ᴊᴇ ᴠᴀɪs ᴛᴇ sᴀᴜᴠᴇʀ ᡣ𐭩 sᴏᴜᴋᴏᴋᴜ

Ⓧ Ⓧ Ⓥ Ⓘ

          ><><><><><><><><><><><><><><><

İshizaki ileriden bizi izliyordu. Ne kadar zorlandığımızı görüyordu. Bu savaşı kazanmayı o da çok istiyordu.

Ama biz kazanacaktık.

Zorundaydık.

Atsushi rüzgar kontrolcüsünün oyuncağı olmuştu neredeyse. Oradan oraya sürükleniyordu. Akutagawa Rashomon ile yardım edebildiği kadar yardım ediyordu ona.

Kouyou-san kar şeytanının kontrolünü artık umursamıyor kendi kılıcıyla birilerini doğramaya çalışıyordu. Kar şeytanı onu korumuyordu artık. Kendi başına halletmeye çalışıyordu. Kyoko da öyle yapıyordu.

Yosano-san testeresiyle bir şeyleri kontrol altına almaya çalışıyordu. Yaralarını iyileştirebiliyordu ama ne yazık ki bizi iyileştiremiyordu.

Nikolai ışınlanma yeteneğini kullanarak düşmanları çatıdan aşağı fırlatıyordu ama o kadar basit değildi. Düşmanlar güçlüydü. Kolay kolay düşmüyorlardı.

Dazai bizimkilerin üzerine gelen saldırıları engellemek için her şeyini veriyordu.

Sonunda oturduğu yerden kalktığında bana doğru ilerlemeye başladı İshizaki.

Dazai'm de hızlıca yanıma koştu ve önüme geçti.

"Bir adım daha yaklaşma." dedi.

İshizaki güldü ve yürümeye devam etti.

Elini şıklattı.

Dazai'mi sıradan bir dövüşçü hızlıca yumruklamıştı.

"Dazai!"

İshizaki çenemi tutarak beni Dazai'mden kendisine çevirdi.

Gözlerine nefretle baktım ama bundan hoşlanmış gibiydi.

"Tüm bunları nasıl yaptığımı, neden yaptığımı sormayacak modun Chuya?" dedi.

Onun yanında durmaya katlanamayarak "Nasıl yaptın?" dedim.

Gülümsedi.

｡ 𓏲 ﾟ⋄ღ ⋄ ⊹𓍯   

4 yıl önce

İshizaki bulunduğu yerden ve durumdan sıkılmıştı.

Her gün aynı şeyler tekrarlanıp duruyordu.

Hayatında hiç bir bok yoktu pislik adamın.

Babası küçükken ona erkeklerin kafalarına ne koyarsa yapabileceğini,  istediği her şeye sahip olabileceğini öğretmişti.

İshizaki böyle bir düşünceyle büyüyerek etrafındaki herkesin kalbini kırmıştı.

Yapayalnızdı.

Ama onların kalbini kurup kırmadığını umursamıyordu.

Onları sevmiyordu.

Bir tek babasını seviyordu.

Babası FARN'ın sahibiydi ve o 18 yaşında 25. aşamayı geçmişti.

Hiç kolay olmamıştı.

Çok çalışmıştı babasını memnun edebilmek için.

Ama artık burayı da seviyordu.

FARN'da birçok arkadaşı olmuştu.

Yine de insan bir süre sonra sıkılıyordu işte.