Esir

28. BÖLÜM

ིྀ

Gözlerini açtığın hayatın nasıl olacağını bilemezsin...

Eğer bir seçme şansım olsaydı yetimhanede büyümeyi dilerdim.
Oradaki insanların da kalbi yaralı ancak... Kendi durumumdan iyidir sanırım.

Hiçbir çocuk babasının kendisine nefretle bakmasını istemez...
Babasıyla iyi anlaşan, onlarla şakalaşan arkadaşlarımı görünce şaşırırdım. Hatta ortaokuldayken bir arkadaşım vardı. Elif...
Babasıyla arkadaş gibi olduklarından dolayı ona 'Babanla bu şekilde konuştuğun için seni hiç dövmüyor mu?' diye sormuştum

Komik, değil mi?

Acıtıyordu... Akıttığım her bir göz yaşımda acı vardı

En acısı da, çocukluğum onca dayağa rağmen hâlâ babasının ona sarılmasını bekliyordu...

Sıçrayarak uyandığım rüyayla birlikte hızla yataktan doğrulurken acıyan yaralarım umurumda değildi. Gördüğüm rüyanın etkisinden hâlâ çıkamazken, elim istemsizce kalbime gitti

Gerçek değil miydi?

Gözlerimden akan yaşlarla birlikte titrek bir nefesi içime çekerken avuç içimi yüzüme bastırdım

Canım acıyordu...

Her çocuk masum değil miydi?

Beni niye sevmemişti ki?

Hâlâ ona baba derken, dudaklarından çıkan kızım sözcüğü neden nefretleydi?

Ondan nefret ediyordum evet... Ancak aynı zamanda sevgisini de bekliyordum

Baba sevgisi bambaşkaydı

Hiç tadamayacak olmam ise en acısıydı...

Sessiz ağlamalarımdaki hıçkırıklarımı içime atarken boğazımdaki düğüm canımı yakıyordu. Şu an burada ölmek istiyordum

Zaten neden yaşıyordum ki?

Kendim için desem... Kendimi kaybetmiştim çoktan

Çekmeceyi açtığımda Kutay'ın sigarasını görmemle alarak ayağa kalktığım gibi uyuşuk adımlarla camı açıp, cama çıkarak oturdum. Ayaklarım boşlukta sallanırken içime çektiğim derin nefesi yavaşça bıraktım

Gözümden akan yaşları silecek halim dahi yoktu...

"Ne yapıyorsun sen?"

Saat sabahın beşiydi. Kutay ise her gün bu saatte su içmeye kalkar ve odaya gitmeden önce de beni kontrol ederdi

Tabi bunu bilmediğimi sanıyordu...

"Kâbus gördüm" sessizlikle yanıma yaklaşan adımlardan sonra Kutay omzunu duvara yaslayıp önce elimdeki sigaraya ardından ise yüzüme baktı

"Sigara içmeni sağlayacak kadar kötü müydü?" hafifçe başımı sallarken rüzgar sayesinde kurumuş olan göz yaşımın ardından gelecek olanı hızla elimin tersiyle silerek ormanı izlemeye devam ettim

"Kötüydü... Babamı gördüm yine. Beni vuruyordu... Sonra da sizi öldürücekti"

"O biraz zor..."

"Annemin mezarının yanını kazdırdı. Öldükten sonra oraya gömülmemi istiyor... Neden böyle bir babam varki..." biten sigaramı bitirerek yenisini yakarken Kutay heraketlerimi dikkatli bir şekilde izliyordu

"Kimse ailesini seçemez Ayça. Güçlü olmalısın"

"Neden ama? Neden güçlü olmak zorundayım? Babalar çocuklarını koruyup kollamaz mı? Yıllardır güçlü olmayı denedim Kutay... Artık yoruldum"