Esir

21. BÖLÜM

𖠸

"Hayır. Gördüğüm tek şey güçlü bir kadın..." söylediği şeye gülerek koltukta pozisonumu değiştirip başımı Kutayın dizine yasladığım gibi ayaklarımı uzattım

"Ben güçlü değilim. Herşeyi dalgaya vurarak duygularımı belli etmemeye çalışıyorum. Yoksa ağlarım"

"Sonra ne oldu?" Sanem merakla bana bakarken omzumu silktim

"Beni bodrumdan çıkartıp orayı tamamen boşalttı ve şifre koydu. O şifreyi de babam dahil sadece üç kişi biliyor. Bu olaydan sonra ilk evden kaçışımda çok uzaklaşamadan yakaladılar beni. Babam da çok sinirlendiği için beni bodruma kapatıp dakikalarca kırbaçla sırtıma vurdu. Hala izi olduğu için pek sırtıma bakmam. Evet şu anda o evde değilim ama... Tekrar yakalanıp oraya döneceğimi biliyorum. Bu yüzden de bir şehirde çok uzun kalmamaya dikkat ediyorum" uyku bastırdığından gözlerimi kapatırken Alp'in sesi kulaklarıma doldu

"Bu nasıl hayat lan? Ben kendime yanıyordum yetimhanede büyüdüğüm için. Beni o yetimhaneye bırakan artık annem mi babam mı bilmiyorum ama cidden teşekkür ederim onlara"

"Boş konuşma" Kutay Alp'i azarlarken derin bir nefes aldım

"Bende yetimhanede büyüseydim. En azından normal bir çocukluğum olurdu. Sen ne zaman silah kullanmayı öğrendin?"

"On dokuz yaşında" gözlerimi hala açamazken uyku mahmuru sesimle gülerek konuşmaya devam ettim

"Ben on yaşında öğrendim. Babam çok düşmanı olduğunu söyleyip kendimi korumam için öğretti"

"Ozanla nasıl tanıştınız?"

"Araba çarpacakken kenara çekti beni... Sonradan öğrendiğime göre bana çarpacak arabayı da babam sürüyormuş"

"Niye böyle bir şeyle uğraştı ki?"

"Ozanı tanıyıp seviyor. Onunla evlenmemi ve erkek çocuk doğurmam için çok çabaladılar. Ben kız olduğum için babam sevmiyor beni. Güçsüz olduklarını bir işe yaramayıp sadece erkeklere hizmet için yaratıldıklarını söylüyor. Siktiğimin geri kafalısı"

"Nasıl ögrendin peki?"

"Ozanla birlikte içmiştik yine böyle. Çok fazla içki içmediği için doğal olarak bünyesi zayıftı bu yüzden herşeyi anlattı. Ben ilk defa içince hayatına dair herşeyi anlatan birisini görünce şaşırmıştım ama. Ben öyle değilim"

"Fark ettik Ayça tamam sus artık" Kutay'ın söylediği şeyle omzumu silksem de daha fazla konuşmadım

"Sanem... Uyudun mu?" Alp'in sorusuna rağmen Sanemden ses gelmezken hareketlilik oldu

"Ben Sanem'i odaya götürüyorum. Ayça misafir odası nerede?"

"Yukarda galiba... Merdivenin arkasında da oda var"

"Kalk sen de odana yat" Kutay beni kaldırmak için kolumu dürttüğünde başımı salladım

"Rahat burası" Kutay birşey demeden beni koltuk altlarımdan tutarak kaldırdıktan sonra kucağına aldığı gibi yürümeye başladı

"Sana rahat dedim... Neyse burası da rahat" başımı iyice göğüsüne yaslarken sesli bir nefes verdi

"Ayıkken de böyle uysal olsan ne olur sanki? Şu haline bak"

"Ben sana kötü davranmıyorum. Zıtlaşıp agresif olayım ki bana zarar vermeye çalışma. Her dediğini yaparsam güçsüz olduğumu düşünüp üzerime gelirsin"

"Sana zarar vermek istesem zaten bunu yapardım"

"İzin vermem" kapı açılma sesinden sonra sırtımın yatakla buluşmasıyla Kutay ellerini benden uzaklaştırdı. Gözümü dahi açmadan son anda bileğini tuttum