ဂျောင်ကုဒီမနက်လည်း စောစောထ၍ပြင်ဆင်ပြီးထယ်ယောင်းကို့လိုက်ပို့ပေးရန် ဧည့်ခန်းကစောင့်နေလေသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ခုထိဆင်းမလာသေး။
'ဝုတ်...ဝုတ်'
သူ့ကိုတွေ့တိုင်းဟောင်နေကျ ခွေးမဲမဲသေးသေးလေးကိုလည်း မြင်နေကျတော့ရိုးနေပြီဖြစ်တာမို့ လျစ်လျူရှုလိုက်သည်။စိတ်ရှိတိုင်းဆို ဖိနပ်နဲ့ကောက်ပေါက်ချင်ပေမယ့် မတော်လို့ ထယ်ယောင်းဆင်းလာတာနဲ့ကြုံသွားမှာစိုးလို့ ဟောင်စမ်းဆိုပြီးတော့သာကြည့်နေလိုက်တယ်။အပျင်းပြေတာပေါ့။
'ဝုတ်...ဝုတ်'
ဆက်ဟောင်နေရင်း သူထိုင်နေတဲ့ထိုင်ခုံနားကိုလာပြီး သူ့ပေါ်တွယ်ကပ်မလို့လုပ်နေတဲ့ခွေးမဲမဲလေးက သူ့ကိုဘာဖြစ်စေချင်လဲမသိ။ချီစေချင်တာလား?ချီလိုက်ရမလား?
"အား!!...ခွေးမသားလေး!!!"
ဂျောင်ကု သူ့ကိုချီခိုင်းနေတယ်ထင်ပြီးချီလိုက်တော့ ခဏတော့ သူ့အပေါ်မှာငြိမ်နေသေးသည်။ဒီလိုကျတော့လည်း ခွေးမသားလေးကလိမ္မာပါလားလို့တွေးနေတုန်း သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်လုံးနွေးသွားတာကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့ သေးပေါက်ချသွားတဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့အချစ်တော်လေး။သူလည်းအော်ရော သူ့ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းပြီး သူ့ကိုမျက်လုံးပြူးပြူးနဲ့ကြောင်တောင်တောင်လေးကြည့်နေသေးသည်။
"ဘာကြည့်တာလဲ!...မင်းလုပ်လိုက်တာကိုကြည့်စမ်း!!...ငါမနက်အစောကြီးတည်းက ရေချိုးပြီးမင်းသခင်ကိုစောင့်နေတာလေ...တစ်ကယ့်သောက်ကျင့်မကောင်းတဲ့ခွေးမသားလေး!!"
'ဝုတ်...ဝုတ်'
အမယ်...သူပြောတော့သူ့ကိုပြန်ဟောင်တာ။အဲ့သောက်ခွေးမသားလေးက တစ်ခါလောက်ရိုက်ခံရမှာမှတ်မှာ။အတွေးနဲ့ထပ်တူကျစွာ ဂျောင်ကု ချက်ချင်းဖိနပ်ပါးကိုချွတ်ပြီးလက်ကကိုင်ကာ မျက်နှာကလည်းလူယုတ်မာပြုံးကြီးပြုံးပြီး ထယ်ယောင်းအချစ်တော်လေးရဲ့ဖင်ကိုရိုက်ဖို့ပြင်တော့ ချက်ချင်းထွက်ပြေးသွားတဲ့ခွေးမဲမဲလေး။
