İnci Afif öldükten sonra katillerin, sayısız suç örgütünün ve maskelilerin yönetimi ele geçirdiği bir boyutta askerler tarafından korunan yasaklı bir bölgede dirilir. Kafasını karıştıran şey bir askerin tabutunda uyanmasıdır. Neden burada uyandığını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎭
"Sakın." Tehdit dolu ses tonu benim dışımdaki herkese yönlendiğinde oturduğum yerde ayaklarımı sallıyordum. Kaptan, karşımda benimle uğraşan herkese benim yerime yarım saattir hesap soruyordu. "Ona hiçbir şekilde dokunmayacaksınız yoksa kendinizi mezarda bulursunuz." Barlas'ın tekrardan konuşmasıyla bakışlarımız kesişti.
Eh, tamam. Bu kadarı benim için de fazlaydı. "Deva burada kalacak. Peşinde olanların kim olduğunu ben bulana kadar yanımızdan ayrılmayacak." dedi emir yağdırırken. "Tamam mı, Hazen?" Kaptan başını sola hafif eğerek örgülü kadına döndüğünde kadın, bıkkın bir şekilde başını salladı ve kendisiyle ilgilenmeye devam etti. "Tamam mı, Alçin?" dedi gözlerini kısıp kızıl saçlı kadına dönerek.
"Hayır." Kızıl saçlı kadın ayağa kalktı. "Hayır Barlas, anlamıyorsun."
Yarım bir nefes verdi. "Sormadım." Gözleri bu sefer sevgililere döndü. Kaptanın beklenmedik cevabından sonraki Alçin'in tuhaf bakışları beni sessiz bir gülme krizine sokmuştu. "Asena, konuş."
Elimi başımın altına yaslayarak yarı şaşkınlıkla ve yarı keyifle olanları izliyordum. Uzun boylu kadın bana yaklaştı ve elini uzattı. "Ben Asena, bu da sevgilim Kasrın." Asena ile aynı boy olan esmer köse bir adam öne çıktı. "Memnun oldum." dedi bana bakarak.
Uzattığı elini sıkmadan sadece başımı salladım. Asena, Kaptanın arkasını dönmesinden faydalanarak bana göz devirdiğinde kahkaha attım. Büyük ölçüde keyifleniyordum çünkü hakkımda dokunulmazlık yasası çıkarılmıştı. "Kaptanım, bence onlar da beni istemiyorlar." dedim bir yandan gülerken.
"Deva." dedi düz bir ifadeyle. "Sende haddini aşma." Gülümserken başımı salladığımda hafif tebessüm edermiş gibi oldu ama çok kısa sürmüştü.
Nedense onun dışındaki herkes bana beni öldürecekmiş gibi bakıyordu. Oysa ki çok masumdum. "Onların arasında olmak zorunda mıyım?" Çünkü ben sadece Kaptan ile muhatap olmak istiyordum.
Barlas, kollarını birleştirdi ve başını yeniden sol omzuna yatırarak gözlerime baktı. "Zorundasın." Başını sola yatırışını özellikle benimle konuşurken yapıyordu. Benim diğerlerinden ne farkım olduğu hakkında hala bir fikrim yoktu, belki izim yüzündendir ya da onu çok yorduğum içindir diye düşünerek nefes verdim. "Asaf harekete geç." diye seslendi tekdüze bir sesle. Asaf yanıma gelip kolumdan tuttuğunda ne yapıyorsun dermiş gibi ona döndüm. "Temas yok."
Cümlesi ardından Barlas'a döndüm ve kaşlarımı çattım. "Karışma. Koluma girip girmeyeceğini sana mı soracak?" Asaf'ı engellemedim ve ayağa kalkarak bu sefer ben koluna girdim. Barlas ise öylece tuhaf tuhaf bakışlar attı.
