ဂျောင်ကုဖုန်းကိုလက်ကမချပေ။အကြောင်းမှာတော့ပဲရစ်မှာနမ်ဂျွန်ရိုက်ပေးထားတဲ့ ဗီဒီယိုကိုigမှာတင်ဖို့အတွက် editလုပ်နေခြင်းသာ။
"shit!!!...သောက်editကဘာလို့သောက်ရမ်းခက်တာလဲ"
ကလေးကိုလက်ထပ်ခွင့်တောင်းခဲ့တဲ့နေ့က သူ့ဘဝမှာအပျော်ဆုံးပဲ။ကလေးက'အင်း...ကျွန်တော်ကိုကို့ကိုလက်ထပ်မှာ' လိုဖြေလိုက်တော့သူ့ရင်ထဲမှာမီးရှူးမီးပန်းတွေပွင့်ထွက်ကုန်တာ။ကလေးနဲ့အတူပဲရစ်မှာအချိန်တစ်ပတ်လောက်ဖြုန်းပြီးကလေးကိုပါ ကိုရီးယားကိုပြန်ခေါ်လာခဲ့တယ်။ကလေးအစ်မနဲ့အဘိုးကိုလက်ထပ်ခွင့်တောင်းတဲ့အကြောင်းအသိပေးတော့ အားလုံးကလည်းဝမ်းသာနေကြတာ။သူကခုချက်ချင်းတောင်ယူချင်ပေမယ့် ကလေးအသက်25ပြည့်မှယူပါဆိုလို့လပိုင်းလောက်ထပ်စောင့်ရဦးမယ်။စိတ်သိပ်မရှည်ပေမယ့်လည်း အခုကလေးကသူ့ရဲ့50%လောက်ပိုင်ဆိုင်မှုလေးဖြစ်နေပြီမို့ ဒီကကောင်ကစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့စောင့်ရမှာပါပဲ။နောက်၄လတည်းကိုအေးဆေးပေါ့။
"ကိုကိုဘာလုပ်နေတာလဲ...အားနေဖုန်းပဲကြည့်နေတယ်"
ထမင်းဘူးလေးကိုင်ပြီးဝင်လာတဲ့ကလေးက ကိုရီးယားပြန်ရောက်တည်းကတစ်နေကုန်သူ့ရုံးခန်းမှာပဲနေသည်။2နှစ်လုံးခွဲနေခဲ့ရတာကိုကလေးက အစားပြန်ယူနေတဲ့ပုံ။
"ကိုယ်အရေးကြီးတာလုပ်နေလို့ပါ"
"ပြ...ဘာတွေကအရေးကြီးနေတာလဲ"
ပြောရင်းနဲ့ဖုန်းကိုဆတ်ခနဲယူသွားတဲ့လက်သွယ်သွယ်လေး။သူလက်ထပ်ခွင့်တောင်းထားတဲ့လက်စွပ်လေးက ကလေးနဲ့ဆိုသိပ်လှတာ။အရင်ကprivacyဆိုအရမ်းအလေးထားတတ်တဲ့ကလေးကခုတော့ ဇိုးခနဲဇွက်ခနဲ။သူကလည်းလိမ်ညာထားတာတစ်ခုမှမရှိတော့ ကြိုက်တဲ့အချိန်ယူကြည့်ကလေးသဘောပဲ။
"ဘာများလုပ်နေတာလဲလို့ကိုကိုရယ်...ဟိုးနေ့တည်းကလုပ်နေတာခုထိမပြီးသေးဘူးလား"
"အင်း...ကိုယ်စိတ်တိုင်းမကျသေးလို့"
"ကျွန်တော်လုပ်ပေးမယ်...ကိုကိုအလုပ်လုပ်တော့"
