Comma -HyunLix-

14

"Felix neyin var? Yemek yemedin, ilaçlarını yapmama izin vermedin. Bir şeyler mi duydun? Ya da kriz geçirdin ve hâlâ etkisinde misin?"

Hyunjin kaç saattir başımda ne olduğunu anlatmam için dolaşıyordu fakat ben ona bir kere bile dönüp bakmamıştım.

"Git artık. Saat geç oldu."

"Sen anlatana kadar gitmeyeceğim."

"O halde sabaha kadar burda kalırsın. Git şimdi."

"Felix, inat etmemelisin. Senin için uğraşıyorum."

Derin bir iç çekip yatakta oturur hâle geldim. Tam gözlerine bakarak kaşlarımı çattım.

"Sana, bu odadan çık dedim. Değil mi?"

"Felix-"

"İstemiyorum seni."

O da derin bir iç çekmişti.

"En azından ilaçlarını yapmama izin ver. Saat geç oluyor ve ilaçlarını kullanman gerekiyor."

"Gerçekten sadece başımı ağrıtıyorsun."

Gözlerimi devirirken kolumu sıkıca tutmuş ve ben daha ne olduğunu anlamadan ilacı yapmıştı.

"Üzgünüm, yapmam gerekiyordu."

"Sana yapma demiştim!"

"Bağırma, neye bu kadar kızgınsın bilmiyorum ancak... Bana bu kadar kızma."

"Gitsene sen, seni bekleyen kişiler olabilir. Artık geceleri ve sabahları yanımda olmanı istemiyorum. Tek başıma uyuyabilirim."

Gözlerime 'öyle mi?' der gibi bakmıştı.

"Emin misin bundan?"

"Evet eminim, ailen yok mu senin? Gitsene yanlarına. Ya da seni merak edecek kişiler vardır."

Bir süre öylece bakışmıştık.

"Bizi Yu-jun ile gördün değil mi?"

"O kim?"

"Sevgilim."

"Tanımıyorum bile. Madem sevgilin var, onun yanına git hadi."

Tek kaşını kaldırıp yüzünü bana doğru yaklaştırmıştı.

"Yalan söylemeyi başaramıyorsun."

Gözlerimi devirdim.

"Rahat bırakır mısın beni?"

"Neden onu kıskandın?"

"Kimseyi kıskanmadım. Beni çok yoruyorsun, uyumak istiyorum tamam mı?"

"Aldığım çiçekleri çöpe atmışsın."

Çöpün kenarına düşen bir kaç zambak yaprağı vardı.

"Hayır atmadım."

"Neden çöpteler o halde?"

"Böcek, böcek vardı."

"Bir böcek için atmazsın. Felix sorun ne? Neden böyle oldun?"

"Bir şey olmadım. Git sen."

"Böyle yaparak sadece ikimizi de zora sokuyorsun."

Derin bir iç çektim. Onu sevmiştim fakat onun çoktan sevdiği başka biri vardı.

"Boş yere benimle kalma, duydum sizi. Seninle görüşememekten şikayetçi."

"Ben doktorum ve benim için önceliğim hastalarım."

"Beni bir hastan olarak mı görüyorsun?"

Anlamaz şekilde bana bakmıştı.

"Boş ver."