.

Senin bir suçun yok.

Ama kucağında hıçkırıklarımın arasından ona bakabildim sadece.

Dazai dişlerini sıktı. Hızlıca yürümeye başladı.

"Dazai..."

İsmini söyleyerek içimi çekiyordum.

Acıyordu.

Çok feci bebeğim.

"Gel seni hastaneye götürelim."

Dazai'nin sesi titredi. Burnunu çekti.

Dazai burada güvendeyim.

Ama çok canım yanıyor.

Hıçkırıklarımı durduramıyorum.

"Da-Dazai! Acıyor! Çok Ca-canım...yanıyor."

"Lütfen dayanmaya çalış bebeğim. Bana tutun. Sıkıca tutun."

Lanet olsun.

İnsanlar böyle şeyler yaşıyorlar.

Kaçamıyorlar.

Saklanamıyorlar.

Korkuyorlar.

Beni arabasının ön koltuğuna koydu nazikçe.
Kemerimi bağladı.

Dazai hızlı bir şekilde hastane yoluna sürüyordu. Ve sağlam elimi nazikçe tutmuştu.

'Ben buradayım.' der gibi.

"İyileşeceksin Chuya. Sadece biraz daha bekle."

Dazai'nin acısı benimkinin iki katıydı biliyordum.

｡ 𓏲 ﾟ⋄ღ ⋄ ⊹𓍯

Evdeydik.

Elim ve burnumun icabına bakmışlardı. Bazı yerlerim de sargılıydı.

Dazai şimdiden çok sinirli görünüyordu.

O adamı öldürme planları yapıyordu.

Onu rahatlatmak için konuşmak istedim.

"Baksana Dazai! Sargılı, sargılı aynı sana benzedim."

Gülümsedim içten bir şekilde.

Dazai beni izledi. Yine ağlayacaktı. Benden defalarca özür dilemişti.

"Özür dilerim Chuya."

Ve yine diledi.

"Dazai ne konuştuk biz 1 dakika önce."

"Kendimi suçlamaktan başka elimden bir şey gelmiyor. Senin acının karşılığını bir şekilde bulmalıyım Chuya."

"Suçlu benim tamam mı? Çünkü seni aramadım. Arayabildiğim halde. Kendim hallederim sandım. Ben seni o halde görmeye dayanamıyordum. Çok yorgun ve bitkindin. Dinlenmeni istedim işte."

Ona yaklaşarak yanağına öpücük kondurdum.

Benim için çok üzgündü ama hala utançla kızarıyordu.

"Chuya'nın bir melek olduğu kanısındayım."

Bunu söyledikten sonra işte yine oldu.

Dazai'nin gözleri doldu.

Hadi ama!

Sabahtan beri neye uğraşıyorum ben?

Dazai'nin aslında sulugöz olduğunu biliyor muydunuz?

Sonra koltukta bana yaklaştı. Sarıldı.

Bu iyi hissettiriyor işte.

Dazai o adamı yakalamaya çalışacak muhtemelen.

"Dazai, seni seviyorum."

"Chuya, seni çok seviyorum."

"Ben daha çok ama."

｡ 𓏲 ﾟ⋄ღ ⋄ ⊹𓍯

Dazai o adamı bulamamıştı.

Sanki yer yarılmıştı da içine girmişti.

Ama ben her şeye devam ettim.

Korkmuyordum.

Birkaç hafta sonra kütüphanede çalışmaya devam ettim. Müdürüm, iş arkadaşlarım, müşteriler...Hepsi benim için çok endişelenmiş. Bana bir çiçek bile hediye ettiler.

Burayı her şeye rağmen seviyorum.

Dazai böyle bir şeyin bir daha yaşanmaması için şehri koruma altına almıştı.

Geceleri bizi koruyordu.

Artık eskisi kadar yorulmuyordu. Eve iyi bir şekilde geliyorduk. Beni iş çıkışında o alıyordu hep. Her şey yolundaydı.

Yeniden mutluyduk.

Bana lunaparka gideceğimizi söylemişti.

Çok seviyorum.

Çok eğleniyordum.

En çok da Dazai ile gongola bindiğimizde. Her seferinde deliler gibi bağırıyordu. Sesini duymayı çok seviyordum.

Sesini aklıma yine kazıyacağım.

Çok korkuyordu. Ama benim için hep biniyordu. Orada yalnız kalmamı izlemek hiç hoş değilmiş falan.

Kıskanç işte.

Neyse.

Bir daha o adamı görmedim.

><><><><><><><><><><><><><><><