ᴊᴇ ᴠᴀɪs ᴛᴇ sᴀᴜᴠᴇʀ ᡣ𐭩 sᴏᴜᴋᴏᴋᴜ

Ⓧ Ⓘ Ⓥ

          ><><><><><><><><><><><><><><><

4 yıl önce (Beast boyutu)

Chuya

"İşin bitti mi güzelim?"

Dazai nazikçe elimi tuttu.

"Evet Dazai. Hadi gidelim."

Dazai 18 yaşında Mori-san'ı öldürüp onun yerine geçmişti.

Ve hemen ardından bana evlenme teklifi etmişti!

Neredeyse kalbim duracak gibiydi o zaman.

'Evet.' demiştim tabii.

Evlendik.

Daha sonra ben Dazai'ye mafyada çalışmak istemediğimi söylemiştim. Dazai sorun etmemişti ve beni bir kütüphane görevlisi yapmıştı.

Orada, kütüphanede mutluydum. Kitap ve kahve kokusu bana iyi geliyordu. Bazen müşterilerle sohbet ediyordum. Eğlenceli geçiyordu. Mafya olmaktan çok daha iyiydi.

Yine de burada bazen birinin beni izlediğini hissediyordum. Bunu zihnimin oyunları sanıp fazla kafa yormamıştım tabii ki.

"Nasıl geçti bugünün?" diye sordum Dazai'ye.

"Aynı işte. Çok yoruldum. Hemen eve gidip seninle uyumak istiyorum."

"Hmm...Önce yemek yiyelim ama."

Dazai elimi öptü.

"Tamam. Seni seviyorum Chuya."

Omuzlarına tutunarak yanağını öptüm.

"Seni seviyorum Dazai."

                          ｡ 𓏲 ﾟ⋄ღ ⋄ ⊹𓍯   

"Evet, evet o kitap maalesef elimizde değil şu an. Yine de ona benzer bir şeyler arıyorsanız şu rafa bakabilirsiniz." dedim zavallı müşteriye. O kitabı bulmayı çok istiyordu.

Giden müşterilerin masalarını temizliyordum.

Kütüphane sessiz ve huzurluydu.

Arkamdan hızlıca birisi ilerlerken bana çarpmıştı. Elindeki kahve de ayakkabısına dökülmüştü. Birkaç adım ileri gittim düşmemek için. Arkama döndüm.

"Çok üzgünüm, önüme bakmıyordum."

Kibar biri olduğunu düşündüğüm için gülümsedim.

"Asıl ben üzgünüm masaları temizlerken yolun ortasında öyle durmamalıydım. Ayakkabınıza döküldü değil mi? Kahve çok sıcak mıydı? Canınız acımış olabilir. İzin verin temizleyeyim. Pahalı bir ayakkabıya benziyor."

Bir yandan konuşuyor bir yandan çömelip adamın ayakkabısını bir peçeleyle siliyordum. Yukarıdan beni izliyordu.

"Gerek yoktu."

Yine yüzüme içten bir gülümseme takındım.

"Bu benim özür dileme şeklim. Lütfen kabul edin."

Adamın bağıcıklarını yeniden bağlamıştım ve bitmişti işte.

Bu kadar kolay.

Ben işime geri dönecekken adam bana biraz daha yaklaştı.

"Acaba?" diye sordu çekinerek.

"Ne istemiştiniz?" dedim nazikçe.

"Benimle bir kahve içerebilir misiniz?"