Comma -HyunLix-

5

Gözlerimi açtığımda başımda yıllar önce giden ve beni bırakan arkadaşım vardı.

"Niki...?"

"Felix..."

"Geldin mi gerçekten!?"

Kafasını sallayınca hızla yataktan kalkıp ona sarıldım.

"Seni çok özledim..."

"Bende seni özledim Felix. Ama... Neden buradasın?"

"Ailem istedi... Niki lütfen kurtar beni buradan!"

"Üzgünüm Felix..."

"Hayır üzgün olma, sadece beni kurtar!"

"Felix ben... O gün seni orada yalnız bırakmamalıydım."

"Ne?"

Benden ayrılmış ve ayağa kalkmıştı.

"Özür dilerim Felix."

"Niki... Anlamıyorum."

"Hepsi benim suçum."

"Ama... Sende küçüktün! Bilemezdin böyle olacağını!"

"Biliyordum."

Kafamı sallamaya başladım.

"Suçlu sen değilsin. Sen değilsin!"

Kafasını eğmişti.

"Hadi abine gel Felix..."

Duyduğum ses ile tüm vücudum kilitlenmişti.

"Yardım edeceğim sana..."

Yavaşça arkamı döndüm. O adam... O adam yine buradaydı!

"Abi sevmiyor musun yoksa?"

Yastığı elime alıp sımsıkı sarıldım.

"Yaklaşma bana..."

"Korkuyor musun? Hadi seninle şarkı söyleyip oyun oynayalım..."

"İstemiyorum...! İstemiyorum! İstemiyorum!"

Adam bana yaklaşmaya başlamıştı.

"Abini seviyorsan alkışla..."

"Hayır!"

"Kendini seviyorsan alkışla..."

"Yaklaşma!"

"Abini kendini, kendini abini seviyorsan hep alkışla!"

"İstemiyorum! Alkışlamayacağım! Hayır! Git buradan!"

"Felix!?"

Gözlerimi kapatıp ellerimi saçlarıma geçirdim. Saçlarımı çekerken aynı anda ağlayarak bağırıyordum.

"İstemiyorum...! İstemiyorum...!"

"Felix! Buradayım sakin ol..."

Kalın bir ses duymam ile yavaşça gözlerimi açtım. Hyunjin gelmişti...

"İstemiyorum Hyunjin...! İstemiyorum diyorum ona! Ben istemedim! İnanmıyorlar bana!"

"Pekala, tamam... Sakin ol... Sakin ol..."

Derin derin nefesler almaya başladım.

"Sadece iğneni yapacağım tamam mı? Sadece iğne."

Kolumu tutup iğne yapmasına izin vermiştim. Gözlerim kapıya döndüğünde benimle ilgilenen hemşirenin, bu gün sabah tanıştığım çocukların ve Seungmin hyung dedikleri hemşirenin olduğunu gördüm.