Esir

30. BÖLÜM

≛
Son söz...

Son istek...

Eğer ölmeden önce söylediğim, istediğim şeyler gerçek olsaydı Kutay'ların mutlu bir hayat sürmesini isterdim. Belki ilk başlarda üzüleceklerdi ama elbet unutacaklardı.

Ancak yine olmamıştı...

Hayatın zorluklarıda dertleri de bitmemişti henüz. Öyle bir sınamaydı ki bu son nefesimi dahi veremiyordum...

Yine geçen bir ay...

Aynanın karşısında durmuş bıçak yarasına bakarken elimi hafifçe dikiş izinin üzerinde gezdirdim.

Yine izi kalan bir yara...

Ve yine babam tarafından...

O gün hastanenin arka tarafında kanlar içinde yatarken birisi beni görerek doktorlara haber vermişti. Olayı merak ederek gelen insanlar arasında ise Hamza abi vardı

Babamın düşmanı...

Beni anında tanıdığından hemen sahip çıkarak bir doktorla beraber evine götürmüş beni. Bu bir aydır onunla birlikteydim

Kutay beni arıyordu her yerde...
Olanları duymuştu ve bıçaklandığımdan haberi vardı

Her ne kadar yanına gitmek istesem bile onların yanında güçsüzdüm.
Babam her zaman öldürücü darbeler vururken ben ise sadece hafif darbelere sebep oluyordum.

Artık sıra bendeydi

Çünkü sadece kendim için değil ailem için de savaşıyordum.

Kaçırılmayla başlayan hikayemizi mutlu sona çevirmekte ısrarcıydım ve bunu hiçbir güç tersine çeviremezdi...

Tüm vücudumu sarsan deri kıyafetlerimi giymiş bir şekilde aynada son kez kendime bakarken silahımı belime yerleştirip salona girdim. Hamza abi bana kısa bir bakış atarak sırtını dikleştirdi

"Hazır mısın?" başımı sallamamla birlikte evden çıkarken motoruma bindiğim gibi hızla sürmeye başladım.

Binanın tepesine çıkmış dikkatli bir şekilde etrafı izlerken, siyah bir arabanın gelmesinin ardından babam arabadan indiği gibi tam Hamza abinin karşısında durdu. Ne konuştuklarını anlamadan Hamzayı izlerken elini ensesine atarak kaşımasıyla bir gözümü kapatarak dürbünü odakladığım gibi tüfeği kavrayarak tetiği çektim. Babamın tam arkasındaki adamın yere yığılmasıyla birlikte omzunun üzerinden kısa bir an baktıktan sonra gözlerini etrafta gezdirdi. Geri çekilerek dirseklerimi mermere yaslayıp beni fark etmesini bekledim. Gözü bana değdiği gibi kalbim teklerken derin bir nefes aldım

'Baban sana zarar verdiği için korkman normaldi Ayça... Ancak en iyi sen biliyorsun ki baban sana verdiği zaman esirdin. Şimdi ise serbestsin ve ipler senin elinde. Emin ol seni bağlayarak acı çekmeni sağlayan kişi güçlü olduğunu sanar. Taki bağladığı kişi serbest kalana kadar...'

Artık esir değildim

Artık özgürdüm.

Ve şimdi sıra intikam vaktiydi

Kalbimde saklı, baba sevgisini merak eden o çocuğu öldürmüştüm. Sadece ben vardım

Ben ve annemin katili Yakup Karaman...

Aldığım derin nefesi vermenin ardından elimi kaldırarak sallamamla hafifçe gülümsedi. Arkamda hissettiğim hareketlilikle birlikte hızla belimdeki silahı çıkartatak arkamı dönmüştüm ki bileğimi kavrayan elin ardından sırtım sertçe duvara vurdu.

"Ortadan kaybolarak meraktan delirmemi sağlamak hoşuna gitmeye başladı sanırım"

Kutay'ın alaylı sesiyle birlikte dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken gülümsedi