Onze Kinderen

2

Caro was na het voorval terug in bed gaan liggen. Ze had geen honger meer, en het gedacht alleen al aan eten maakte haar weer misselijk. Vince was even bij haar gebleven tot Caro hem had geforceerd om terug naar beneden te gaan. 'Het gaat echt wel', had ze gezegd. Met veel tegenzin was hij dan ook naar beneden gegaan. 'Is Caro oké?' vroeg Scott meteen toen Vince aankwam in de keuken. Hij knikte en zette zich terug op zijn plaats van daarstraks. 'Is ze ziek? Misschien hebben we wel iets dat ze kan nemen', stelde Camille dan voor. Vince gaf haar een dankbare glimlach, maar trok zijn schouders, 'Ik denk dat ze niet echt ziek is. Misschien moet je straks eens langs gaan om te vragen of ze iets moet hebben.'

En dat deed Camille ook. Ze ging naar boven, naar de kamer waar Caro nu lag, en klopte dan aan, 'Mag ik binnen komen?' Ze hoorde een stille ja, en ging naar binnen. Caro zag er ziek uit, en vooral ook moe. 'Alles oké hier?' Camille zette zich neer op het bed en keek Caro bezorgd aan. Zij knikte zacht en sloot haar ogen weer. 'Moet ik iets van medicijnen brengen? Of water?' 'Euhm.. kan je iets anders brengen?' fluisterde Caro. Dat maakte Camille bezorgd. Wat anders heeft ze nodig? 'Ja, tuurlijk. Wat moet ik brengen?' Het duurde een paar seconden voor ze antwoord kreeg, maar toen ze het kreeg was het niet wat ze had verwacht: 'Een zwangerschapstest, alsjeblieft.'

Camille verslikte zich in haar eigen speeksel. 'Een.. zwangerschapstest?' vroeg ze dan zelf nog eens. 'Denk je.. denk je dat je zwanger bent?' Caro opende haar ogen en keek haar vriendin dan aan. 'Het voelt toch zo. En ik heb mijn maandstonden al drie maand niet gehad,' antwoorde ze eerlijk.

'Oh my god! Dit is geweldig! Een tweede varo baby!!' 'Sssst! Eerst die test en dan zien we wel,' maakte Caro Camille stil. 'Juist. Ik ga er snel één halen,' Camille stond op van het bed en liep de kamer uit richting haar eigen kamer. Daar ging ze de badkamer in en nam daar drie testen uit de kast en liep dan weer richting Caro's kamer. 'Ik ben er weer,' Caro had zich nu ondertussen al recht gezet. 'Gaat het gaan alleen?' Caro knikte. 'Zou je Vince naar boven willen sturen? Maar binnen twee minuten?' Camille knikte. 'Doe ik.'

Terwijl Caro naar de badkamer ging om de test te doen, ging Camille naar haar eigen kamer. Ze wist dat als ze nu naar beneden ging, en zei tegen Vince dat hij binnen twee minuten naar boven mocht gaan, dat iedereen zich vragen ging stellen. Dus wachtte ze even in haar slaapkamer tot die twee minuten bijna gedaan waren. Ze kon niet gaan checken in Casper's kamer of dat daar alles oké is, want hij was beneden waar iedereen was. Dus zat Camille op haar bed te draaien met haar vingers voor twee minuten. Terwijl ze dat deed begon ze ook te denken; zou het niet leuker zijn moest Caro een soort verassing doen voor Vince? Om haar zwangerschap aan hem te zeggen. Moest ze zwanger zijn, natuurlijk.

Camille besloot om weer bij Caro te gaan om haar idee te zeggen aan haar. Ze klopte zachtjes op de badkamerdeur omdat ze niet zomaar wou binnenvallen en ervoor zorgen dat Caro een hartaanval kreeg. Dat wou ze helemaal niet doen. 'Kom binnen,' hoorde ze Caro zeggen en ging dan snel naar binnen. 'Camille,' Caro keek haar vragend aan, 'Alles oké?' Camille knikte, 'Ik had een idee. Waarom doe je niet iets speciaals om de mogelijke zwangerschap te vertellen aan je man? Is dat niet wat je altijd al wou doen?'

Caro dacht even na. Het is inderdaad wat ze eigenlijk al wou doen. Zeker bij Louise, maar omdat ze die kans niet had gekregen was ze er toch wel wat verdrietig door geworden. 'Ja, misschien wel,' ze zag hoe Camilles gezicht helemaal opfleurde. 'Top! Ik ga jou helpen met de perfecte verassing,' voor Caro nog maar iets kon zeggen was Camille alweer de badkamer uit. Ze lachte zacht en keek dan naar de timer. Het zou nog drie minuten duren voor ze haar antwoord heeft: positief, of negatief.