TERÖRİST SANILDIM! | YARI TEXTİNG

(1) Ülkeyi Terk Et!

Ben: Nabersin canım?

Ben: hayat çok sıkıcı

Ben: herkesin başka işlerle uğraşırken

Ben: benim bu işle uğraşmam şoku

0675*: Sen ne diyor

Ben: ya ben bu işten sıkıldım diyorum

Ben: sen diyorum

Ben: Ne yapıyorsun şuan diyorum

Ben: kötü bir şey mi diyorum canım?

Ben: gırıldım gücendiğm!

0675*: Hangi gruptansın?

Ben: Ne grubu topraaaam?

0676*: Ne dediğini anlamadım

Ben: boşver

Ben: herhangi bir gruptayım işte

Ben: ne yapacan?

0675*: Depoya gelecek herkes

0675*: sen de gel.

Ben: Ne deposu (Gönderilmedi. )

Ben: heyyy (Gönderilmedi. )

Ben: la nereye gittin ! (Gönderilmedi. )

Ben: canım bir bak hele! (Gönderilmedi. )

"Zeyneep, kızım gel de bana yardım et! Baban gelir birazdan sofrayı kuralım."

"Tamam annee!"

Telefonu cebime koyarak odadan çıkıp adımlarımı mutfağa yönlendirdim. Tek çocuk olduğum için canım çok sıkılıyordu ve bende değişik bir numara sallamıştım kafa birisini bulmak umuduyla. Annem her şeyi tezgahın üzerine hazırlamıştı, bana sadece bunları salondaki yemek masasına taşımak düşüyordu.

Tabakları, bardakları, kaşıkları, sürahiyi ve diğerlerini büyük bir tepsiye koyup  salona götürdüm. Bu sırada kapı çalmıştı ve annem işini bırakıp kapıyı açmaya gitmişti. Bende tepsiyi masaya koyup yemekleri servis tabaklarına koydum.

Salonun kapısı açıldığında içeriye babamla annemin geldiğini gördüm. Babam inşaatta çalışan bir işçiydi, ne kadar işi zor da olsa sırf benim eğitimim için kendini  yazın sıcağın altında kışın soğuğun içinde söylenmeden çalışıyordu. Ailemi çok seviyordum, onlar benim her şeyimdi. Annemle babamın birbirine olan aşkıda gözle görülür cinstendi. Ve birbirlerine olan aşkları beni mest ediyordu çünkü şuan size aşkla bakan birisini bulmak çok zordu.

"Hoşgeldin babam."

"Hoşbuldum kızım."

Babamın yanına gidip sıkıca boynuna sarıldım. Saçıma öpücük kondurarak benden ayrıldı ve annemin belinden tutarak benimle birlikte masaya çekti. Şimdi hepimiz oturmuş sohbetler ederek yemek yiyorduk. Telefonumdan bildirim sesi yükselmişti ama ailemle olan sohbetimi bölmemek için telefona bakmamıştım. Sonra bakarım diye aklıma not etmiştim.

Yemeklerinizi yedikten sonra annemler televizyon izlemeye başladılar, bende sofrayı kaldırarak bulaşıkları yıkayıp odama geçtim. Açıkçası bugün üniversitede çok yorulmuştum.

22 yaşında, son sınıf hemşirelik bölümü okuyordum ve okulumun tamamen bitmesine 6 ay kalmıştı. Çok heyecanlıydım bu yüzden, biran önce mesleğimi elime almak ve ailemi masraf konusunda yormamak istiyordum. Her şeyin hayırlısıydı; fazlasında gözüm yoktu çünkü fazlalığa lüzum yoktu.

Telefonuma gelen bildirime baktığımda korku,şaşkınlık, anlamsızlık... Her türlü kötü duyguyu hissetmiştim. Bildirim salladığım numaradan gelen bir mesaj baloncuğuydu ve hiç iyi  şeyler yazmıyordu. Yazdıklarından pek bir şey anlamasam da kötü şeyler olduğu belliydi.

Telefonu imha et ve olduğun yerden kaçıp ülkeyi terk et. Türk Askeri Kuvvetleri yerimizi buldu, yerini bulmadan kaç!(19.20)

Gönderdiği saate baktım ve birde şimdiki saate baktım. Saat şuan 23.56'ydı.

Ben kime mesaj atmıştım böyle ?

Bitiş.

Yeni bir kurgu, yeni bir texting... Sizce bölüm nasıldı? Umarım beğenirsiniz.

🧚‍♀️🦋