Comma -HyunLix-

22

1 hafta sonra

Bugün Hyunjin bir kaç günlük şehir dışına çıkacaktı. Onu özleyecektim ancak dayanmam gerekiyordu. Derin bir iç çektim ve valiz toparlayan Hyunjin'e baktım.

"Ne zaman döneceksin?"

En kısa sürede dönmesini istiyordum. O da gülümsemiş ve bana dönmüştü.

"Sanırım... 3 gün kadar orada olacağım yol ile birlikte 4 gün kadar."

"Anladım, neden gidiyorsun oraya?"

Valizine son eşyasını koyup kapatmış ve tekrar bana dönmüştü.

"Bir doktor olduğum için bazen böyle kısa toplantılar olabiliyor."

"Kısa dediğin 3 gün mü?"

Anlamadığımı anlamış olacak ki gelip yatakta yanıma oturmuştu.

"Şöyle ki ilk gün zaten bir şey yapamam saat geç olacak. Diğer gün kısa bir toplatı yapılacak yeni düzenlemeler için, ikinci gün bir karara varılacak ve son günde karar ilan edilecek. Bu yüzden biraz uzun sürüyor."

"Hm, peki."

Moralim çok düşüktü. Aynı evin içinde onu özlerken şimdi ne yapacaktım? Geceleri hemen yanımda yatsa da elimi tutmuyor diye uyuyamazken şimdi nasıl uyuyacaktım?

Saçlarımı karıştırmış ve tekrar düzeltmişti. Bende bu hareketleri yaparken sadece gözlerine baktım. Ona bakmayı seviyordum.

"İlaçlarını aksatma tamam mı? Senin için önemli şeyler bunlar."

Sessizce kafamı belli belirsiz salladım.

"Eğer... Olurda yine hastalığın kendini gösterirse hemen beni ara tamam mı?"

"Nasıl yani?"

Kısa bir süre gözlerini üzerimden çekmiş ve iç geçirmişti.

"Bir süredir ilaçlarını almadığını biliyorum Felix."

"Ama..."

"Shh, kızmıyorum sana bunun için. Biraz daha dikkatli olmalıyız. Unutma ki hastalığının önüne bu ilaçlar ile geçiyoruz. Sende bir kaç gündür kullanmadığın için yeniden hastalığın kendisini gösterebilir."

Boş boş ona baktım.

"İyileşmedim mi? Hani iyiydim artık?"

"Yanlış anlaşılmış demek ki. İlaçlarını düzenli kullandığın için hastalığını bastırdık ve sende hayaller ile sesler duymamaya başladın. Ancak bu demek değil ki bir ilaç ile böyle bir hastalığı hemen yendik. Sadece kendine zaman ver Felix. Bu hastalık öyle hemen yenilmez. 1 ya da 1 buçuk yıl kadar düzenli olarak ilaç kullanacağız seninle."

"Artık ilaç kullanmak istemiyorum..."

"Anlıyorum, yaşadıkların ile ilaç almak ya da görmek istemiyorsun ama bu ilaçlar seni kötü yapmaz. Seni iyi yapacaklar güven bana tamam mı?"

Ellerimi tutup güzel bir şekilde gülümsemişti. Bende buruk bir şekilde gülümseyip gözlerimi ellerimize indirdim.

"Çabuk gel tamam mı...? Sen dönünce kocaman sarılacağım."